De gifspuwende Dilophosaurus van Jurassic Park was fictie. Hoe zag het er echt uit?

Nieuwe studie geeft een gedetailleerd beeld van een monsterdinosaurus die veel gemeen had met vogels. Een blik op de geschiedenis van zijn ontdekking en hoe nieuwe bevindingen verschillen van eerdere afbeeldingen.

Dilophosaurus-reconstructie op basis van de nieuwe bevindingen. (Credit: Brian Engh, in opdracht van Saint George Dinosaurs Discovery Site Museum)

In de film uit 1993 Jurassic Park evenals de roman waarop het is gebaseerd, is een van de afgebeelde dinosaurussen de Dilophosaurus. De film toont het met een franje om zijn nek en staat korter dan de acteur Wayne Knight (5 ft 7 in) die de rol speelt van Dennis Nedry, gedood door de Dilophosaurus die gif spuwt.

De echte Dilophosaurus had geen franje in de nek, was een monster van 20 voet lang en spuugde geen gif. Toen Jurassic Park werd neergeschoten, stond Dilophosaurus al bekend als een grote dinosaurus, terwijl de franjes en het gif fictieve versieringen waren. Tot voor kort was het beeld van Dilophosaurus verre van compleet.

Nu helpt een nieuwe uitgebreide analyse van Dilophosaurus-fossielen bij het maken van een meer complete beschrijving. Een van de nieuwe bevindingen was dat Dilophosauriërs veel gemeen hadden met moderne vogels. De studie , geleid door Adam Marsh, toen een PhD-student aan de Universiteit van Texas in Austin en nu hoofdpaleontoloog in Petrified Forest National Park, en co-auteur van UTexas-professor Timothy Rowe, is gepubliceerd in het Journal of Paleontology.

Wat is het Dilophosaurus?

Dilophosaurus leefde in wat nu Noord-Amerika is tijdens het vroege Jura, ongeveer 183 miljoen jaar geleden. De eerste fossielen werden in de jaren veertig in Arizona ontdekt.

Dr. Samuel Welles van het University of California Museum of Paleontology werd verteld over een dinosaurusskelet op de Navajo Nation, en groef twee exemplaren van Dilophosaurus op in 1942, en een derde werd gevonden in 1964, vertelde hoofdauteur Marsh deze website per email. Marsh' co-auteur Rowe en zijn team vonden eind jaren negentig en begin jaren 2000 nog twee andere exemplaren.

dacre kayd montgomery-harvey

Welles beschreef de vroege vondsten aanvankelijk als een nieuwe soort in het geslacht Megalosaurus. Na verdere studies, Welles in 1970 de soort toegewezen aan het geslacht Dilophosaurus, en noemde de soort Dilophosaurus wetherilli.

Waarom wordt het nu onderzocht?

In de woorden van Marsh, tot deze studie wist niemand hoe Dilophosaurus eruit zag of hoe het evolueerde. Voor zijn doctoraat voerde Marsh een analyse uit van de vijf meest complete Dilophosaurus-exemplaren, waaronder de twee die door Rowe zijn ontdekt.

Het nieuwe ding over grootte in deze krant. Marsh zei in antwoord op een vraag, is dat we een groeireeks demonstreren op basis van vijf individuen (inclusief een gedeeltelijk skelet van een juveniel) en mogelijke variatie bespreken die kan worden toegeschreven aan leeftijd of interspecifieke variatie.

Mis het niet uit Explained | Een nieuwe berekening om de leeftijd van uw hond in mensenjaren te bepalen

In welke opzichten verschilt het van de afbeelding in Jurassic Park?

Met een lengte van 20 voet was Dilophosaurus het grootste landdier van zijn tijd, veel in tegenstelling tot de filmversie die kleiner is dan een mens. Vroege beschrijvingen geven Dilophosaurus een fragiele kuif en zwakke kaken, die de afbeelding als een gifspuwende dinosaurus beïnvloedden. Marsh ontdekte in plaats daarvan dat de kaakbeenderen van Dilophosaurus tekenen vertonen dat ze dienen als steigers voor krachtige spieren.

hoeveel is norman reedus waard

Dilophosaurusis, of de 'Spitter' in Jurassic Park. (Krediet: filmstill)

De boek- en filmafbeeldingen kwamen op een moment dat Dilophosaurus al als een groter dier was gepubliceerd. De fictieve versie is gemaakt om kleiner te zijn. En dat is prima, want het is tenslotte fictie, zei Marsh,

Wat is gebruikelijk bij moderne vogels?

Ricky smiley nettowaarde

Marsh ontdekte dat sommige botten waren gevlekt met luchtzakken, wat zou hebben bijgedragen aan de versterking van het skelet, inclusief de dubbele top. Moderne vogels - en 's werelds meest massieve dinosaurussen - hebben ook botten gevuld met lucht. In beide gevallen verlichten de luchtzakken de last, wat grote dinosaurussen hielp hun omvangrijke lichamen te beheersen en vogels de lucht in gingen.

Express uitgelegdis nu aanTelegram. Klik hier om lid te worden van ons kanaal (@ieexplained) en blijf op de hoogte van het laatste nieuws

Veel vogels gebruiken de luchtzakken om andere functies uit te voeren, van het opblazen van rekbare delen van de huid tijdens paringsrituelen tot het maken van dreunende geluiden en het verspreiden van warmte. Uit de opstelling van luchtzakken en kanalen in de Dilophosaurus-schedel, suggereert het nieuwe onderzoek dat de dinosaurus mogelijk soortgelijke prestaties heeft geleverd.

Betekent dit dat andere massieve dinosaurussen met dergelijke luchtzakken ook op vogels lijken?

Marsh zei dat het betekent dat luchtzakken ouder zijn dan vogels, dat vogels het luchtzaksysteem hebben geërfd van een gemeenschappelijke voorouder die ook wordt gedeeld door vleesetende dinosaurussen en dinosaurussen met lange nek die ook luchtzakken hebben. Ik denk dat de meeste dinosaurussen fysiologisch meer op vogels dan op hagedissen leken, zei hij.

Deel Het Met Je Vrienden: