Chimamanda Ngozi Adichie's Half of a Yellow Sun verkozen tot winnaar van de prijs voor vrouwen

De prijs was bedoeld om het 25-jarig jubileum van de prijs te herdenken, en zoals een bericht in The Guardian meldt, waren het de lezers die de verantwoordelijkheid hadden om hun favoriet te noemen onder de 25 eerdere winnaars door de jaren heen

Ze had de prijs in 2007 gewonnen. (Bestand)

Chimamanda Ngozi Adichie had de prestigieuze Vrouwenprijs voor fictie gewonnen voor haar roman De helft van een gele zon in 2007. Nu, 13 jaar later, is de roman via een openbare stemming uitgeroepen tot winnaar van dezelfde literaire prijs. Het was bedoeld om de 25ste verjaardag van de prijs te herdenken, en volgens een rapport in de bewaker , het waren lezers die de verantwoordelijkheid hadden om hun favoriet te noemen onder de 25 eerdere winnaars door de jaren heen.

Het rapport citeert de dankbaarheid van de auteur bij het ontvangen van de eer, vooral ontroerd om te worden verkozen tot 'winnaar van winnaars' omdat dit de prijs is die voor het eerst een breed lezerspubliek naar mijn werk bracht - en me ook kennis heeft laten maken met het werk van veel getalenteerde schrijvers. Een van de dingen die zo fantastisch zijn aan het feit dat Chimamanda de winnaar van de winnaars is, is dat veel jongere lezers nu naar die roman komen, die hem waarschijnlijk niet hebben gelezen toen hij uitkwam. Het voelde als iets heel feestelijks om in dit vreemde jaar te doen, zei Kate Mosse, oprichtster van de Vrouwenprijs.

In hetzelfde rapport staat dat Mosse tijdens de lockdown alle 25 winnaars van de prijs herlas en de roman van 2016 een boek vond dat iedereen aanspreekt, wie ze ook zijn, waar ze ook vandaan komen, wat hun standpunt ook is, en ik denk dat er zijn niet zo veel boeken die dat doen.

Interessant is dat Mosse de prijs in 1995 had opgericht nadat de Booker van 1991 geen enkele vrouwelijke auteur op hun shortlist had opgenomen. Ze weigert echter om de prijs te identificeren als een reactie doordrenkt met woede. In plaats daarvan, zo meldt het rapport, ziet ze het als een uitlaatklep om vrouwelijke auteurs te eren.

Vroeger wilde men wel dat het ‘iedereen is furieus’. Maar dat was het nooit - het zei absoluut: 'Er lijkt een probleem te zijn met het eren van schrijven door vrouwen, wat gaan we eraan doen?' Het gaat erom tegen mensen te zeggen: probeer deze geweldige boeken, zei ze. We moeten uitmuntendheid vieren, we moeten de verbeelding vieren, we moeten de stemmen van vrouwen en verschillende stemmen van over de hele wereld vieren. We zullen het nooit niet hoeven te vieren, denk ik, zei ze.

Deel Het Met Je Vrienden: