Uitgelegd: wie is Michael Collins, de minder bekende deelnemer aan de Apollo 11-missie?

Op 25 mei 1961 had de toenmalige Amerikaanse president John F Kennedy een doel gesteld voor de Apollo 11-missie: een bemande maanlanding uitvoeren en terugkeren naar de aarde

In oktober 1963 was Collins een van de derde groep astronauten die door NASA werd genoemd en diende als back-uppiloot voor de Gemini VII-missie.

Michael Collins, de piloot van het Apollo 11-ruimtevaartuig dat Neil Armstrong en Edwin Buzz Aldrin naar de maan bracht, overleden op woensdag in Florida op 90-jarige leeftijd terwijl hij aan het vechten was tegen kanker.

De Apollo 11-missie

gek beetje niet de moeite waard

Op 25 mei 1961 had de toenmalige Amerikaanse president John F Kennedy een doel gesteld voor de Apollo 11-missie: een bemande maanlanding uitvoeren en terugkeren naar de aarde. Na acht jaar, op 16 juli 1969, werd Apollo 11 gelanceerd vanaf Cape Kennedy in Florida met aan boord commandant Neil, Command Module Pilot Collins en Lunar Module Pilot Aldrin.

Apollo 11 werd een van de meest algemeen erkende missies van NASA en was de eerste bemande missie naar de maan. Voor een bedrag van ongeveer 24 miljard dollar stuurden de VS drie jonge mannen op een menselijk avontuur van mythologische proporties, waarbij de hele beschaafde wereld werd uitgenodigd om mee te kijken - in positieve of negatieve zin, schreef de Los Angeles Times in juli 1969. Naar schatting 650 miljoen mensen keken naar Armstrongs televisiebeeld terwijl hij zijn eerste stap op de maan zette en de beroemde woorden zei: …een kleine stap voor een man, een gigantische sprong voor de mensheid.

Toch, terwijl Armstrong en Aldrin (het Toy Story-personage Buzz Lightyear werd naar hem vernoemd) over de hele wereld bekend werden als de eerste mensen die op de maan stapten, kreeg Collins geen brede erkenning.

Terwijl Armstrong en Aldrin op het maanoppervlak stapten, bleef Collins in een baan om de maan en maakte hij meer dan 21 uur rondjes om de maan in de commandomodule genaamd Columbia. Collins was in die tijd ook een belangrijke schakel tussen Mission Control en de astronauten. In het voorwoord van de 2009-editie van Collins' autobiografie Carrying Fire: An Astronaut's Journey, schreef hij Af en toe kijk ik naar de maan, maar niet te vaak: been there, done that….

Toen ik vanaf de maan terug naar de aarde keek, als ik maar één woord kon gebruiken om het kleine ding te beschrijven, zou het breekbaar zijn geweest, voegde hij eraan toe.

De carrière van Collins

In oktober 1963 was Collins een van de derde groep astronauten die door NASA werd genoemd en diende als back-uppiloot voor de Gemini VII-missie. Voordat Collins de Apollo 11-missie bestuurde, was hij piloot op de driedaagse Gemini X-missie, die op 18 juli 1966 werd gelanceerd.

Tijdens de Apollo-missie voerde Collins de laatste reddocking-manoeuvres uit na een succesvol rendez-vous in een baan om de maan. Een van de prestaties van de Apollo 11-missie was het verzamelen van monsters van het maanoppervlak voor terugkeer naar de aarde, het inzetten van experimenten op het maanoppervlak en een uitgebreide evaluatie van de levensondersteunende extravehicular mobiliteitseenheid die door astronauten wordt gedragen, merkt NASA op.

In 1970 verliet Collins NASA en werd directeur van het National Air and Space Museum in Washington. Collins ontving in 1969 de Presidential Medal for Freedom en ontving vervolgens de NASA Exceptional Service Medal, de Air Force Command Pilot Astronaut Wings en het Air Force Distinguished Flying Cross.

In het voorwoord van zijn boek schreef Collins: Op mijn grafsteen moet GELUK staan, want dat is het overheersende gevoel dat ik vandaag heb. Neil Armstrong werd geboren in 1930, Buzz Aldrin in 1930, Mike Collins in 1930. We kwamen precies op het juiste moment langs.

Deel Het Met Je Vrienden: