Waarom de Doon Valley de thuisbasis is van de ervaren journalist Raj Kanwar
In zijn boek Dateline Dehradun documenteert hij de geschiedenis, verhalen en mensen van de schoolstad India
Wat Dateline Dehradun uniek maakt, is dat het een kroniek is van de geleefde geschiedenis. Kanwar schrijft over zijn persoonlijke relaties met mensen, plaatsen die hij heeft bezocht, en beschrijft elk hoekje en hoekje van de stad die hij thuis noemt, samen met het geven van het grotere geheel. In juni 1947 was Lahore in rep en roer. Raj Kanwar, die op dat moment een paar maanden minder was dan 17, was met zijn gezin in Dehradun. Wat ze dachten dat een korte vakantie zou zijn, totdat de rellen en het geweld zouden afnemen, werd uiteindelijk hun vaste verblijfplaats. In het nieuws over buurten die werden afgebrand, kinderen werden vermoord en vrouwen die werden verkracht, hoorden ze dat ook hun huis werd geplunderd en in brand gestoken, en ze besloten nooit meer terug te keren naar Lahore.
kim matula en ben goldberg
Sindsdien is Kanwar - journalist, schrijver, lezer, ondernemer - de stille kroniekschrijver van de stad en heeft hij het zien uitgroeien van een klein, schilderachtig stadje tot een hoofdstad van de staat. Het zijn deze observaties die hij heeft gedocumenteerd in Dateline Dehradun (Rs 599, Writers' Combine), een bloemlezing van zijn geschriften en columns.
Kanwar, 90, documenteert ook zijn eigen reis - de rendez-vous met schrijven die begon op de universiteit, en werd een stringer voor The Tribune, deze website en The Statesman in de jaren '50, lanceerde zijn eigen tijdschrift Vanguard, was de eerste public relations-functionaris voor Oil & Natural Gas Commission (ONGC), en documenteerde de geschiedenis van de instelling in Upstream India (2006) en ONGC: The Untold Story ( 2018).
Wat Dateline Dehradun uniek maakt, is dat het een kroniek is van de geleefde geschiedenis. Kanwar schrijft over zijn persoonlijke relaties met mensen, plaatsen die hij heeft bezocht, en beschrijft elk hoekje en hoekje van de stad die hij thuis noemt, samen met het geven van het grotere geheel. Het maakt het boek tot een schatkamer van verhalen, anekdotes en minder bekende historische feiten.
Het boek is boeiend om te lezen. De auteur vertelt hoe Dehradun een openbaring was voor de Russen - ongeveer honderd van hen kwamen eind jaren '50 binnen om ONGC op te richten - nadat ze in het gereguleerde Stalin-tijdperk van de Sovjet-Unie hadden geleefd, hoe groenteverkopers Russisch oppikten om met de vrouwen te praten, en desi wodka werd uitgevonden. Of hoe Lala Narain Das, wiens familie de populaire indie-boekhandel Book World in de stad runt, bekend werd als de legendarische vaderfiguur van de boekhandel in India, wiens leerlingen succesvolle uitgeverijen en boekengerelateerde bedrijven oprichtten over de hele wereld. land.
De verschillende instellingen die de stad karakter geven, waaronder Weather Observatory, Indian Military Academy, Forest Research Institute, Survey of India, ONGC, Institute of Drilling Technology, zijn naar behoren gedocumenteerd. Zo ook de levensverhalen van de beroemde mannen en vrouwen die de stad op de wereldkaart hebben gezet, die in het boek door Kanwar zijn geïnterviewd. De gevierde schrijver Ruskin Bond staat bovenaan de lijst.
Men kan niet over Dehradun schrijven zonder over zijn scholen te schrijven, en Kanwar had passend de bijnaam de schoolstad India op de omslag van het boek. Men kan niet over Dehradun schrijven zonder over zijn scholen te schrijven, en Kanwar had passend de bijnaam de schoolstad India op de omslag van het boek. Een aantal mensen over de hele lengte en breedte van het land (inclusief deze schrijver), en het naburige Nepal, danken hun opvoeding en opleiding aan een van de vele kostscholen die de zustersteden Dehradun en Mussoorie verdringen, waaronder The Doon School, Welham Boys School en Girls' School, St Joseph's Academy en Wynberg Allen School. Er zijn verhalen van schoolhoofden en directeuren en gerenommeerde alumni. Of het nu gaat om de gebroeders Aiyar (Mani Shankar en Swaminathan), de gebroeders Seth (Vikram en Shantum), Himani Shivpuri, Karan Thapar of Wajahat Habibullah, en vele anderen. Een van de verhalen is een minder bekend verhaal over hoe The Doon School tijdens de Partition-rellen dienst deed als mini-vluchtelingenkamp.
Wie een band met de stad heeft, zou dit boek in zijn collectie moeten hebben. Maar als je dat niet doet, zul je net zo in beslag worden genomen, omdat Kanwar je met de verhalen betrekt op een manier waardoor Dehradun zich thuis voelt.
Deel Het Met Je Vrienden:
