Uitgelegd: Gordon Liddy en het Watergate-schandaal waarvan hij het brein was

G Gordon Liddy, een voormalig FBI-agent en Republikeins adviseur die algemeen werd beschouwd als het brein achter de Watergate-inbraak in 1972, stierf dinsdag op 90-jarige leeftijd. Wie was hij en wat was zijn rol in het schandaal?

Op deze archieffoto van 16 januari 1973 wordt Watergate-figuur G. Gordon Liddy in Washington gezien tijdens een pauze in zijn proces. (AP Foto/William A. Smith, Bestand)

G Gordon Liddy, de voormalige FBI-agent en Republikeinse adviseur die algemeen werd beschouwd als het brein achter de Watergate-inbraak in 1972, stierf op dinsdag op 90-jarige leeftijd. Hij stierf in het huis van zijn dochter in Virginia, vertelde zijn zoon aan de Associated Press.

Het Watergate-schandaal, waarbij een groep mannen die banden hadden met de herverkiezingscampagne van de voormalige president Richard Nixon, inbraken in het Democratische hoofdkwartier in het Watergate-complex in Washington DC, wordt vaak beschouwd als een van de donkerste hoofdstukken in de Amerikaanse geschiedenis. Het leidde tot het eerste en enige presidentiële ontslag van het land – een kwestie die herhaaldelijk werd aangehaald tegen het einde van Donald Trumps ambtstermijn als president, toen hij werd beschuldigd van afzetting voor zijn rol in de rellen in Capitol Hill.

Nieuwsbrief| Klik om de beste uitleg van de dag in je inbox te krijgen

Van Liddy was bekend dat hij zich niet verontschuldigde over zijn rol in de Watergate-misdaden, waarvoor hij meer dan vier jaar in de gevangenis doorbracht, waarvan 100 dagen in eenzame opsluiting. Ik zou het opnieuw doen voor mijn president, had hij ooit gezegd.

Wat was het Watergate-schandaal?

Op 17 juni 1972, om 2.30 uur, werden vijf inbrekers betrapt bij het inbreken in het hoofdkwartier van het Democratisch Nationaal Comité in het Watergate Hotel, iets meer dan een kilometer verwijderd van het Witte Huis. De insluipers, die werden betrapt op het afluisteren van telefoons en het stelen van documenten, bleken later gelinkt te zijn aan de herverkiezingscampagne van president Richard Nixon.

jungkook netto waarde

De inbrekers werden aangetroffen met twee afluisterapparatuur in hun bezit. De plafondpanelen in een kantoor in de buurt van dat van DNC-voorzitter Lawrence O'Brien waren ook verplaatst, wat suggereert dat ze probeerden zijn kantoor af te luisteren. Volgens een rapport van de Washington Post hadden de verdachten ook lockpicks en deurkloppers, bijna $ 2.300 in contanten, het meeste in biljetten van $ 100 met de serienummers in volgorde ... een portofoon, een kortegolfontvanger die de politie kon oppikken telefoongesprekken, 40 rollen onbelichte film, twee 35 millimeter camera's en drie traangaspistolen ter grootte van een pen.

De inbraak was niet hun eerste poging om het DNC-hoofdkwartier te doorbreken. Nadat ze tijdens een eerdere poging tot inbraak hun missie niet hadden voltooid, keerden ze een maand later terug om de klus te klaren.

Wie was betrokken?

Uit een FBI-onderzoek bleek dat alle vijf verdachten banden hadden met het Witte Huis en lid waren van de commissie voor de herverkiezing van de president - bijgenaamd CREEP.

Vier van hen hadden deel uitgemaakt van de activiteiten van de Central Intelligence Agency (CIA) tegen Fidel Castro in Cuba. De vijfde, James W McCord Jr, was de veiligheidschef van CREEP.

Hun arrestatie werd de volgende dag gemeld door de Washington Post, in een artikel van drie journalisten Alfred E. Lewis, Carl Bernstein en Bob Woodward. Het waren Woodward en Bernstein, die samen met de FBI twee samenzweerders achter de inbraak konden identificeren: E Howard Hunt Jr, een voormalige CIA-officier die was aangesteld als staflid van het Witte Huis, en Gordon Liddy, die toen werkte als raadsman van CREEP.

De inbraak vond vijf maanden voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen plaats en was het begin van een reeks gebeurtenissen die de loop van de geschiedenis van het land voor altijd veranderde.

In deze zaterdag 12 april 2003, bestandsfoto, spreekt radiopresentator G. Gordon Liddy tijdens een bijeenkomst voor troepen in Washington. (AP Foto/Lisa Nipp, Bestand)

Dus wat had Gordon Liddy te maken met het Watergate-schandaal?

In 1973 werd Liddy veroordeeld tot 20 jaar gevangenisstraf voor samenzwering, inbraak en het illegaal afluisteren van het hoofdkantoor van de Democratische Partij in het Watergate-kantoorcomplex. In die tijd was hij de algemeen raadsman van Nixon in zijn herverkiezingscommissie.

Hij maakte ook deel uit van een kleine groep agenten van het Witte Huis, de 'Loodgieters' genoemd, die lekken naar de media zouden dichten die de regering-Nixon er slecht uit zouden kunnen laten zien. Liddy stond bekend om het bedenken van bizarre en illegale plannen, waarvan de meeste werden afgewezen door zijn superieuren. Deze omvatten een complot om een ​​onderzoeksjournalist genaamd Jack Anderson, die een fervent criticus van Nixon was, te vermoorden, evenals het ontvoeren van anti-oorlogsdemonstranten en hen over de grens naar Mexico te brengen.

In 1971, maanden voor de Watergate-inbraak, maakte Liddy deel uit van een inbraak op het kantoor van een psychiater die Daniel Ellsberg behandelde, een voormalige Amerikaanse militaire analist, die de topgeheime Pentagon Papers had gelekt over de Amerikaanse oorlog in 1971. Vietnam.

Het was Liddy, die samen met zijn collega Hunt, op het plan kwam om in te breken in het hoofdkwartier van het Democratisch Nationaal Comité, terwijl Nixon in 1972 op zoek was naar herverkiezing.

Tijdens de Watergate-hoorzittingen en tijdens zijn eigen proces weigerde Liddy te getuigen. In een interview met de Los Angeles Times zei hij: Mijn vader heeft geen verklikker of rat grootgebracht. Zijn straf werd later omgezet door president Jimmy Carter, een democraat. Hij werd vrijgelaten na 52 maanden in de gevangenis te hebben gezeten.

Liddy werd geboren in Hoboken, New Jersey op 30 november 1930. Hij diende twee jaar in het Amerikaanse leger voordat hij speciaal agent bij de FBI werd. Hij nam ontslag in 1962 om als advocaat in Manhattan te werken. Later diende hij als officier van justitie in Dutchess County in New York. Hij rende naar een congreszetel in New York, maar verloor uiteindelijk de race, waarna hij zich aansloot bij het Amerikaanse ministerie van Financiën en uiteindelijk bij het Witte Huis.

Na de gevangenis richtte hij een veiligheidsonderzoeksbureau op, schreef hij bestsellers, speelde hij in een paar televisieprogramma's en films en presenteerde hij een van de populairste conservatieve talkshows van het land, waar hij erom bekend stond zonder wroeging over het Watergate-schandaal te praten.

Hij had een vol leven en het was net op zijn beloop, vertelde Thomas P. Liddy, zijn zoon, aan Reuters na zijn overlijden. Hij deed al het goede dat God van hem vroeg en toen nog een beetje meer.

colin kaepernick netto waard

WORD NU LID:The Express Explained Telegram Channel

Wat was de uitkomst van het Watergate-schandaal?

Kort na het incident begon Nixon afstand te nemen van het schandaal. Op een persconferentie dagen na het incident ontkende president Nixon schaamteloos de betrokkenheid van het Witte Huis bij het incident.

Dit was ook rond de tijd dat Washington Post-verslaggever Woodward contact maakte met 'Deep Throat', een anonieme overheidsbron die cruciale informatie achter de schermen lekte die aantoonde dat Nixon inderdaad bij het schandaal betrokken was. De identiteit van de bron bleef drie decennia geheim, waarna Mark Felt, die ten tijde van het schandaal de Associate Director van de FBI was, onthulde dat hij Deep Throat was.

In hun rapporten konden de journalisten van de Washington Post aantonen hoe Nixons naaste medewerkers direct bij het schandaal betrokken waren. Ook vertelden ze hoe de inbraak werd gefinancierd met illegaal witgewassen campagnebijdragen. Later werd onthuld dat de regering-Nixon de CIA had opgedragen het onderzoek van de FBI naar de financieringsbron voor de inbraak te blokkeren.

In oktober 1972 meldden Woodward en Bernstein dat de FBI de assistenten van Nixon in verband kon brengen met de Watergate-inbraak. Desondanks versloeg Nixon minder dan een maand later zijn Democratische mededinger George McGovern, won de presidentsverkiezingen met een aardverschuiving en keerde terug naar kantoor voor een nieuwe termijn.

Tijdens de Watergate-processen in de eerste maanden van 1973 pleitten Hunt en vier van de inbrekers schuldig, terwijl Liddy en de vijfde inbreker James McCord na het proces schuldig werden bevonden. McCord, een brief schreef aan rechter John Sirica, die de rechtszaken voorging, waarin hij beweerde dat er een doofpotoperatie op hoog niveau was in het Witte Huis.

De Senaat heeft een speciale onderzoekscommissie ingesteld om mogelijke misstanden tijdens de presidentiële campagne van 1972 te onderzoeken. Een van Nixons assistenten, presidentieel raadsman John Dean, werd in 1973 ontslagen en getuigde later van de misdaden van de president. Hij vertelde een grand jury dat hij vermoedde dat gesprekken in het Oval Office waren opgenomen. Maar Nixon weigerde aanvankelijk de opnames te overhandigen aan de aanklagers van Watergate. Pas in augustus 1974, nadat er stappen waren ondernomen om hem te beschuldigen, bracht hij eindelijk de banden uit. Dagen later kondigde hij zijn ontslag aan en werd hij de eerste president in de geschiedenis van de VS die dat deed.

Deel Het Met Je Vrienden: