Betrokkenheidsregels

Een welsprekend verslag van hoe het overheidsbeleid dringend moet worden herzien

Boekomslag van In dienst van de Republiek - De kunst en wetenschap van economisch beleid

Titel: In dienst van de Republiek - De kunst en wetenschap van economisch beleid
Auteur: Vijay Kelkar & Ajay Shah
Publicatie: Pinguïn Allen Lane
Pagina's: 448
Prijs: € 699,-

Het is bijna een ritueel geworden. Elk jaar, met het begin van de winter, buigt het publieke debat in de nationale hoofdstedelijke regio onvermijdelijk in de richting van de stijging van de vervuilingsniveaus. De directe oorzaak ligt vaak in stoppelverbranding door boeren in de naburige staten Punjab en Haryana. Politici en bureaucraten uiten elk jaar dezelfde platitudes, maar tot nu toe zijn er weinig concrete stappen gezet. Hoewel dit de inwoners van de NCR-regio er niet van weerhoudt te blijven hopen op overheidsinterventie om dit probleem aan te pakken, roept het de vraag op: ligt de oplossing voor elk probleem in overheidsinterventie of is er een levensvatbaar marktalternatief? Kunnen individuen in de NCR-regio en boeren in de aangrenzende staten een privécontract aangaan om stoppelverbranding te beperken? Met andere woorden, bestaat er een Coasean-alternatief?

frank kathie lee gifford nettowaarde

Neem de kwestie van de overheidsuitgaven voor onderwijs. De uitgaven per leerling in overheidsscholen zijn gestegen van Rs 2.455 in 2010 tot Rs 4.385 in 2016. Toch zijn de leerresultaten in deze periode gedaald. Moet de overheid, met ouders, ook die uit economisch zwakkere delen van de samenleving, met hun voeten stemmen, overstappen van de overheid naar particuliere scholen, meer geld blijven pompen zonder dat er iets voor te zien is?

Of neem het geval van het opleggen van prijsplafonds voor stents. Hoewel het besluit de indruk wekt consumenten te helpen, roept het vragen op over de vraag of de interventie hen op de lange termijn ten goede zal komen. Men moet zich ook afvragen of het besluit, dat een totaal gebrek aan begrip van de werking van markten verraadt, tot stand is gekomen na een zorgvuldige kosten-batenanalyse.

Of neem demonetisering. Het omstreden besluit werd voorgesteld als het wondermiddel om de problemen van zwart geld aan te pakken en te zorgen voor een betere naleving van de belastingwetgeving. Toch werd de hele oefening schijnbaar uitgevoerd zonder enige gedetailleerde analyse van de effecten van de verhuizing en de gevolgen, zowel bedoeld als onbedoeld.

De rode draad door deze zaken is dat de Indiase staat, ondanks de ontmanteling van de vergunning raj in het begin van de jaren negentig, een indrukwekkende invloed op de economie blijft uitoefenen. Dat overheidsingrijpen eerder regel dan uitzondering blijft. En dat de meeste van hen ad hoc van aard zijn, uitgevoerd zonder een gedetailleerde kosten-batenanalyse. Maar ondanks het aantasten van individuele vrijheden, wordt de Indiase staat nog steeds gezien als een goedaardige kracht van verandering.

Daartegenover staat een zeer kleine, bijna microscopisch kleine kieskring die pleit voor een heronderzoek van het functioneren van de Indiase staat, zijn doel en de willekeur van de macht die hij uitoefent, en voor een grotere rol voor markten. Deze gedachtegang is welsprekend verwoord in een nieuw boek van de economen Vijay Kelkar en Ajay Shah, getiteld In Service of the Republic. Aangezien zowel Kelkar als Shah al tientallen jaren een voortrekkersrol spelen in het overheidsbeleid en het functioneren van de overheid van dichtbij hebben meegemaakt, biedt dit boek, dat voortbouwt op hun ervaring, een nuttig kader om na te denken over openbaar beleid in India.

De auteurs lanceren een systematische aanval op de aard van de overheid zoals die vandaag bestaat door een nogal basale, maar vaak verdoezelde vraag te stellen: moet de overheid dit doen? Simpel gezegd, nu de Indiase economie de grens van $ 3 biljoen nadert - het heersende establishment hoopt tegen 2024 de $ 5 biljoen te bereiken - moet de overheid zich bezighouden met het runnen van luchtvaartmaatschappijen, telecombedrijven, kolencentrales en energiebedrijven? Moet een steeds complexere economie niet vragen om een ​​radicale herinterpretatie van de rol van de staat?

In tegenstelling tot de instinctieve reactie van de meesten in India, stellen de auteurs dat regeringen alleen moeten ingrijpen als de vrije markt slechte resultaten oplevert. En als overheden ingrijpen, is de eerste vraag die moet worden gesteld: wat is het marktfalen dat de interventie probeert aan te pakken? Is de voorgestelde interventie dan de beste manier om dit marktfalen aan te pakken? En of de Indiase staten in staat zijn om de voorgestelde interventie effectief uit te voeren?

Dit is een bij uitstek verstandig kader dat als leidraad moet dienen voor de beleidsvorming. Interventies mogen alleen worden uitgevoerd na een gedetailleerde kosten-batenanalyse van hun verwachte impact. Deze oefening, waarvan de auteurs aangeven dat ze in sommige landen worden uitgevoerd, zou kunnen helpen om niet alleen de beoogde, maar misschien zelfs de onbedoelde gevolgen van overheidsinterventie te doorgronden. Maar het probleem is dat in de Indiase context het gebrek aan gegevens dergelijke analyses ernstig belemmert.

john lovitz netto waard

Er is ook het probleem van de capaciteit. De effectiviteit van interventie hangt in grote mate af van het vermogen van de staat om effectief te implementeren. Maar helaas is de capaciteit van de Indiase staat nogal mager. Zoals de auteurs opmerken, is er een grote kloof tussen dilettantisme in de openbare orde en de professionele capaciteit van de staat. Maar hoewel dit vrij bekend is, wordt het overheidsbeleid in India vaak geformuleerd in de overtuiging dat de staat het voorgestelde beleid efficiënt kan uitvoeren. Neem bijvoorbeeld de goederen- en dienstenbelasting (GST). In plaats van een complexe, gelaagde belastingstructuur op te zetten, die moeilijk te beheren is, zou een meer voorzichtige benadering, zoals de auteurs betogen, zijn geweest om voor één enkel tarief te kiezen. Dit zou gemakkelijker te implementeren zijn geweest en zou de nalevingslast hebben verminderd, en ook de mate van ontduiking hebben verminderd.

Op bepaalde punten in het boek staan ​​de auteurs ook stil bij de kwestie van instituties. Institutioneel verval is een veelbesproken kwestie in India. Maar in tegenstelling tot de hoop van de meesten die berusten op het aanstellen van een onkreukbare persoon die het systeem kan repareren, beweren de auteurs dat een overheidsorganisatie die wordt verscheurd door corruptie, niet een organisatie is die de pech had veel corrupte mensen te krijgen. Het is er een waar de regels van het spel corruptie vergemakkelijken. In typisch econoom-taal beweren ze dat de oplossing voor onze institutionele crisis berust op het creëren van regels die prikkels genereren om het gedrag van zowel bureaucraten als politici te veranderen. Dit is een redelijke benadering. Maar het vereist een buy-in van dezelfde politieke/bureaucratische dispensatie, die zich waarschijnlijk fel zal verzetten tegen het veranderen van de spelregels die hen hebben geprofiteerd, behalve in de marge.

Deel Het Met Je Vrienden: