ExplainSpeaking: India is geen land voor werkende vrouwen. Dit is waarom

Het percentage vrouwen in de werkende leeftijd dat economisch actief is in het land is veel lager dan het wereldwijde gemiddelde

Werknemers met beschermende maskers zitten op hun terminals in een callcenter in Uttar Pradesh (Express foto door Vishal Srivastav)

ExplainSpeaking – Economy is een wekelijkse nieuwsbrief van Udit Misra. Klik hier om je te abonneren

Beste lezers,

Een paar dagen geleden, een opmerking van de BJP's nieuw benoemde Uttarakhand Chief Minister Tirath Singh Rawat over vrouwen die gescheurde spijkerbroeken dragen zorgde voor grote verontwaardiging op sociale media. Maar vanuit het perspectief van de economie en het openbare beleid, werd misschien de meest opvallende opmerking gemaakt door Rawats kabinetsgenoot Ganesh Joshi, die naar verluidt zei: Vrouwen praten over alle dingen die ze willen doen in het leven, maar het belangrijkste voor hen is om voor hun gezin en kinderen te zorgen.

Joshi uitte geen zeldzaam sentiment. In 2013 had het hoofd van de Rashtriya Swayamsevak Sangh Mohan Bhagwat gezegd: Een man en vrouw zijn betrokken bij een contract waarin de man heeft gezegd dat jij voor mijn huis moet zorgen en ik zal voor al je behoeften zorgen... als de vrouw het contract volgt, blijft de man bij haar; als de vrouw het contract schendt, kan hij haar verloochenen.

Om zeker te zijn, is dit begrip van de rol van een vrouw in de Indiase samenleving niet beperkt tot een groep of politieke partij. Dergelijke conservatieve/orthodoxe overtuigingen, evenals geweld tegen vrouwen, worden vaak gezien als de belangrijkste redenen waarom zeer weinig vrouwen werk zoeken. Dat is de reden waarom India een van de slechtste arbeidsparticipatiecijfers (LFPR) van vrouwen heeft.

Nieuwsbrief| Klik om de beste uitleg van de dag in je inbox te krijgen

De LFPR vertelt in feite welk percentage van het totale aantal vrouwen in de werkende leeftijd werk zoekt; het omvat zowel degenen die werk hebben als degenen die nog werkloos zijn maar werk zoeken.

Zoals de onderstaande grafiek laat zien, heeft India met 21% een van de laagste participatiepercentages van vrouwen ter wereld. Met andere woorden, 79% van de Indiase vrouwen (15 jaar en ouder) zoekt niet eens werk.

India heeft een van de laagste participatiegraad van vrouwen ter wereld

Landen waarmee India zich doorgaans vergelijkt, zoals China, de VS, Indonesië en Bangladesh, hebben een twee tot drie keer hogere participatiegraad voor vrouwen.

Erger nog, het is niet zo dat India achter slechts een handvol landen staat.

Zoals de onderstaande grafiek laat zien, komt India er slechter af, ongeacht met welk cluster van landen men zich vergelijkt - met een hoog inkomen of een lage, hoge schuldenlast of minst ontwikkeld. India's 21% vrouwelijke LFPR is niet eens de helft van het wereldwijde gemiddelde (47%). De onderkant van deze grafiek onderstreept nog eens het arme bedrijf dat India aanhoudt op het gebied van vrijheid voor vrouwen.

De waarheid over de deelname van vrouwen aan de Indiase economie is echter ingewikkelder.

India vs rest van de wereld: participatiegraad van vrouwen in de beroepsbevolking (in%)

Ashwini Deshpande, hoogleraar economie aan de Ashoka University, maakt een paar genuanceerde maar belangrijke punten in een recent artikel getiteld Betaald werk, onbetaald werk en huishoudelijke taken: waarom zijn er zoveel Indiase vrouwen buiten de beroepsbevolking?

Ten eerste stelt ze dat de LFPR de deelname van Indiase vrouwen aan de economie niet nauwkeurig weergeeft. Ze zegt dat de meerderheid van de vrouwen in Zuid-Azië zich tussen de twee uitersten bevindt - namelijk de vrouwen die buitenshuis werken voor een salaris en degenen die zich uitsluitend in hun eigen huis bezighouden (zorg voor hun gezin) uit eigen wil.

Dit zijn vrouwen wier betrokkenheid bij economisch werk (activiteiten die binnen de standaardgrenzen van het Stelsel van Nationale Rekeningen vallen, dat meetelt als economische activiteiten als het nationaal inkomen of BBP wordt gemeten) in een grijze zone ligt, stelt ze.

Dit zijn vrouwen die misschien in het huis of buitenshuis werken, en wier werk betaald of onbetaald kan zijn, en wier werk het hele jaar door of seizoensgebonden kan zijn, en het kan fulltime of parttime zijn ... Ze zou bijvoorbeeld betrokken zijn bij veeteelt of landbouw of het helpen van de kirana-winkel, of betrokken zijn bij ambachtelijke activiteiten, zoals manden maken, weven of pottenbakken. Als dit gezinsactiviteiten zijn, dan wordt haar bijdrage aan economisch werk (bovenop haar 'zorg'-werk) niet betaald. In zo'n geval is het zeer waarschijnlijk dat ze niet als een werknemer zou worden gezien, noch door haar familie, noch door haarzelf, legt Deshpande uit, aangezien ze verschillende banen opsomt waar de bijdrage van vrouwen aan economisch werk wordt gemist door de formele enquêtes die berekenen LFPR.

Het andere punt dat Deshpande maakt, is dat de hele focus op arbeidsparticipatie de kwestie van de betrokkenheid van vrouwen reduceert tot een kwestie van het arbeidsaanbod.

chris zylka films en tv-shows

Met andere woorden, hoewel er factoren zijn zoals sociale normen of geweld tegen vrouwen die hen ervan weerhouden om op de arbeidsmarkt te komen, wordt er weinig gezegd over de vraag naar hun werk.

Om dit beter te begrijpen, wijst ze op het uiteenvallen van de vrouwelijke LFPR in steden en op het platteland.

Zoals de onderstaande grafiek laat zien, is de daling van de totale vrouwelijke LFPR in India bijna volledig te wijten aan de daling op het platteland van India. Het is een andere kwestie dat de vrouwelijke LFPR in stedelijke gebieden altijd vrij laag was, maar de dip is veroorzaakt doordat minder vrouwen op het platteland van India tot de beroepsbevolking worden gerekend.

Daling van de totale vrouwelijke LFPR in India is bijna volledig te wijten aan de daling op het platteland van India

De daling van de LFPR van plattelandsvrouwen zou ons de aandacht moeten vestigen op de aard van de beschikbaarheid van werk, met name niet-agrarische kansen, stelt ze.

Het opleidingsniveau van Indiase vrouwen neemt snel toe (sneller dan dat van mannen), en terwijl het aandeel van landbouwwerk voor zowel mannen als vrouwen is afgenomen, hebben mannen werk kunnen vinden in andere sectoren. Maar dat geldt niet voor vrouwen, zegt Deshpande.

Een man met klasse 10 opleiding kan een postvervoerder, een vrachtwagenchauffeur of een monteur zijn; deze kansen staan ​​niet open voor vrouwen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat onderwijs wordt geassocieerd met een lagere WPR voor vrouwen, citeert Deshpande Sonalde Desai, hoogleraar sociologie aan de Universiteit van Maryland.

Sommige mensen vragen zich misschien nog steeds af waarom het ertoe doet of vrouwen werken. Ze kunnen het Bhagwat-achtige sociale contract behoorlijk efficiënt vinden.

Ik zou ze aanraden om The Double X Economy te lezen van Linda Scott, emeritus hoogleraar ondernemerschap en innovatie aan de Universiteit van Oxford en senior consulting fellow bij het Royal Institute of International Affairs. Net als de titel zelf, is het boek een levendig en zelfs triomfantelijk argument tegen uitsluiting van vrouwen uit de economie.

Laat me enkele regels delen uit het laatste hoofdstuk, getiteld Het pad naar verlossing, terwijl ze bondig uitlegt hoe het uitsluiten van vrouwen de hele samenleving schaadt en hoe het hen helpt.

Arbeidsmigranten uit Karnataka, die hun baan hebben verloren door de afsluiting en zonder enige mogelijkheid om naar huis terug te keren, zwerven op 27 maart 2021 door de straten op zoek naar onderdak in Pune. (Express Foto: Pavan Khengre)

... de uitsluitingen van de Double X Economy brengen ook enorme kosten met zich mee voor hele samenlevingen. Hoge adolescentievruchtbaarheid en kindersterfte zijn het gevolg van de verkoop van jonge dochters ten huwelijk. Weduwen die niets meer hebben, vormen het grootste deel van de extreem armen. Voedselonzekerheid en honger in de wereld worden beide verergerd omdat vrouwen geen land kunnen bezitten. Na decennia van ongelijke inkomsten zijn oudere vrouwen meer afhankelijk van overheidssteun. Waar vrouwen geen autonomie hebben, zijn de kosten van overlijden, vernieling van eigendommen, ziekte en trauma niet te overzien. Kinderen lijden honger, zijn ziek en krijgen geen opleiding omdat hun moeders geen economische macht hebben.

Er is ook een forse opportuniteitskost. Vrouwen die werken zijn de meest betrouwbare bron van economische groei. Als ze thuis worden gehouden omdat er geen betaalbare kinderopvang is - of omdat hun echtgenoten hen niet het huis uit willen laten - verliezen ze en dat geldt ook voor hun land. Veel samenlevingen investeren zwaar in onderwijs voor vrouwen, vooral in het Westen, en duwen vrouwen vervolgens uit de beroepsbevolking - een waardevolle hulpbron verspillend, een kans op duurzame groei mislopen en een vaardigheidskloof vergroten die hun toekomst al bedreigt.

Met een bewuste wereldwijde inspanning om de beperkingen van de Double X Economy op te heffen, kunnen enkele van de meest tragische problemen ter wereld worden opgelost. Het is vaak aangetoond dat de economische empowerment van vrouwen het best beschikbare wapen tegen armoede is. Economisch autonome vrouwen kunnen weglopen van misbruik. Door jonge vrouwen de middelen te geven om te verdienen, worden ze beschermd tegen mensenhandel. Gendergelijkheid vermindert alle soorten geweld.

De gunstige effecten van volledige inclusie voor vrouwen zouden zichtbaar zijn op institutioneel en nationaal niveau. Het opnemen van vrouwen in het financiële systeem draagt ​​bij aan institutionele winst en vermindert ook het risico, vergroot de transparantie en zorgt ook voor stabiliteit voor de hele economie. Door vrouwen toe te staan ​​deel te nemen aan de internationale handel, worden de veerkracht en innovatie van een land vergroot, stelt Scott.

Vrouwelijke arbeiders aan het werk in een steenfabriek in Agartala. (Expressfoto door Abhishek Saha)

Vanwege zijn vermogen om groei te genereren en kosten te verlagen, betaalt de Double X Economy zichzelf terug. Zo zouden investeringen in betaalbare kinderopvang worden gecompenseerd door een instroom van vrouwen op de arbeidsmarkt die anders thuis zouden moeten blijven, wat zou leiden tot een stijging van het BBP en dus een stijging van de belastinginkomsten. Toch tonen gegevens aan dat mannen geen baan zullen verliezen als vrouwen aan de slag gaan, omdat de resulterende groei de creatie van meer banen stimuleert. Mannen profiteren op andere manieren wanneer ze economische verantwoordelijkheden delen met vrouwen: overwerk, door mannen gedomineerde werkplekken en de eenzame verantwoordelijkheid om te voorzien, eisen wereldwijd een grote tol van mannen.

Economische resultaten zijn het beste wanneer mannen en vrouwen genderevenwichtig werken, zowel op het werk als thuis. Studies tonen consequent aan dat teams van mannen en vrouwen betere investeringen doen, betere producten produceren, een hoger rendement genereren en minder fouten hebben. Thuis hebben stellen die huishoudelijk werk en betaald werk delen een hechtere band met kinderen, meer egalitaire waarden, minder interpersoonlijke spanningen en meer productiviteit, schrijft Scott.

Blijf Veilig!

Udit

Deel Het Met Je Vrienden: