‘Geen wederkerig; hier ben ik, nog steeds een vrijgezel': Ruskin Bond over het schrijven over verliefd worden op meisjes op treinstations
Hij werd beroemd in de jaren negentig, iets wat hij besefte door een grappig incident. 'Ik was op een station toen 3 kinderen naar me wezen en uitriepen: 'Ruskin Bond, Ruskin Bond!' Opgelucht dacht ik: 'Er is tenminste iemand die me kent!''
Het boek markeert zijn 87e verjaardag. (Bestandsfoto) Wereldboekendag wordt elk jaar op 23 april gevierd. En elke discussie over boeken blijft onvolledig zonder Ruskin Bond te noemen. De 87-jarige auteur heeft ontelbare boeken geschreven en is een van de helderste sterren van het literaire landschap.
Onlangs sprak hij met Humans of Bombay en gaf hij een kijkje in zijn leven. Bond vertelde dat zijn vader tijdens de Tweede Wereldoorlog bij de luchtmacht zat en dat hij in Dehradun woonde bij zijn grootouders langs moeders kant. Hij ontving het nieuws van het overlijden van zijn vader een jaar nadat zijn ouders waren gescheiden. Ik was kapot, schreef hij. Omdat hij eenzaam was, begon hij zijn eigen wereld te creëren, en boeken maakten daar integraal deel van uit.
In zekere zin waren boeken mijn ontsnapping - op 12-jarige leeftijd las ik meer dan 5 boeken per week. Het enige wat ik wilde was mijn favoriete schrijvers evenaren, dus begon ik korte verhalen te schrijven. En in 1951 werd mijn eerste verhaal gepubliceerd in een plaatselijk tijdschrift; Ik was 16! hij beweerde.
hoeveel is Howard Stern waard
Dit is ook het moment waarop hij besloot schrijver te worden, hoewel zijn moeder zijn wens niet serieus nam. Hij ging naar Engeland om te studeren. De volgende vier jaar leerden me hoe moeilijk het was om als schrijver vol te houden. Na de universiteit goochelde ik met vier deeltijdbanen en klusjes. Aan het eind van de dag zou ik uitgeput zijn, toch zou ik 's nachts schrijven. In de weekenden ging ik van de ene uitgeverij naar de andere, maar mijn werk werd overal afgewezen, vertelde hij verder.
In een filmische draai, alsof hij zijn eigen verhaal aan het schrijven was, veranderden de dingen nadat hij besloot terug te keren naar India. Maar net toen ik aan boord ging, kreeg ik een ansichtkaart waarop stond dat een van mijn verhalen was uitgekozen door een uitgever; ze hadden me een cheque van £ 50 gestuurd! Zijn moeder en stiefvader waren toen naar Delhi verhuisd en zijn grootouders waren overleden. Bond huurde een woning in Mussoorie en woonde alleen. Elke dag bombardeerde ik kranten - een gepubliceerd verhaal leverde me ongeveer Rs.50 op; Daar was ik tevreden mee.
In 1956 schreef hij zijn breakout Nachttrein bij Deoli, die een bestseller werd. Hij was pas 24. Hoewel hij schreef over verliefd worden op treinstations (Night Train at Deoli), deelde hij in werkelijkheid niets met elkaar. Ik bedoel, hier ben ik, op 87, nog steeds een vrijgezel! Dus in de jaren zestig adopteerde ik de kinderen van mijn huishoudhulp - ze zijn mijn familie. Maar schrijver zijn betekende leven van hand tot mond, dus ik ging vaak naar Delhi om klusjes te doen. En als ik genoeg geld had, ging ik naar de heuvels om te schrijven, voegde hij eraan toe.
Hij werd beroemd in de jaren negentig, iets wat hij besefte door een grappig incident. Ik was op een station toen drie kinderen naar me wezen en uitriepen: 'Ruskin Bond, Ruskin Bond!' Opgelucht dacht ik: 'Er is tenminste iemand die me kent!'
Hij onthult dat zijn routine de afgelopen 30 jaar hetzelfde is gebleven: ik geniet van mijn ochtendwandelingen, kijk tv en knabbel tijdens het schrijven op mijn favoriete schaapskoteletten. Hij heeft ook meer dutjes gedaan. Met de leeftijd begon ik veel meer van mijn dutjes te genieten. In het weekend ga ik naar die ene boekwinkel hier en praat met mensen.
De beroemde auteur zit ook op Instagram, iets wat zijn peetzoons, zegt hij, aan het doen was. Ze blijven me leren hoe ik het moet gebruiken. Maar ik heb het opgegeven! Ik zeg tegen ze: 'Ik ben erg blij met mijn boeken, laat me geen deel uitmaken van deze gekke wereld online.'
Deel Het Met Je Vrienden:
