Uitgelegd: meer geld bijdrukken, of niet

Nu de economie tot stilstand is gekomen, is er niet genoeg geld op de markt voor de overheid om te lenen. Kan het de RBI vragen om meer geld bij te drukken? Hoe werkt dit proces en wat zijn de argumenten ertegen?

De overheidsfinanciën waren bij het ingaan van deze crisis al overbelast, met haar begrotingstekort (het totale bedrag aan leningen om de kloof tussen haar uitgaven en inkomsten te overbruggen) ver boven de toegestane limiet. (Bron: Bloomberg)

De verspreiding van COVID-19 heeft ertoe geleid dat de Indiase economie, die de afgelopen jaren al snel aan het vertragen was, volledig tot stilstand is gekomen. De meeste schattingen suggereren dat het BBP (bruto binnenlands product) van India in het lopende boekjaar nauwelijks zal groeien, dat wil zeggen, als het niet krimpt, zoals waarschijnlijk het geval zal zijn in de meeste grote economieën van de wereld.

Wat is de reden van dit najaar? Met een landelijke lockdown zijn de inkomens gedaald en dus ook het consumptieniveau. Met andere woorden, de vraag naar goederen (bijvoorbeeld een pizza of een auto) en diensten (bijvoorbeeld een knipbeurt of een vakantie) in de economie is gedaald.

Wat kan er gedaan worden om de vraag te stimuleren? Mensen moeten geld hebben. Maar natuurlijk, wie zal ze geld geven. Van de hoogste CEO's tot gestrande arbeiders, de inkomens hebben een enorme klap gekregen, zo niet helemaal opgedroogd.

Wie doet wat?

Van haar kant heeft de Reserve Bank of India (RBI) geprobeerd de liquiditeit in het financiële systeem te vergroten. Het heeft staatsobligaties van het financiële systeem gekocht en met geld achtergelaten. De meeste banken zijn echter niet bereid nieuwe leningen te verstrekken omdat ze risicomijdend zijn. Bovendien kan dit proces tijd kosten.

De overheidsfinanciën waren bij het ingaan van deze crisis al overbelast, met haar begrotingstekort (het totale bedrag aan leningen om de kloof tussen haar uitgaven en inkomsten te overbruggen) ver boven de toegestane limiet.

Schommelingen in de Britse schuld over drie eeuwen. Geen ideaal schuldniveau is in steen gebeiteld. Klik om te vergroten

Zoals de zaken er nu voor staan, wordt verwacht dat het begrotingstekort van de overheid (dat wil zeggen het centrum plus de staten) onder normale omstandigheden zal oplopen tot ongeveer 15% van het bbp wanneer de toegestane limiet is slechts 6%.

Bovendien, als de regering een soort van reddings- of hulppakket zou verstrekken, zou ze een enorm bedrag moeten lenen. Het begrotingstekort zal door het dak gaan.

uitgelegd: Hoe COVID-19 de wisselkoers van de roepie met andere valuta schaadt

Bovendien, als de overheid het geld wil lenen, moet de markt het als spaargeld hebben. Uit gegevens blijkt dat de besparingen van binnenlandse huishoudens haperen en nauwelijks voldoende zijn om de bestaande kredietbehoeften van de overheid te financieren. Ook buitenlandse investeerders trekken zich terug en haasten zich naar veiliger economieën zoals de VS, en zijn niet bereid leningen te verstrekken in tijden van dergelijke onzekerheid.

Er is dus niet genoeg geld op de markt voor de overheid om te lenen. Bovendien, als de overheid meer leent van de markt, stuwt ze de rente op.

Als zodanig, binnen het normale economische kader, kunnen de dingen alleen maar erger worden voordat ze beter worden, en het herstelproces kan pijnlijk langzaam en vol ontberingen zijn waarbij kinderen geen onderwijs krijgen, de hongerigen geen adequate maaltijden krijgen en enzovoort.

Maar er is een oplossing: de directe monetarisering van het overheidstekort.

Wat is directe monetarisering van het tekort?

Stel je een scenario voor waarin de overheid rechtstreeks met de RBI handelt – het financiële systeem omzeilend – en haar vraagt ​​om nieuwe valuta te drukken in ruil voor nieuwe obligaties die de overheid aan de RBI geeft. Nu zou de regering het geld hebben om uit te geven en de stress in de economie te verlichten - via directe overdrachten van uitkeringen aan de armen of het starten van de bouw van een ziekenhuis of het verstrekken van loonsubsidies aan werknemers van kleine en middelgrote ondernemingen enz.

In plaats van dit contante geld af te drukken, wat een verplichting is voor de RBI (denk eraan dat de RBI-gouverneur van elk bankbiljet belooft de drager het aangewezen bedrag aan roepies te betalen), krijgt het staatsobligaties, die een troef zijn voor de RBI aangezien dergelijke obligaties dragen de belofte van de overheid om het vastgestelde bedrag op een bepaalde datum terug te betalen. En aangezien de overheid naar verwachting niet in gebreke zal blijven, wordt de RBI gesorteerd op haar balans, zelfs als de overheid de economie opnieuw kan opstarten.

Dit is anders dan de indirecte monetarisering die RBI doet wanneer zij de zogenaamde Open Market Operations (OMO's) uitvoert en/of obligaties koopt op de secundaire markt.

Doen andere landen het om de economische crisis in verband met COVID-19 het hoofd te bieden?

Ja. In het Verenigd Koninkrijk breidde de Bank of England op 9 april de mogelijkheid om rechtstreekse inkomsten te genereren uit aan de Britse regering, hoewel Andrew Bailey, gouverneur van de Bank of England, zich tot het laatste moment tegen de verhuizing verzette.

Heeft India dit in het verleden wel eens gedaan?

Ja, tot 1997 maakte de RBI automatisch geld uit aan het overheidstekort. Directe monetarisering van het overheidstekort heeft echter ook nadelen. In 1994 besloten Manmohan Singh (voormalig RBI-gouverneur en vervolgens minister van Financiën) en C Rangarajan, toen RBI-gouverneur, om deze faciliteit tegen 1997 te beëindigen.

Maar nu gelooft zelfs Rangarajan dat India zijn toevlucht moet nemen tot het te gelde maken van het tekort. Monetisering van het tekort is onvermijdelijk. Zo'n grote stijging van de uitgaven kan niet worden beheerd zonder het te gelde maken van de overheidsschuld, zei hij onlangs.

Waarom vraagt ​​de regering de RBI dan niet om nieuw geld bij te drukken?

Directe monetarisering van het tekort is een zeer omstreden kwestie. Een andere voormalige RBI-gouverneur, D Subbarao, waarschuwde er onlangs voor. Subbarao schreef in de Financial Times: Het lijdt geen twijfel dat India in deze crisis meer moet lenen en uitgeven; dat is een morele en politieke noodzaak. Maar New Delhi mag niet vergeten dat de verpletterende betalingsbalanscrisis in 1991 en een bijna-crisis in 2013 in wezen het gevolg waren van uitgebreide fiscale losbandigheid.

Rick Steves nettowaarde

Express uitgelegdis nu aanTelegram. Klik hier om lid te worden van ons kanaal (@ieexplained) en blijf op de hoogte van het laatste nieuws

Wat zijn de belangrijkste problemen met de directe monetarisering van het overheidstekort?

Het belangrijkste argument ertegen heeft niet zozeer betrekking op de initiatie als wel op het einde ervan. Idealiter biedt dit instrument de overheid de mogelijkheid om de totale vraag te stimuleren op het moment dat de particuliere vraag is gedaald, zoals nu het geval is. Maar als regeringen niet snel genoeg vertrekken, zaait dit instrument ook de kiem voor een nieuwe crisis.

Hier is hoe: Overheidsuitgaven die dit nieuwe geld gebruiken, verhogen de inkomens en verhogen de particuliere vraag in de economie. Het voedt dus de inflatie. Een kleine stijging van de inflatie is gezond omdat het de bedrijvigheid aanmoedigt. Maar als de overheid niet op tijd stopt, stroomt er steeds meer geld op de markt en ontstaat er hoge inflatie. En aangezien inflatie met enige vertraging aan het licht komt, is het vaak te laat voordat regeringen beseffen dat ze te veel hebben geleend. Hogere inflatie en hogere staatsschulden geven aanleiding tot macro-economische instabiliteit, zoals Subbarao aangaf.

Tot welk niveau zou de staatsschuld idealiter beperkt moeten worden?

Hoewel er geen ideaal schuldniveau is vastgelegd (zie grafiek, die laat zien hoe de overheidsschuld in het VK over drie eeuwen schommelt), zijn de meeste economen van mening dat opkomende economieën zoals India geen schulden mogen hebben die hoger zijn dan 80%-90% van het BBP. Op dit moment is het ongeveer 70% van het BBP in India.

Mis het niet van Explained: hoe de RBI omgaat met 'The Great Lockdown'

Het moet zich verbinden tot een vooraf bepaald bedrag aan aanvullende leningen en om de actie terug te draaien zodra de crisis voorbij is. Alleen zo'n expliciet bevestigde fiscale terughoudendheid kan het vertrouwen van de markt in een opkomende economie behouden, schreef Subbarao.

Het andere argument tegen direct geld verdienen is dat regeringen als inefficiënt en corrupt worden beschouwd in hun uitgavenkeuzes - bijvoorbeeld wie ze moeten redden en in welke mate.

Deel Het Met Je Vrienden: