Internationale bescherming voor ‘schattige’ otters: wat is CITES, wat doet het?
Het voorstel voor de bescherming van de Tokay-gekko vermeldde bedreigingen van jacht en verzameling voor gebruik in de traditionele geneeskunde.
Gladbeklede otter in de Kabini-rivier. (Wikipedia) Meer dan honderd landen, handelend in het kader van een intergouvernementele overeenkomst, keurden zondag een voorstel goed van India, Nepal en Bangladesh om de commerciële internationale handel in een ottersoort die inheems is in het subcontinent en in sommige andere delen van Azië, te verbieden.
Honderdtwee stemmen werden uitgebracht voor en 15 tegen, bij 11 onthoudingen, tijdens de lopende Achttiende Conferentie van de Partijen (CoP18) van het Verdrag inzake de internationale handel in bedreigde in het wild levende dier- en plantensoorten (CITES) in Genève. De stemming moet worden bevestigd tijdens de plenaire vergadering van de vergadering, die woensdag wordt afgesloten.
De conferentie aanvaardde ook een afzonderlijk voorstel van India, dat samen met de EU, de VS en de Filippijnen was ingediend, voor het opnemen van een soort gekkohagedis die algemeen voorkomt in Zuid- en Zuidoost-Azië, de VS en Madagaskar, ter bescherming als een soort die niet noodzakelijkerwijs met uitsterven bedreigd, maar waarin de handel moet worden gecontroleerd om gebruik te voorkomen dat onverenigbaar is met hun voortbestaan.
Dieren en bijlagen
Leden van de conferentie hebben gestemd om de gladharige otter (Lutrogale perspicillata) van CITES-bijlage II naar CITES-bijlage I te verplaatsen, omdat wordt aangenomen dat deze een groot risico op uitsterven loopt en nadelig wordt beïnvloed door internationale handel en verlies van leefgebied. en degradatie en vervolging in verband met conflicten met mensen (en visserij).
Het andere voorstel dat werd aangenomen, was om de Tokay-gekko (Gekko-gekko) op te nemen in CITES-bijlage II.
Bijlage I bevat soorten die met uitsterven worden bedreigd; volgens de CITES-website is handel in exemplaren van deze soorten alleen in uitzonderlijke omstandigheden toegestaan. Bijlage II biedt een lager beschermingsniveau. Er is ook een bijlage III, die soorten bevat die in ten minste één land worden beschermd, die andere CITES-partijen heeft gevraagd om hulp bij het beheersen van de handel.
Tokio gekko. (Foto: Wikimedia Commons) Een AFP-rapport zei dat het aantal gladgestreken otters in het wild de afgelopen 30 jaar met minstens 30% is gedaald, en in Japan, waar het houden van otters als schattige huisdieren een rage is, bieden ottercafés babyotters aan voor maximaal $ 10.000 (bijna Rs 7,2 lakh) elk.
Het voorstel verplaatst naar CITES CoP18 markeerde bedreigingen voor alle ondersoorten van otters door door de mens veroorzaakte veranderingen in aquatische habitats, stroperij, illegale handel voor gebruik als huisdier, en voor de vacht van de dieren en voor gebruik in de traditionele geneeskunde. Volgens het voorstel zijn tussen 1980 en 2017 5.881 otterhuiden in beslag genomen in 15 landen in Azië, waarvan ongeveer de helft in India.
Het voorstel voor de bescherming van de Tokay-gekko vermeldde bedreigingen van jacht en verzameling voor gebruik in de traditionele geneeskunde.
Afgezien van de gladharige otter, had India de status van bijlage I voorgesteld voor de kleinklauwotter, de makreelhaai (Isurus oxyrinchus), de Indiase sterschildpad (Geochelone elegans) en de Tokay-gekko.
De Internationale Conventie
De CITES-website beschrijft het als een internationale overeenkomst die ervoor moet zorgen dat de internationale handel in exemplaren van wilde dieren en planten hun voortbestaan niet bedreigt.
CITES is opgesteld nadat een resolutie was aangenomen tijdens een bijeenkomst van de leden van de International Union for the Conservation of Nature (IUCN) in 1963. De tekst van het verdrag werd overeengekomen tijdens een bijeenkomst van de vertegenwoordigers van 80 landen in Washington, DC, op 3 maart 1973; de Conventie wordt daarom ook wel de Conventie van Washington genoemd.
CITES is op 1 juli 1975 in werking getreden en telt nu 183 partijen. Staten en regionale organisaties voor economische integratie sluiten zich vrijwillig aan bij CITES. Het verdrag is juridisch bindend voor de partijen in die zin dat zij zich ertoe verbinden het uit te voeren; het vervangt echter niet de nationale wetgeving.
dr dre activa
In feite biedt CITES een kader voor partijen om nationale wetgeving op te stellen om ervoor te zorgen dat het verdrag effectief wordt geïmplementeerd in hun nationale rechtsgebieden.
Deel Het Met Je Vrienden:
