Uitgelegd: wat is het voorgestelde Single National Curriculum voor scholen in Pakistan en wat zijn de kritieken?

Sinds haar voorstel heeft de SNC veel kritiek gekregen vanwege haar focus op religieuze onderwerpen, haar impact op de autonomie van de staat en haar doeltreffendheid bij het verbeteren van de onderwijsnormen.

Student met gezichtsmasker om verspreiding van het coronavirus te helpen voorkomen, arriveert bij een school in Karachi (AP)

Na de machtsovername in augustus 2018 beloofden de Pakistaanse premier Imran Khan en zijn partij, de Pakistaanse Tehreek e-Insaf (PTI), een reeks onderwijshervormingen die de resultaten op Pakistaanse scholen zouden verbeteren en de kloof tussen particuliere en openbare onderwijsinstellingen zouden overbruggen.

Als onderdeel van dit beleid stelde zijn regering voor om een ​​enkel nationaal leerplan (SNC) in te voeren dat een uniform systeem zou opzetten op het gebied van leerplan, instructietaal en een gemeenschappelijk beoordelingsplatform, zodat alle kinderen eerlijke en gelijke kansen krijgen om hoge -kwaliteit onderwijs. Net als het vorige Nationale Curriculum in 2006, zal de huidige SNC alleen de minimale leernormen bieden die elk kind in een bepaald vak op een bepaald leerjaarniveau zou moeten kunnen bereiken. De eerste fase van de SNC ging in maart 2021 van start en heeft betrekking op basisschoolleerlingen. De tweede en derde fase voor de klassen 6 tot 12 zullen tegen 2023 worden uitgerold.

Nieuwsbrief| Klik om de beste uitleg van de dag in je inbox te krijgen

Sinds haar voorstel heeft de SNC veel kritiek gekregen vanwege haar focus op religieuze onderwerpen, haar impact op de autonomie van de staat en haar doeltreffendheid bij het verbeteren van de onderwijsnormen.

Kritiek op de SNC

Volgens het Pakistaanse ministerie van Onderwijs wordt de SNC gedreven door bepaalde fundamentele overwegingen, met name de leer van de Koran, de Pakistaanse grondwet en de visie van de Pakistaanse oprichter Muhammad Ali Jinnah. Critici van de SNC hebben er op hun beurt op gewezen dat delen van het leerplan in strijd zijn met artikel 22 van de Pakistaanse grondwet, dat vrijheid van godsdienst in onderwijsinstellingen toestaat. Ze beweren dat door studenten te dwingen leringen uit de Koran te bestuderen, het curriculum niet-moslimstudenten discrimineert en vervolgens hun grondwettelijke rechten schendt. De in Lahore gevestigde deskundige op het gebied van overheidsbeleid, Peter Jacobs en een team van pedagogen, ontdekten dat 9% van de inhoud in de Engelse leerboeken van klas 3, artikel 22 schond. Naarmate studenten ouder worden, verslechtert de situatie. Hetzelfde team ontdekte dat 23% van het Engelse leerboek van klasse 4 en 21% van het leerboek van klasse 5 op dezelfde manier in strijd zijn met de grondwettelijke waarborgen. Jacobs en zijn team wijzen ook op passages in studieboeken die niet-moslimstudenten vervreemden, waarbij één in het bijzonder de vraag stelt: Weet je dat Allah onze schepper is?

Het ministerie van Onderwijs van zijn kant heeft verklaard dat niet-moslimstudenten zullen worden vrijgesteld van het bestuderen van materiaal dat gebaseerd is op andere religies dan die van henzelf. Daarnaast is er voor het eerst een speciaal leerplan ontwikkeld voor hindoes, christenen, bahais en sikhs om tolerantie jegens alle gemeenschappen in Pakistan te bevorderen. Scholen die Cambridge OA-niveaus en het International Baccalaureate-curriculum (meestal privé) onderwijzen, vallen niet onder de bevoegdheid van de SNC.

Staten hebben ook stelling genomen tegen de SNC en beweren dat onderwijs een provinciale aangelegenheid is, zoals vastgelegd in de 18e grondwetswijziging in 2010. Terwijl de door de PTI geregeerde Punjab de eerste provincie werd die de SNC aannam, leidde de Pakistaanse Volkspartij de regering in Sindh heeft het geheel afgewezen. De regeringen in Balochistan en Khyber Pakhtunkhwa hebben ook beweerd slecht voorbereid te zijn om het leerplan dit jaar uit te voeren. Bovendien hebben in Punjab ouders en leraren geklaagd over de SNC, waarbij ze stellen dat de eis dat studenten Engels moeten studeren, ertoe zal leiden dat veel oudere studenten achterop raken of hun toevlucht nemen tot uit het hoofd leren.

Om deze vrees weg te nemen, heeft het Pakistaanse ministerie van Onderwijs gewezen op genationaliseerde leerplannen in verschillende andere landen. Het merkt op dat de SNC voortbouwt op het nationale leerplan van 2006 en tegelijkertijd prioriteit geeft aan kritisch denken en gemeenschappelijke maatstaven vaststelt. Bovendien heeft het ministerie beweerd dat de SNC is ontworpen door een goed gekwalificeerd team dat vergelijkende studies heeft uitgevoerd met onderwijscurricula in Singapore, Maleisië, Indonesië en het Verenigd Koninkrijk om te beslissen welke inhoud moet worden opgenomen.

De regering heeft ook valse propaganda genoemd als een van de redenen voor het publieke wantrouwen jegens de SNC. Het heeft met name gereageerd op geruchten over de normen voor biologiehandboeken, waarbij werd opgemerkt dat verschillende bronnen ten onrechte hadden beweerd dat de menselijke anatomische figuren in die boeken zouden worden bedekt met geschikte kleding. Dit, zo heeft het Ministerie van Federaal Onderwijs gezegd, is volkomen onwaar, evenals de bewering dat alleen seminarieleraren belast zouden zijn met het onderwijzen van religieuze inhoud op scholen.

Werknemers controleren de lichaamstemperatuur van studenten als ze aankomen op school in Karachi (AP)

De grootste zorg rond de SNC is dat het niet veel doet om de kernuitdagingen van het Pakistaanse onderwijssysteem aan te pakken. Het Brookings Institute wijst in een recent rapport dat de SNC evalueert op het fenomeen van isomorfe mimicry, waarbij ontwikkelingslanden doen alsof ze hervormingen doorvoeren die lijken op het soort hervormingen dat succesvolle landen doen zonder daadwerkelijk veel te veranderen. In Pakistan gaan momenteel 22,8 miljoen kinderen niet naar school, bijna evenveel als het aantal kinderen (25 miljoen) dat momenteel naar school gaat. Bovendien presteren de meeste Pakistaanse afgestudeerden ondermaats op het gebied van essentiële onderwijsstatistieken en missen ze grotendeels beroepsopleidingsvaardigheden volgens verschillende jaarlijkse rapporten over de onderwijsstatus. Voorstanders van onderwijshervorming stellen dat de SNC weinig doet om de lage opkomstpercentages, de slechte kwaliteit van het onderwijs en een gebrek aan financiering voor scholen aan te pakken. Terwijl sommigen, waaronder de Fulbright-geleerde Zulfiqar Ali Shaikh, de regering prijzen voor haar poging om een ​​gestandaardiseerde maatstaf in te voeren, anderen beschuldigen haar ervan meer een rookgordijn te zijn om af te leiden van een gebrek aan aandacht voor zinvolle hervormingen.

margaret likan golding

SNC en madrassa's

Een van de belangrijkste componenten van de SNC zal de integratie van madrassa's of religieuze instellingen in een verenigd onderwijssysteem zijn. Er zijn momenteel 25.000 madrassa's en 250.000 gewone scholen in Pakistan, wat betekent dat ongeveer 1 op de 10 kinderen in het land afhankelijk is van een madrassa voor hun onderwijsbehoeften. Hoewel deze madrassa's bekritiseerd zijn omdat ze slechte onderwijsresultaten opleveren en extremisme aanmoedigen, zijn ze vaak de enige beschikbare optie voor arme studenten, omdat ze hen gratis onderwijs en vaak ook voedsel en onderdak bieden.

Mainstreaming van madrassa's was in het verleden een prioriteit van veel Pakistaanse regeringen. In de jaren tachtig en negentig hield het Institute of Policy Studies, een vooraanstaande denktank in Islamabad, conferenties om na te gaan of de madrassa's open zouden staan ​​voor het onderwijzen van hedendaagse disciplines naast hun theologische onderwerp. Na 9/11 probeerde Pervez Musharraf, de toenmalige premier, niet-religieuze onderdanen in madrassa's te introduceren om de bezorgdheid weg te nemen dat ze broeinesten waren van religieuze radicalisering. Zijn beleid werd niet in zijn geheel gerealiseerd, maar de meeste madrassa's stemden ermee in een aantal niet-religieuze onderwerpen op te nemen, zij het zonder te bezwijken voor universele onderwijsnormen die door de overheid waren voorgeschreven.

Onder de SNC zijn het ministerie van Onderwijs en de federatie van religieuze seminaries in principe overeengekomen om de madrassa's onder de noemer van formeel onderwijs te brengen. Dit zou, volgens hun overeenkomst, ertoe leiden dat duizenden madrassa's worden geregistreerd als formele scholen, en als gevolg daarvan zouden miljoenen kinderen standaardonderwijs kunnen krijgen en deelnemen aan bestuursexamens. Critici van de SNC wijzen er echter op dat in plaats van madrassa's te mainstreamen, de SNC in plaats daarvan zal verplichten dat onderwijspraktijken van madrassa's naar openbare en particuliere scholen gaan.

Deel Het Met Je Vrienden: