‘Troubled Blood’ van JK Rowling is een aangrijpend boek, maar lijdt aan te veel uitweidingen

Rowlings nieuwste als Robert Galbraith verkent menselijke grillen en de aard van het kwaad.

Het is moeilijk om een ​​schrijver te scheiden van haar politiek. Dit geldt met name voor misdaadfictie, omdat het maatschappelijke breuklijnen onderzoekt die de natuurlijke orde van het leven op zijn kop zetten.

Zelfs vóór die van JK Rowling Onrustig bloed - de vijfde roman in haar detectivereeks onder het pseudoniem Robert Galbraith - kwam op de tribunes, kritiek op het boek was wijdverbreid. In een jaar waarin ongelijkheid als nooit tevoren werd benadrukt, hebben Rowlings controversiële opvattingen over transgenderrechten een storm van teleurstelling en wrok losgemaakt over haar vermeende transfobie. Dus toen het nieuws naar buiten kwam over haar nieuwste boek met een personage dat zich in travestie kleedt om kwetsbare vrouwen naar hun pijnlijke dood te lokken, werd dit gezien als een verdere aanklacht tegen haar gebrek aan nuance. Per slot van rekening schreef ze in een essay op 10 juni: … Ik wil dat transvrouwen veilig zijn. Tegelijkertijd wil ik geboortemeisjes en -vrouwen niet onveiliger maken. Als je de deuren van badkamers en kleedkamers opengooit voor een man die gelooft of voelt dat hij een vrouw is - en, zoals ik al zei, geslachtsbevestigingscertificaten kunnen nu worden afgegeven zonder dat er operaties of hormonen nodig zijn - dan doe je de deur open aan alle mannen die binnen willen komen.

Het is moeilijk om een ​​schrijver te scheiden van haar politiek. Dit geldt met name voor misdaadfictie, omdat het maatschappelijke breuklijnen onderzoekt die de natuurlijke orde van het leven op zijn kop zetten. Door de chaos te begrijpen, komt men tot een enigszins geïmproviseerd herstel van het evenwicht en een begrip als het ware van wat in de eerste plaats tot de kloven leidde. Daarom lijkt het opnemen van een seriemoordenaar die zich graag als vrouw verkleedt misschien ongevoelig in het licht van de opvattingen van de auteur, maar het valt niet buiten het bereik van de realiteit. En gezien het feit dat het personage slechts een van de uitgebreide cast is die dit meer dan 900 pagina's tellende boek opwerpt, doet deze opname geen afbreuk aan de geloofwaardigheid van het verhaal.

Onrustig bloed opent in 2014, waarbij de Brexit en het Schotse referendum de gesprekken in het VK domineren. Tijdens een bezoek aan Cornwall krijgt de in Londen gevestigde detective Cormoran Strike een cold case aangeboden die te intrigerend is om te negeren. Bijna veertig jaar geleden verliet een jonge dokter, Margot Bamborough, op een avond haar praktijk om naar een plaatselijke pub te lopen om haar vriendin te ontmoeten. Ze is daar nooit aangekomen en is ook nooit meer gezien. Jarenlang wacht haar dochter Anna, die iets meer dan een jaar oud was op het moment van de verdwijning, om erachter te komen wat haar moeder heeft weggenomen. Nu wil ze een oplossing. De deal wordt gesloten - als Strike er binnen een jaar niet achter komt wat er is gebeurd, zal Anna proberen verder te gaan met haar leven.

Het onderzoek dat volgt is een van de beste in de serie tot nu toe, hoewel het met te veel uitweidingen gepaard gaat. Twee opeenvolgende politieteams hadden de zaak met weinig succes onderzocht. Een onderzoeker had zelfs een inzinking gehad en zocht een oplossing in het occulte en astrologie. Er zijn sterrenkaarten en astrologische conclusies die de Strike en zijn partner Robin Ellacott moeten begrijpen en er zijn lange omwegen in hun parallelle onderzoeken. Als Rowling er niet was geweest, zou het formaat van het boek zeker zijn teruggebracht. Maar als het echt op gang komt, biedt deze cold case scherpe inzichten in de grillen van de menselijke natuur.

Een van Rowlings successen met deze serie is de oprichting van Ellacott, de uitzendkracht die de zakenpartner werd. Ellacotts worsteling om haar weg te vinden in een mannenwereld vormt een van de mooiste delen van dit boek, een overlevende van seksueel geweld die probeert een bittere scheiding te verwerken. Haar ervaring om door mannelijke medewerkers als vanzelfsprekend te worden beschouwd, het seksisme dat ze elke dag over het hoofd moet zien en haar onopgeloste gevoelens voor Strike vormen een onzichtbare brug naar het leven van de vermiste vrouw. Bamborough's leven was totaal anders dan dat van haar, maar haar ervaring om door mannen te worden afgemaakt was niet heel anders dan die van Ellacott.

Het geeft de vermiste vrouw een tastbare aanwezigheid in het verhaal, samengesteld door de getuigenissen van degenen die haar kenden. In feite zijn er veel vrouwen in deze roman en sommige niet erg sympathieke mannen en het is aan Strike en Ellacott om uit te zoeken wie de waarheid spreekt en tot hoever sommigen zouden gaan om hun belangen te beschermen. Als ze eenmaal voorbij de raambekleding is, is dit Rowling op haar best, waarbij ze de vele lagen van de identiteit van haar personages weghaalt om te kijken naar wat het kwaad drijft en hoe gemakkelijk het soms is om de waarheid in het volle zicht te verbergen.

Deel Het Met Je Vrienden: