Een deskundige legt uit: waarom de werkzaamheid van het vaccin afneemt en wat de gevolgen zijn van een derde dosis

Recente gegevens suggereren dat de effectiviteit van Covid-19-vaccins is afgenomen. Een blik op de mogelijke redenen en de implicaties van een derde dosis.

Een gezondheidswerker toont een vaccin tegen Covid-19. (Bestand)

Recente gegevens suggereren dat de effectiviteit van Covid-19-vaccins is afgenomen. Dit artikel onderzoekt de mogelijke redenen en de implicaties van een derde dosis.

De tabel hiernaast toont enkele samenvattende bevindingen uit Israël, het VK en de VS voor de effectiviteit van vaccins (VE) bij het voorkomen van Covid-infecties. De gegevens worden weergegeven voor verschillende ernst van de ziekte.

Recente gegevens over de effectiviteit van vaccins

De gegevens geven aan dat hoewel de bescherming tegen infectie (zoals aangetoond door de effectiviteit tegen symptomatische Covid) is afgenomen (vooral in Israël en de VS), de bescherming tegen ziekenhuisopname door Covid hoog blijft. De Israëlische studie toonde ook aan dat personen die begin 2021 zijn gevaccineerd, vatbaarder zijn voor infectie in vergelijking met mensen die later worden gevaccineerd.

Is dit een reden tot ongerustheid?

Nee, want de bescherming tegen ziekenhuisopname is nog steeds hoog. Idealiter zou een openbaar vaccinatieprogramma de bevolking moeten beschermen tegen infectie, overdracht en ziekenhuisopname (en daaropvolgende sterfte). De eerste gegevens over de werkzaamheid van het vaccin lieten een hoge werkzaamheid zien versus infectie en ziekenhuisopname. (De correlatie tussen infectie en overdracht is niet automatisch en moet worden bewezen. Sommige postklinische onderzoeksgegevens hebben dit aangetoond voor de huidige vaccins.) Zelfs als de bescherming tegen infectie afneemt, zijn vaccins die zeer goed beschermen tegen ziekenhuisopname nog steeds gunstig omdat ziekenhuisopnames het maximale belasting van de zorgcapaciteit. Zolang de ziekte thuis kan worden behandeld (en er zijn geen aanhoudende effecten zoals langdurige Covid), is het dan erger dan griepachtig ongemak?

Uit de gegevens blijkt wel dat de bescherming versus ziekenhuisopname hoog blijft. De recente ziektetrends in het VK bieden extra ondersteuning. Onlangs bereikten de gevallen daar tot 85% van de eerdere piek in januari 2021, terwijl het aantal sterfgevallen op 10% van de eerdere piek bleef.

Elke bezorgdheid over de aantallen in de jaren '70 en '80 versus de aanvankelijk hoge jaren '90, worden tegengegaan door twee observaties. Een daarvan is dat de aanvankelijke werkzaamheidscijfers waren gebaseerd op gegevens van enkele maanden uit onderzoeken in een sterk gecontroleerde omgeving. Gegevens uit de echte wereld zijn meestal lager. Bovendien zijn er betrouwbaarheidsintervallen rond deze gemiddelden die een concrete conclusie over een daadwerkelijke afname van de effectiviteit moeilijk maken.

Het aandachtsgebied van dr. Tushar Gore is farmaceutica. Hij studeerde aan IIT-Bombay en de Universiteit van Minnesota, en werkte bij McKinsey en Novo Nordisk. Hij is de voormalige MD/CEO van Resonance Laboratories, een nichefabrikant van geneesmiddelen.

Wat zou de verklaring kunnen zijn voor de verschillen in effectiviteit?

De verklaring Het immuunsysteem is ongelooflijk complex is een jammerlijk minimale beschrijving van de ingewikkelde reeks onderling verbonden reacties die gezamenlijk het immuunsysteem worden genoemd dat ons beschermt tegen ziekteverwekkers. De onderstaande uitleg is een basisoverzicht, en zoals bij elke vereenvoudiging sluipen er enkele onnauwkeurigheden in, maar deze vervormen de algemene boodschap niet.

Het virus, zoals het het lichaam ‘infecteert’, komt voornamelijk voor op twee locaties. Een daarvan is het circulatiesysteem dat het gebruikt om door het lichaam te reizen. De tweede zijn de cellen van verschillende weefsels die het virus binnendringt en gebruikt om zich te vermenigvuldigen. Logischerwijs heeft het immuunsysteem dus twee belangrijke ‘armen’ om het virus op deze twee locaties het hoofd te bieden. Een daarvan is de antilichaamarm. Antilichamen 'vangen' in op bepaalde oppervlakte-eiwitten van het circulerende virus, waardoor het onze cellen niet kan binnendringen. Verder 'taggen' ze het virus voor vernietiging. Antilichamen kunnen dus worden beschouwd als een eerste verdedigingslinie, maar ze worden ineffectief zodra het virus de cellen binnendringt. Op dit punt wordt de tweede arm van de immuunrespons relevant.

Deze arm wordt toepasselijk de Killer T-celarm genoemd. Deze cellen richten zich op de cellen van ons eigen lichaam die het virus herbergen en waarin het virus zich vermenigvuldigt. De T-cellen doden dergelijke cellen, waardoor het virus erin wordt geëlimineerd. Uitgaande van een simplistische opvatting dat ziekte wordt veroorzaakt zodra het virus zich in de cellen van ons lichaam nestelt, kan een sterke T-cel-immuunfunctie beschermen tegen ernstige ziekten, zelfs als de antilichaamrespons zwak is.

Vaccinatie brengt de twee takken van de immuunrespons tot stand; deze twee armen kunnen in de loop van de tijd en als reactie op varianten verschillend rijpen. De circulerende antilichaamspiegels nemen met de tijd af. Ook al is er geheugen in het systeem om op verzoek antilichamen te produceren, het kan enige tijd duren om dit geheugen bij een volgende ontmoeting weer op gang te brengen. Een zwakke en vertraagde antilichaamrespons zou resulteren in een infectie (symptomatisch Covid), maar als de T-celrespons intact is, zou het individu worden beschermd tegen ernstige ziekte.

Bovendien kan de effectiviteit van het vaccin verminderen omdat het immuunsysteem dat door de ene variant is geprimed, een nieuwe variant moet tegengaan. Ook hier zijn de verschillen in reactie van de twee armen op een variant cruciaal. De antilichaamarm reageert op de virale oppervlakte-eiwitten (voornamelijk de vorm of de 3D-configuratie), en dus kunnen veranderingen in dit oppervlakte-eiwit de effectiviteit van de antilichaamrespons verminderen. De T-cellen reageren echter op kleinere fragmenten van het oppervlak en andere virale eiwitten. Omdat de T-cellen reageren op een bredere reeks doelen - meer eiwitten (oppervlakte en niet-oppervlakte) en meer plaatsen op de eiwitten (meerdere fragmenten) in vergelijking met antilichamen die reageren op een specifieke plaats (of plaatsen) op het oppervlakte-eiwit gecontroleerd door de lokale vorm op de locatie kan de T-celrespons resistenter zijn tegen varianten.

De tabel kan dus worden verklaard door een afname van de effectiviteit van antilichamen veroorzaakt door tijd en varianten die VE versus symptomatische ziekte verminderen. De aanhoudende effectiviteit van de T-celrespons verklaart de voortdurende bescherming tegen ziekenhuisopname. Een belangrijke opmerking is dat deze verklaring momenteel een gissing is die gebaseerd is op de algemene principes van de werking van het immuunsysteem. Recente onderzoeken waarbij enkele individuen werden gevolgd, hebben gemeld dat de T-celrespons op Covid-vaccins duurzaam en effectief is in vergelijking met de varianten. Er zijn meer gegevens nodig om de bovenstaande basisuitleg te bevestigen en te perfectioneren.

Het vereenvoudigde beeld geeft ook aan dat circulerende antilichamen niet het geheel zijn van de beschikbare beschermende middelen. Antilichaamtesten zijn gemakkelijker op grote schaal uit te voeren in vergelijking met T-celmetingen en zijn daarom algemeen beschikbaar. Individuen mogen echter hun levensstijlbeslissingen niet op dergelijke tests baseren. Het beste is om je te laten vaccineren en de lokale richtlijnen voor gepast gedrag te volgen.

chris hemsworth nettowaarde

Zal een derde dosis helpen?

Aangezien een regime van twee doses nog steeds een hoge bescherming biedt tegen ziekenhuisopname, is het belangrijkste voordeel van: een derde dosis zou zijn in het verbeteren van de effectiviteit versus infectie. De huidige beperkte gegevens laten een verbetering van de antilichaamspiegels en een toename van de effectiviteit zien na een derde dosis. Daarom overwegen sommige landen een gerichte uitrol van de derde dosis - bij populaties met een hoog risico.

Toch zijn er nog andere vragen om over na te denken. Aangezien het vaccin nog steeds gebaseerd is op de oorspronkelijke 'Wuhan-stam', is de effectiviteit op langere termijn een punt van zorg. Als de immuniteit afneemt na twee doses, hoe lang blijft de derde dosis dan effectief? Zal het beschermen tegen mogelijke nieuwe varianten? Een ander belangrijk onderwerp, vooral in een situatie met beperkte middelen, is het evenwicht tussen het verminderen van infectie in een reeds gevaccineerde populatie via een derde dosis afgewogen tegen het weigeren van een eerste of tweede dosis - een die beschermt tegen ziekenhuisopname - aan gedeeltelijk of volledig niet-gevaccineerde. Een onvolmaakte analogie is de keuze tussen het geven van een reddingsvest aan iemand die er al een draagt ​​of aan iemand die er geen heeft. De analogie benadrukt ook de tegenstrijdige belangen van het individu versus het collectief.

In India is de meerderheid van de bevolking niet volledig gevaccineerd en daardoor vatbaar voor ziekenhuisopname. Bovendien zijn er geen gegevens in de Indiase bevolking die een mogelijke vermindering van de effectiviteit van twee doses en voordelen van een derde beoordelen. Met dergelijke slepende vragen en aanhoudende beperkingen in de levering van vaccins, moet de prioriteit blijven liggen bij volledige vaccinatie van de in aanmerking komende bevolking (inclusief goedkeuring van een vaccin voor kinderen) om ziekenhuisopname onder controle te houden. De basisvoorzorgsmaatregelen om de verspreiding onder controle te houden, zoals maskeren, afstand nemen, basishygiëne en zorgen voor voldoende ventilatie in drukke binnenruimten, moeten worden voortgezet.

Nieuwsbrief| Klik om de beste uitleg van de dag in je inbox te krijgen

Deel Het Met Je Vrienden: