Uitgelegd: waarom heeft China Oeigoerse moslims in kampen gestopt en wat gebeurt er binnenin?

Ongeveer een miljoen Oeigoeren, Kazachen en andere moslims zijn gebundeld in ‘deradicaliseringskampen’ in China. Degenen die niet worden vastgehouden, leven onder constant toezicht, met gezichtsherkenningscamera's en QR-codes op huizen.

Een muezzin luidt de oproep tot gebed vanaf het dak van een moskee in Kashgar, in de uiterste westelijke provincie Xinjiang van China (The New York Times: Adam Dean)

Sinds enkele maanden groeit de internationale bezorgdheid over wat China doet met zijn Oeigoerse bevolking, een moslimminderheid die geconcentreerd is in de noordwestelijke provincie Xinjiang. Er zijn rapporten verschenen van China 'homogeniseert' de Oeigoeren , die met bruut – en brutaal – geweld beweren dat ze nauwere etnische banden hebben met Turkije en andere Centraal-Aziatische landen dan met China.

Ongeveer een miljoen Oeigoeren, Kazachen en andere moslims zijn gebundeld in interneringskampen, waar ze naar verluidt worden geschoold om hun identiteit op te geven en beter te assimileren in het communistische land dat wordt gedomineerd door de Han-Chinezen.

Lees dit verhaal in het Tamil

Kinderen zijn gescheiden van hun ouders, families verscheurd, een hele bevolking wordt in de gaten gehouden en afgesneden van de rest van de wereld. De weinige overlevenden die het land hebben weten te ontvluchten, hebben naar verluidt gesproken over fysieke, mentale en seksuele marteling in deze kampen.

China ontkent resoluut al dergelijke aantijgingen en beweert dat de kampen 'educatieve centra' zijn waar de Oeigoeren worden genezen van extremistische gedachten en radicalisering, en het leren van beroepsvaardigheden.

Onlangs heeft echter een reeks gelekte overheidsdocumenten de New York Times bereikt, die een kijkje achter de schermen geven van hoe en waarom de kampen zijn opgezet, wat daar gebeurt en wat de regering ermee wil bereiken.

Wat zijn deze documenten precies?

Volgens The New York Times zijn de kranten aan het licht gebracht door een lid van het Chinese politieke establishment dat om anonimiteit verzocht en de hoop uitsprak dat de onthulling ervan zou voorkomen dat partijleiders, waaronder [president] Xi [Jinping], aan de schuld van de massa ontsnappen. aanhoudingen.

De krant zegt dat de gelekte documenten bestaan ​​uit 24 documenten, waaronder bijna 200 pagina's met interne toespraken van Xi en andere leiders en meer dan 150 pagina's met richtlijnen en rapporten over het toezicht op en de controle over de Oeigoerse bevolking in Xinjiang.

Er zijn ook verwijzingen naar plannen om de beperkingen op de islam uit te breiden naar andere delen van China.

Een heropvoedingskamp voor etnische Oeigoeren in Hotan, in de Chinese provincie Xinjiang. (The New York Times: Gilles Sabrié)

Waarom richt China zich op de Oeigoeren?

Xinjiang is technisch gezien een autonome regio binnen China - de grootste regio, rijk aan mineralen en grenzen deelt met acht landen, waaronder India, Pakistan, Rusland en Afghanistan.

De Oeigoeren zijn moslim, spreken geen Mandarijn als hun moedertaal en hebben een etniciteit en cultuur die verschilt van die van het vasteland van China.

In de afgelopen decennia, toen Xinjiang economische voorspoed kreeg, heeft het in grote aantallen de meerderheid van de Han-Chinezen met zich meegebracht, die de betere banen in het nauw hebben gedreven, en de Oeigoeren het gevoel hebben gegeven dat hun levensonderhoud en identiteit bedreigd werden.

Dit leidde tot sporadisch geweld, dat in 2009 culmineerde in een rel waarbij 200 mensen om het leven kwamen, voornamelijk Han-Chinezen, in de hoofdstad Urumqi van de regio.

In 2014 bezocht president Xi Xinjiang. Op de laatste dag van zijn reis kwam bij een zelfmoordaanslag op een treinstation in Urumqi één persoon om het leven en raakten bijna 80 gewond.

nettowaarde van Jimmy Fallon

Weken eerder hadden Oeigoerse militanten een steekpartij gepleegd op een treinstation, waarbij 31 doden vielen. De volgende maand, in mei, kwamen 39 mensen om bij een explosie op een groentemarkt in de regio.

De regering had hoe dan ook hard opgetreden tegen de Oeigoeren. Na deze periode van geweld verhardde de vergelding.

Met terreuraanslagen in andere delen van de wereld en de terugtrekking van de VS uit Afghanistan, werd een lokale strijdbaarheid gezien als iets dat zou kunnen uitgroeien tot een terroristische afscheidingsmacht, vastbesloten om zich los te maken van China om een ​​onafhankelijk Oost-Turkestan te vormen.

Het Chinese beleid vanaf nu lijkt er een te zijn geweest om de hele gemeenschap als verdacht te behandelen en een systematisch project te lanceren om elke markering van een duidelijke Oeigoerse identiteit weg te nemen.

Patrons dineren onder posters met een citaat van Xi Jinping, lezend dat elke etnische groep zich stevig aan elkaar moet binden als de zaden van een granaatappel, in een restaurant in Yarkand, in de Chinese provincie Xinjiang (The New York Times: Gilles Sabrié)

Wat gebeurt er in deze kampen?

Mensen kunnen naar de deradicaliseringskampen van de regering worden gestuurd als ze tekenen van extremisme vertonen, waarbij de regering beslist wat extremisme is - baarden dragen, vasten tijdens Ramzan, zich anders kleden dan de meerderheid, Eid-groeten sturen, te vaak bidden, stoppen met roken en drinken , of het niet kennen van Mandarijn.

De slimmeriken van de Oeigoerse kinderen werden naar kostscholen en universiteiten gestuurd, zodat ze konden worden omgevormd tot ambtenaren die loyaal waren aan China.

In drie jaar tijd heeft de regering naar schatting een miljoen mensen in de heropvoedingskampen gestopt, waardoor ze hun banen, eigendommen en hun kinderen hebben achtergelaten.

De bouw van de interneringskampen ging gepaard met een hectische bouw van internaten en kleuterscholen. Kinderen van wie de voogden zijn weggenomen, worden in deze faciliteiten geplaatst, waar een van de dingen die ze zullen leren is loyaliteit aan China.

Vanuit de interneringskampen zijn meldingen binnengekomen van marteling.

yakov smirnoff vrouw

Een voormalige gevangene vertelde de BBC: ze lieten me niet slapen, ze hingen me urenlang op en sloegen me. Ze hadden dikke houten en rubberen knuppels, zwepen gemaakt van getwijnd draad, naalden om de huid te doorboren, tangen om de spijkers uit te trekken. Al deze tools lagen voor me op tafel, klaar voor gebruik op elk moment. En ik hoorde ook andere mensen schreeuwen.

Een vrouw heeft verteld hoe ze een medegevangene zag sterven door gebrek aan medische hulp vanwege menstruatiebloedingen, en hoe de kampen zo vol waren dat ze in ploegendiensten moesten staan ​​en slapen.

De documenten die naar The NYT zijn gelekt, spreken over de officiële regel die is opgesteld voor de kinderen van gevangenen die zijn teruggekeerd van de universiteit – elitekinderen met connecties met sociale media en andere delen van China.

Ze krijgen te horen dat ze dankbaar moeten zijn dat de regering zich inspant om hun familieleden die besmet zijn met het virus van radicalisme, te hervormen. Degenen die nog steeds met vragen volharden, krijgen te horen dat er een kredietsysteem is om te beslissen wanneer de gevangenen de kampen kunnen verlaten, en dat hun gedrag van invloed zal zijn op het krediet van hun familieleden.

Omdat de gedetineerden voor geen enkel misdrijf zijn aangeklaagd, is er geen sprake van een juridische strijd tegen hun detentie.

Maar zelfs degenen die niet in de kampen zijn, zijn niet helemaal vrij. De regering heeft een bewakingssysteem opgezet met gezichtsherkenningscamera's, software om de telefoonactiviteiten van Oeigoeren te volgen, QR-codes op huizen die de autoriteiten vertellen hoeveel leden er in het huis zijn, QR-codes op elk huishoudelijk hulpmiddel dat kan worden gebruikt als een wapen, zoals een mes.

Contact opnemen met mensen buiten China is een van de zekerste manieren om naar een kamp te worden gestuurd.

De regering beweert dat ze de gedetineerden beroepsvaardigheden verschaft, maar veel van de gedetineerden zijn professoren, artsen, bekwame professionals, dus het is niet duidelijk wat deze vaardigheden zouden moeten bereiken.

Wat is de rol van het Chinese leiderschap?

De NYT gelekte documenten beweren dat er een grote persoonlijke voetafdruk van president Xi is in het Oeigoerse beleid van zijn land.

Het NYT-rapport zegt: President Xi Jinping, de partijchef, legde de basis voor het harde optreden in een reeks toespraken die privé gehouden werden voor functionarissen tijdens en na een bezoek aan Xinjiang in april 2014... Afgezien van diplomatieke aardigheden, traceerde hij de oorsprong van islamitisch extremisme in Xinjiang naar het Midden-Oosten en waarschuwde dat onrust in Syrië en Afghanistan de risico's voor China zouden vergroten. Oeigoeren waren naar beide landen gereisd, zei hij, en konden terugkeren naar China als doorgewinterde strijders op zoek naar een onafhankelijk thuisland, dat ze Oost-Turkestan noemden.

Xi's voorganger, Hu Jintao, die van 2002-2012 algemeen secretaris van de Chinese Communistische Partij en van 2003-13 president van de Volksrepubliek was, geloofde in economische ontwikkeling naast een optreden van de staat om mensen van geweld af te wenden en hen beter te integreren in China.

Volgens het NYT-rapport had de staat een zwak standpunt over het toestaan ​​van mensen te veel mensenrechten.

... Een richtlijn van 10 pagina's in juni 2017, ondertekend door Zhu Hailun, destijds de hoogste veiligheidsfunctionaris van Xinjiang, noemde de recente terroristische aanslagen in Groot-Brittannië een waarschuwing en een les voor ons. Het gaf de schuld aan de buitensporige nadruk van de Britse regering op 'mensenrechten boven veiligheid' en onvoldoende controle op de verspreiding van extremisme op internet en in de samenleving, aldus het NYT-rapport.

Lokale functionarissen hadden twijfels over het harde beleid van de regering, uit angst dat het de etnische verdeeldheid in de regio zou vergroten. Maar ambtenaren die als te aardig voor Oeigoeren werden beschouwd, werden snel en in het openbaar gestraft.

Wat is officieel het standpunt van China geweest?

Het afgelopen jaar heeft Turkije zich uitgesproken voor de Oeigoeren en hebben de Verenigde Naties en de Verenigde Staten wat lawaai gemaakt. China heeft volgehouden dat het slechts een deel van zijn dwalende burgers deradicaliseert, en heeft de wereld gevraagd zijn soevereiniteit te respecteren bij de behandeling van zijn interne aangelegenheden.

mr beast nettowaarde

Echter, in januari van dit jaar, na berichten over marteling en misbruik door enkele mensenrechtenorganisaties en mediahuizen, nodigde de Chinese regering enkele journalisten en diplomaten uit om de kampen te bezoeken.

De gevangenen vertelden de journalisten dat ze de dwaling van hun manier van doen hadden gezien, blij waren dat de regering hen hervormde en dansten ook op Als je gelukkig bent en je weet het, klap dan in je handen.

Nadat de NYT-documenten openbaar waren gemaakt, tweette Hu Xijin, hoofdredacteur van China's Global Times: Ik weet niet of de documenten die NYT heeft gerapporteerd waar of onwaar zijn. Maar ik ben er zeker van dat Xinjiang dramatische veranderingen heeft ondergaan: vrede, welvaart en toerisme zijn terug. Xinjiang grenst aan Pakistan en Afghanistan, de deradicaliseringsinspanningen van China hebben Xinjiang anders gemaakt.

Een dag later beschuldigde het Chinese ministerie van Buitenlandse Zaken de NYT ervan de redenen voor de bouw van de kampen te negeren. Woordvoerder Geng Shuang zei: Het [NYT] is deze zogenaamde interne documenten aan het hypen om de inspanningen van China in Xinjiang te besmeuren. Wat is de agenda? De aanhoudende welvaart, stabiliteit, etnische eenheid en sociale harmonie van Xinjiang zijn de sterkste weerlegging van de beschuldigingen door bepaalde media en individuen.

Lees ook | Uitgelegd: waarom protesteren Iraniërs op straat?

Deel Het Met Je Vrienden: