Uitgelegd: wat bepaalt de rijkdom van een natie?
Global Wealth Report 2019: Rijkdom wordt gedefinieerd in termen van vermogen van een individu. Dit wordt op zijn beurt berekend door de waarde van financiële activa (zoals geld) en reële activa (zoals huizen) bij elkaar op te tellen en vervolgens eventuele schulden van een persoon af te trekken.
Verschillende factoren kunnen verklaren waarom rijkdom per volwassene in verschillende landen een ander pad volgt. De Credit Suisse Group, een in Zwitserland gevestigde multinationale investeringsbank, heeft de 10e editie van haar jaarlijkse Global Wealth Report uitgebracht. Het rapport volgt doorgaans zowel de groei en verdeling van rijkdom – in termen van het aantal miljonairs en miljardairs en het aandeel van hun rijkdom – als de status van ongelijkheid over de hele wereld.
Wat zijn de belangrijkste bevindingen?
Een belangrijke bevinding van het rapport van 2019 is dat China dit jaar de Verenigde Staten heeft ingehaald om het land te worden met de meeste mensen in de top 10% van de wereldwijde welvaartsverdeling. Zoals de zaken er nu voorstaan, bezaten slechts 47 miljoen mensen – goed voor slechts 0,9% van de volwassen wereldbevolking – $ 158,3 biljoen, wat bijna 44% van de totale rijkdom van de wereld is.
Aan de andere kant van het spectrum bevinden zich 2,88 miljard mensen – goed voor bijna 57% van de volwassen wereldbevolking – die slechts $ 6,3 biljoen of 1,8% van de rijkdom van de wereld bezaten.
De andere manier om naar deze verdeling van rijkdom te kijken is vanuit het prisma van ongelijkheid. De onderste helft van de vermogensbezitters was medio 2019 samen goed voor minder dan 1% van het totale wereldwijde vermogen, terwijl de rijkste 10% 82% van het wereldwijde vermogen bezit en de top 1% alleen 45%, stelt het rapport.
Bovendien lijkt de wereldwijde financiële crisis van 2008-09 degenen aan de onderkant van de piramide beslist meer pijn te doen dan de rijksten, aangezien de ongelijkheid binnen landen groeide in de nasleep van de GFC. Als gevolg hiervan verhoogde de top 1% van de vermogensbezitters hun aandeel in de wereldrijkdom, stelt het rapport.
Hoe wordt rijkdom gedefinieerd?
Rijkdom wordt gedefinieerd in termen van vermogen van een persoon. Dit wordt op zijn beurt berekend door de waarde van financiële activa (zoals geld) en reële activa (zoals huizen) bij elkaar op te tellen en vervolgens eventuele schulden van een persoon af te trekken.
Wat zijn de drijvende krachten achter de rijkdom van naties?
Verschillende factoren kunnen verklaren waarom rijkdom per volwassene in verschillende landen een ander pad volgt.
De totale bevolkingsomvang is bijvoorbeeld een mogelijke factor die de welvaart per volwassene in het land drijft. Voor een land met een enorme bevolking, in termen van uiteindelijke berekening, vermindert deze factor de rijkdom per volwassene. Maar er is ook een keerzijde. Een grote bevolking zorgt ook voor een enorme binnenlandse markt en dit creëert meer kansen voor economische groei en welvaartscreatie.
Een andere belangrijke factor is het spaargedrag van het land. Een hogere spaarquote vertaalt zich in een hoger vermogen. De twee variabelen delen een sterke positieve relatie. Al met al verhoogt een procentpuntstijging van de spaarquote de groei van het vermogen per volwassene met gemiddeld 0,13% per jaar. Zo zou bijvoorbeeld het gezinsvermogen in Polen (met een spaarquote van 18%) medio 2019 naar verwachting 27% hoger zijn als het gelijk was geweest aan de spaarquote van Zweden (28%), aldus het Credit Suisse-rapport.
Maar verreweg de belangrijkste factor bij het bepalen van de verschillende trends in het vermogen van huishoudens tussen landen is het algemene niveau van economische activiteit zoals weergegeven door het totale inkomen, de totale consumptie of het bbp. Dat komt omdat de uitbreiding van de economische activiteit de besparingen en investeringen van huishoudens en bedrijven verhoogt, en de waarde van activa die eigendom zijn van huishoudens, zowel financieel als niet-financieel, verhoogt. Maar rijkdom en BBP bewegen niet altijd samen, waarschuwt het rapport. Dit is vooral het geval wanneer de activaprijzen sterk fluctueren, zoals tijdens de financiële crisis.
Maar op de langere termijn zijn de meest succesvolle landen die landen die erin slagen de welvaart te verhogen als een veelvoud van het bruto binnenlands product (bbp) door de tekortkomingen van de instellingen en de financiële sector aan te pakken. Dit kan resulteren in een vicieuze cirkel waarin hogere welvaart de groei van het BBP stimuleert, wat op zijn beurt de totale welvaart verhoogt, stelt het rapport. Het stelt verder dat China, India en Vietnam voorbeelden geven van deze deugdzame cyclus in actie.
Mis het niet uit Explained: The Infosys-aantijgingen en waarom ze ertoe doen
Deel Het Met Je Vrienden:
dana white sr
