Interceptorraket 7 keer getest, DRDO's Rajinikanth-moment nog ver weg

Het systeem zou in staat zijn om inkomende ballistische raketten met een bereik tot 2.000 km aan te pakken.

Een Ballistic Missile Defense-systeem is gebaseerd op een interceptorraket die in de lucht een vijandelijke raket neerschiet. Het heeft grondradars, commando- en controlesystemen en datalinks nodig. India's BMD heeft nog geen geostationaire satellieten.

Het voorgestelde Ballistic Missile Defense-systeem zou vijandelijke raketten uit de lucht moeten blazen terwijl ze richting Delhi vliegen. Maar de test van vorige maand is mislukt en veel vragen blijven onbeantwoord.

Ondanks de beloften en zeven tests van DRDO, blijft het plan om een ​​nucleair raketafweerschild boven Delhi te plaatsen een werk in uitvoering.

De mislukte test van een interceptorraket vorige maand deed de schijnwerpers weer op het voorgestelde Ballistic Missile Defense-systeem (BMD) komen. Denk aan Rajinikanth die een kogel afvuurt om de kogel te vernietigen die door de schurk in de lucht is afgevuurd. Dat is wat een BMD-systeem doet: het voorziet een stad van een beschermend schild waar een inkomende vijandelijke ballistische raket wordt neergeschoten door interceptorraketten.

[verwant bericht]

Naast de interceptors, bestaat een BMD uit radars - op satelliet-, grond- en zeebasis - om een ​​raket en zijn kernkop te detecteren en te volgen, datacommunicatieverbindingen om de informatie door te geven, en een commando- en controlesysteem.

DRDO sprak voor het eerst over een BMD-systeem in december 2007. Alle bouwstenen voor fase 1 van een uit twee lagen bestaand, volledig geïntegreerd systeem zouden tegen 2010 gereed zijn. In maart 2010 beloofde dr. VK Saraswat van DRDO de initiële systeemimplementatie tegen 2013.

Op 7 mei 2012 verklaarde DRDO dat het een raketverdedigingsschild had ontwikkeld dat op korte termijn zou kunnen worden geplaatst op twee geselecteerde locaties in het land, vermoedelijk Delhi en Mumbai. Het systeem zou in staat zijn om inkomende ballistische raketten met een bereik tot 2.000 km aan te pakken. DRDO zei ook dat langeafstandsvolgradars, realtime datalink- en missiecontrolesystemen die nodig zijn voor de operationalisering van de BMD, waren gerealiseerd.

jessica amlee nettowaarde

Feit is dat het BMD-systeem op dit moment nog niet eens in de buurt van ingebruikname is. De mislukte test van vorige maand op het Chandipur-bereik was de zevende keer dat de BMD-interceptorraket werd getest. Het was de tweede mislukte test, hoewel de eerste mislukking niet van een interceptor was, maar vanwege een defecte doelraket.

Dr. Bharath Gopalaswamy, de in Washington gevestigde expert op het gebied van opkomende en ruimtetechnologie, zei: Interceptor-technologieën zijn testintensief en nooit onfeilbaar. We moeten wachten tot DRDO de gegevens voor deze tests vrijgeeft - wat ik vermoed dat ze dat nooit zullen doen - maar voorlopig zou ik dit in een context plaatsen als onderdeel van een routinetestfase.

Een hoge DRDO-functionaris vertelde: deze website dat ze hoopten binnen een paar maanden nog een test uit te voeren. Het maakt deel uit van het ontwikkelproces. Dit was de eerste keer dat we de onderscheppingsraket uit een bus lanceerden. Het doelwit was ook moeilijker dan de gesimuleerde Prithvi-raketten die eerder werden gebruikt, zei de DRDO-functionaris.

Volgens Gopalaswamy is dit iets te verwachten met hit-to-kill-technologieën. Dr. Saraswat (voormalig DRDO-chef) verklaarde raketverdedigingscapaciteiten als operationeel, maar het falen van dergelijke tests legt de kwetsbaarheden in het systeem bloot, zei hij.

henry golding hoogte

MIJLEN TE GAAN
Volgens Air Marshal (retd) M Matheswaran zal een ontwikkelingsproef door DRDO niet zo snel resulteren in een operationeel systeem. We kunnen pas aan het einde van de lopende tests een technologiedemonstrator verwachten. Zelfs de VS hebben er drie decennia over gedaan om een ​​BMD-systeem te produceren. Een volledig volwassen BMD-systeem is nog minstens een decennium verwijderd. De politieke leiding moet bewust worden gemaakt van deze realiteit.

Het BMD-systeem werd halverwege de jaren negentig voorgesteld aan de politieke leiding van India door Dr. APJ Abdul Kalam, vertelde een voormalig kabinetssecretaris aan The Indian Express. Het werd veroorzaakt door de overname door Pakistan van M-11-raketten uit China. Het voorstel was om dekking te bieden voor Delhi, Mumbai en twee andere strategisch belangrijke locaties. DRDO zou in 1999 aan het programma zijn begonnen.

De strijdkrachten werden pas tien jaar later op de hoogte gebracht, vertelde een hoge officier van de Indiase luchtmacht aan The Indian Express. Een BMD-systeem kan niet geïsoleerd worden gebruikt; het moet worden gekoppeld aan bestaande IAF-sensoren voor een beter situationeel bewustzijn om eigen vuur of het neerschieten van eigen vliegtuigen of raketten te voorkomen. De IAF heeft al een volledig geïntegreerd luchtverdedigingssysteem en de complexiteit van de inzet zal moeten worden opgelost zodra de BMD in gebruik wordt genomen.

Ook nu is er geen directe betrokkenheid van de krijgsmacht bij de ontwikkeling ervan. De IAF, die de eindgebruiker is, moet nauw worden betrokken, zei Matheswaran.

HEBBEN WE HET NODIG?
Veel experts beweren dat de BMD slechts een beperkt aantal inkomende raketten kan opnemen en verzadigingssalvo's van de vijand zal uitnodigen. Westerse non-proliferatie-activisten hebben gezegd dat de Indiase BMD Pakistan zal aanmoedigen om zijn nucleaire arsenaal uit te breiden om meerdere raketten af ​​te vuren. Bharat Karnad van het Center for Policy Research zei dat BMD een wisselvallig systeem was waarvan de betrouwbaarheid in twijfel werd getrokken door verschillende Amerikaanse onderzoeken.

Vorig jaar plaatste het Amerikaanse General Accountability Office vraagtekens bij de betrouwbaarheid en doeltreffendheid van het Ground-based Midcourse Defense (GMD)-programma van het Pentagon, een systeem dat vergelijkbaar is met het Indiase BMD. Het Pentagon accepteerde dat het GMD-systeem een ​​beperkte capaciteit biedt tegen een eenvoudige dreiging. Het rapport van senator Tom Coburn vorig jaar schatte het succespercentage van het GMD-systeem op 30 procent. DRDO heeft daarentegen 99,8 procent betrouwbaarheid beloofd voor zijn BMD-systeem.

In tegenstelling tot de GMD beschikt BMD niet over radars voor vroegtijdige waarschuwing of het volgen via satelliet van een vijandelijke raket. De vertraagde detectiecapaciteit verkort de tijd die beschikbaar is voor het onderscheppen van bijvoorbeeld een Pakistaanse raket tot ongeveer vijf minuten. Ook kan het BMD-systeem alleen raketten onderscheppen die op 900-1.000 km afstand zijn gelanceerd; de Chinese Dong Feng-21 ballistische raket met een bereik van 1.700-2.000 km kan niet worden onderschept.

De BMD is duur. Ballpark-schattingen voor het verdedigen van een Indiase stad variëren van Rs 1 lakh crore tot Rs 2.5 lakh crore. In het hogere bereik is het meer dan het jaarlijkse defensiebudget van India. Het Amerikaanse continentale systeem heeft tot nu toe naar schatting meer dan $ 100 miljard gekost, het GMD-systeem $ 41 miljard.

Een systeem dat niet werkt, veel kost en niet meerdere aanvallen aankan, geeft een vals gevoel van veiligheid en vergroot onze problemen. Al dit gepraat over inzetbaarheid van een BMD is voorbarig. Wat we op zijn best nodig hebben, is een technologiedemonstrator, zei Karnad.

We hebben geen deskundige commissie zoals de VS JASON om projecten zoals de BMD te valideren. India heeft schaarse middelen. Om ze oordeelkundig te gebruiken, moet een technisch comité op hoog niveau alle strategische projecten valideren die door de DRDO of de strijdkrachten worden voorgesteld, zei hij.

Hoe het ook zij, India's 'Rajinikanth'-kanon kan nog niet vuren. Zoals de Amerikanen graag zeggen: het echte probleem met ballistische raketverdediging is dat het raketwetenschap is.

Deel Het Met Je Vrienden:

aisha hinds hoogte