Uitgelegd: hoe China het voetbal op het middenveld verloor
Als de opkomst van Suning als wereldspeler werd gezien als de belichaming van China's droom om een wereldmacht in het voetbal te worden, heeft hun val de ambities van het land onder de loep genomen.
Een fan poseert voor foto's buiten het stadion van de Chinese voetbalclub Jiangsu FC nadat de regerende Chinese Super League-kampioenen, eigendom van Suning Group, hun activiteiten stopzetten, in Nanjing, de provincie Jiangsu, China. (Reuters) In 2015 ging de Chinese retailgigant Suning op kooptocht.
Eerst kochten ze een voetbalclub in China. Daarna gaven ze uit aan sterspelers en superstermanagers. En ze waren net begonnen. In 2016 kochten ze een meerderheidsbelang in de Italiaanse voetbalgigant Inter Milan voor een gerapporteerd bedrag van £ 230 miljoen. Daarna betaalden ze maar liefst £ 523 miljoen aan de Engelse Premier League om hun wedstrijden in China te laten zien van 2019 tot 2022.
Zes jaar later zijn ze failliet gegaan. De Premier League beëindigde de tv-deal. Bij Inter Milan is een 'te koop' bord geplaatst. Hun Chinese club heeft vorige week hun activiteiten stopgezet. En verschillende spelers die hen vier maanden geleden hielpen om hun eerste Chinese Super League-titel te winnen, zitten nu zonder club.
Als de opkomst van Suning als wereldspeler werd gezien als de belichaming van China's droom om een wereldmacht in het voetbal te worden, heeft hun val de ambities van het land onder de loep genomen.
Het verhaal van Jiangsu Suning
markus persson elin zetterstrand
Suning, een van China's grootste fysieke retailers, stapte in het voetbal na de door de overheid gesteunde poging van het land om de supermacht van de sport te worden. Ze begonnen met de overname van Jiangsu Guoxin-Sainty, een club uit Nanjing die in de Chinese Super League speelde. Bij de overname werd de naam veranderd in Jiangsu Suning.
Daarna, op een manier die typisch werd voor Chinese clubs, gaf Jiangsu miljoenen uit om enkele van de beste spelers ter wereld te krijgen. Ze lokten de Braziliaanse aanvaller Ramires van Chelsea en deden zo'n aantrekkelijk aanbod aan zijn landgenoot Alex Teixeira dat hij hen verkoos boven Liverpool. Om deze sterren te managen, kreeg Jiangsu Suning een superstermanager: Fabio Capello uit Italië.
Dit werd gevolgd door het bedrijf dat investeerde in Inter Milan en de uitzending van de Premier League overnam. En het kwam allemaal mooi samen voor hen, althans in termen van resultaten. In november 2020 won Jiangsu Suning hun eerste Chinese Super League-titel, terwijl Inter Milan momenteel op weg is om hun eerste Italiaanse Serie A-kroon te claimen sinds 2009-10.
Hun succes op het veld viel echter samen met een moeilijke periode voor Suning.
Volgens Nikkei mislukten de overnames van Suning in het buitenland in de afgelopen jaren en werd hun ellende erger door de pandemie. Het rapport voegde het bedrijf toe 'nettoverlies voor 2020 op 3,9 miljard yuan, een sterke ommekeer van een winst van 9,8 miljard yuan het jaar ervoor'.
lil wayne jaarlijks inkomen
WORD NU LID:Het Express Explained Telegram-kanaal
Dat dwong Suning om te bezuinigen op zijn niet-retailactiviteiten, waaronder Jiangsu, dat schulden had opgebouwd van ongeveer £ 67 miljoen vanwege zijn uitgaven aan spelerssalarissen. Suning vond echter, ondanks een vraagprijs van slechts één cent, geen kopers voor de voetbalclub en trok vorige week uiteindelijk de stekker eruit.
Moeilijke tijden
Het verhaal van Suning is niet eenmalig.
Suning was niet het eerste Chinese bedrijf dat zich in het voetbal waagde, en ze waren ook niet de grootste spenders. Maar hun vertrek heeft vragen doen rijzen over het Chinese voetbalmodel, dat in feite was om grote namen te tekenen voor veel geld in de hoop dat het hen een sterk voetballand zou maken - een strategie die lange tijd als onhoudbaar werd bestempeld.
Vorige maand werd Shandong Luneng uit de Asian Champions League gegooid wegens onbetaalde salarissen, terwijl Tianjin Tigers, een van de oudste clubs van China, op het punt staat te sluiten vanwege het nieuwe beleid van de Chinese competitie, waardoor bedrijven hun naam niet mogen lenen aan voetbalteams.
Die regelwijziging werd afgedwongen door de Chinese voetbalbond (CFA) in een poging om de afhankelijkheid van de clubs van bedrijven voor geldinjecties om grote spelers te kopen weg te nemen.
Vaak leverde dat geld niet het gewenste resultaat op. Zo betaalde Shanghai Shenhua naar verluidt de Argentijnse spits Carlos Tevez £ 41,5 miljoen voor een seizoen, waarin hij slechts 20 wedstrijden speelde en slechts vier doelpunten maakte. Tevez noemde zijn zeven maanden durende verblijf in China in een interview met TyC Sports een 'vakantie'.
Om dergelijke gevallen te beteugelen, introduceerde de CFA in 2017 een 'overdrachtsbelasting' - een belasting van 100 procent op buitenlandse handtekeningen. Dit kwam ook op een moment dat de Chinese regering zich zorgen maakte over ‘kapitaal dat het land verlaat’, aldus de Guardian. Volgende maand krijgen buitenlandse spelers volgens de nieuwe regels van de CFA maximaal £ 2,7 miljoen per seizoen uitbetaald.
‘Irrationele investeringen’
Het waren niet alleen de salarissen van de buitenlandse spelers die de regering irriteerden. Volgens een rapport van iris-france.org kwam de Chinese regering in 2017 tussenbeide om overnames van buitenlandse clubs aan banden te leggen en noemde het 'irrationele investeringen'.
george lopez netto waard
Tot dan toe hadden meerdere Chinese bedrijven belangen gekocht in voetbalclubs in het buitenland, waaronder Atletico Madrid (Wanda Corporation), Wolverhampton Wanderers (Fosun), Slavia Prague (CEFC Energy) en Inter Milan (Suning). Nu zijn al die investeringen afgebouwd of worden de belangen verkocht.
Bubbel barstte?
Ondanks alle problemen is het nog te vroeg om te zeggen of de Chinese voetbalzeepbel zal barsten. Maar de dagen dat Chinese clubs veel geld uitgeven om een favoriete bestemming buiten Europa te worden voor topspelers in hun bloei, behoren misschien tot het verleden.
In plaats daarvan, zoals het staatspersbureau Xinhua meldde, is het na een 'snelle, wilde groei' tijd om 'de wetten van het voetbal te respecteren, de wetten van de markt te respecteren, de jeugdopleiding te volgen en voor de lange termijn te werken. '
Chinese bedrijven zijn nog steeds enkele van de grootste sponsors van de FIFA World Cup, een toernooi dat het land in 2030 wil organiseren. Het doel lijkt nu opnieuw te zijn afgestemd om jonge spelers te ontwikkelen, zodat negen jaar later een formidabel team kan worden opgesteld als hun plannen komen tot stand.
Deel Het Met Je Vrienden:
