Sporten zonder de drukte: waarom 2021 de veerkracht van sport op de proef stelt

Van de blockbuster IPL in de VAE tot het doorzettingsvermogen van Nadal op de French Open, 2020 toonde aan dat sport en sporters een klik kunnen hebben, zelfs zonder dat fans hen toejuichen. De Olympische Spelen van dit jaar, het EK voetbal en de T20 World Cup zullen het feit versterken dat fans spelers meer nodig hebben dan spelers fans.

Sportsterren houden van de aandacht en koesteren de genegenheid, maar zijn ze afhankelijk van de steun van fans om het goed te doen? (Illustratie: Suvajit Dey)

Je hebt geen fans op de tribunes nodig voor een blockbuster IPL, en India kan een test in Australië winnen zonder Virat Kohli of zijn soort agressie. Het jaar 2020 ontkrachtte mythen; het heeft ook de 'onmisbare dingen' van cricket opnieuw geclassificeerd.

Net toen sport er het meest kwetsbaar uitzag, liet het zien waarom het oorlogen, economische depressies en pandemieën heeft overleefd. Vanuit de bio-bubble schreeuwde het dat zijn kracht het script was en dat zijn massale aantrekkingskracht geen slaaf was van toeschouwers of supersterren.

Met de Olympische Spelen, het EK voetbal en de T20 World Cup gepland voor 2021 en de distributie van vaccins die naar verwachting tijd zal vergen, zal de veerkracht van sport en de beheerder ervan blijven worden getest. De ervaring van 2020 heeft echter aangetoond dat het goed zal gaan.

Het IPL-sjabloon

Het succesverhaal van IPL 2020 geeft hoop en zet de toon. In een vreemd land, in de schitterend verlichte maar griezelig verlaten colosseums van de VAE, nam de intensiteit van de wedstrijd niet af. Er was niemand aan het dansen in de gangpaden, geen cheerleaders om aan te moedigen of kazernes om aan te moedigen. Zessen bleven het stadion uitlopen en kleine groepen expats klauterden over lege wegen om de IPL-souvenirballen te bemachtigen zonder zelfs maar te weten wie het had geraakt. Aan de andere kant op de imposante muren, rond het sanctum sanctorum, zou opgenomen gebrul worden gespeeld. Het leek erop dat de spelers niets misten; het aantal zessen is in ieder geval niet gedaald.

Met de nodige excuses aan de gelovigen van het Wankhede Stadium, vooral de die-hards op de North Stand, beleefden de Mumbai-indianen hun meest dominante seizoen ooit zonder de gezangen die ze refreinen en de sleeën die ze richtten op rivaliserende veldspelers op het hek. Er was geen zee van blauw om hun rivalen deze IPL te intimideren. Op de meeste dagen hadden de winnaars van 2020 slechts een paar jongens in het blauw op het veld nodig om de rivalen weg te blazen. Suryakumar Yadav, Hardik Pandya, Ishan Kishan, Kieron Pollard, Jasprit Bumrah en Trent Boult waren om beurten matchwinnaars, allemaal zonder dat de fans er wild op aandrongen.

Jason levendig nettowaarde

Door de jaren heen hebben boeken, films en kranten fans de 12e man genoemd, de altijd aanwezige katalysator die fenomenale sportprestaties uitlokt. Er was een pandemie nodig om deze theorie op te roepen. Fans dragen bij aan de sfeer, maar hun rol bij het inspireren van spelers is schromelijk overschat, zo niet onwaar. Sport heeft dringend een onderzoekspaper nodig dat de correlatie berekent tussen gescoorde runs of genomen wickets en de stijging van het decibelniveau als gevolg van lege mineraalwaterflessen die op plastic kuipstoelen worden gestoten.

WORD NU LID:The Express Explained Telegram Channel

Johnson vs Jordan precedent

Tot die tijd, neem het woord van 's werelds hoogste sporticonen. De grote jongens van basketball, Michael Jordan en Magic Johnson, zeggen dat hun meest intense spel en degene waar ze het meest van hielden, niet werd gespeeld voor schreeuwende fans in Madison Square Garden, maar in een lege obscure gymzaal van Monte Carlo.

Tijdens het kamp van de Olympische Spelen van 1992 werd het Dream Team in tweeën gesplitst voor een oefenwedstrijd. Jordan en zijn senior Johnson werden benoemd tot kapiteins. Sports Illustrated zou de match-up van de trainingssessie later de 'Greatest game that no one zag' noemen. Helaas is deze geweldige wedstrijd voor het nageslacht vastgelegd in de vorm van korrelige amateurvideo met één camera, opgenomen door de assistent van de coach.

Met 10 Hall of Famers en minstens drie GOAT's was het een confrontatie van hoge vaardigheden en hogere ego's. De gelovigen zouden hun huis hebben verkocht om getuige te zijn van de once-in-a-lifetime bijeenkomst van de Gods of All Tall Things. Of het nu een kenner of een sterrenkijker is, er was voor elk wat wils. Niemand gaf een duimbreed toe, ze plaagden en hoonden elkaar. Jordan herinnerde Johnson eraan dat het magische decennium, de jaren 80, voorbij waren. Dit was zijn tijd, de Air Jordan 90s, zou hij roepen na een driepunter. Magic gaf het terug maar moest uiteindelijk zijn plaats aan de top inleveren.

Minuten na de wedstrijd zou een episch moment van generatiewisseling plaatsvinden. Er zijn documentaires op YouTube die dit verheven stukje hoepelgeschiedenis hebben geromantiseerd. De slaaphit van vorig jaar, Netflix-webserie The Last Dance, wijdt ook een aflevering aan deze gevierde game.

het nettowaarde van jack nicholson

Johnson is zo vriendelijk geweest om het moment te herbeleven waarop de kroon die van zijn hoofd gleed uiteindelijk op de vloer van die lege sportschool viel. Hij vertelt hoe hij en Larry Bird, beide giganten van het spel uit de jaren 80, naast de baan zitten en Jordan hen met een grijns op zijn gezicht passeert. Er is een nieuwe sheriff in de stad, flapt hij eruit. Johnson zegt dat hij niet antwoordde of debatteerde of slede. Met een hartelijke lach herinnert hij zich dat hij Bird met zijn elleboog tikte en zei: Hij liegt niet.

Dus op wat gewoon weer een trainingsochtend zou zijn geweest, was deze onopvallende sportschool in Monte Carlo getuige van sport in zijn puurste vorm. Er waren geen gekwalificeerde scheidsrechters om te officiëren, geen herhalingen, geen analisten, geen leger coaches; het was gewoon een rechtbank vol mannen die op die dag bewezen wie beter was. Er was geen live-uitzending, geen financiële stimulans en geen fans om verhalen te dragen. Het ging allemaal om twee mannen die speelden voor trots en respect. Er was intrige, drama, inventiviteit en heldhaftigheid - er stond genoeg op het spel om het beste van zichzelf te geven. Bij dit ongerepte oerduel, bijna een persoonlijk gevecht tussen twee geesten, voelde het dat een 'Kom op, Michael'-schreeuw vanaf de tribune een afleiding zou zijn geweest. Het zou de trance van de mannen op de baan hebben verbroken.

Grote presteerders en overlevers

Op Roland Garros in de French Open-finale van 2020 had ook Rafael Nadal die sublieme verdoving. Parijs liet wel een handvol fans toe, maar de rechtbank was pijnlijk stil. Het stond Nadals meedogenloze verdediging van zijn terrein niet in de weg. Tegen de achtergrond van de grote Grand Slam-race was de finale Nadal vs Novak Djokovic meer dan een gevecht om de zilveren schaal. Voor de finale waren Federer (20), Nadal (19), Djokovic (17) de Big 3 Slam-telling.

Alle drie waren aan het verouderen; ze wisten niet hoe lang ze de leeftijd konden trotseren of blessures konden vermijden. Nadal zou niet tot volgend jaar wachten tot de tribunes vol waren en zijn fans hem aanmoedigden om inspiratie op te doen. In wat volgens velen zijn beste show was, zelfs op zijn favoriete ondergrond, won hij met drie sets van een tegenstander in topvorm. In een jaar waarin Djokovic onverslaanbaar was, bezorgde Nadal hem een ​​6-0, 6-2, 7-5 vernedering.

Het zijn niet alleen degenen die verheven doelen najagen die hun spel naar een hoger plan kunnen tillen. Zelfs degenen die veerkracht tonen om te overleven, kunnen even stimulerend zijn.

Rahul Tewatia, 27, een IPL-gezel, wist dat de tijd niet aan zijn kant stond. Aan het begin van het seizoen had Delhi Captials hem geruild met Rajasthan Royals. Zijn team speelde tegen King's XI en achtervolgde 224. Tewatia promoveerde in de volgorde. Met het stijgen van de run-rate leek de bescheiden allrounder onder druk af te brokkelen. Hij zwaaide met de knuppel, maar maakte zelden verbinding.

Commentatoren suggereerden serieus dat hij met pensioen moest gaan. Als hij de bal niet kon verpletteren, zou hij de stronken moeten verpletteren en uit het wicket komen, stelde een andere expert voor. Er was algemene overeenstemming dat de jongen van Haryana zijn laatste IPL-innings speelde. Al snel zou het terug zijn naar zijn dorp Sihi bij Faridabad en proberen de Syed Mushtaq T20's te spelen.

Maar in een magische transformatie wekte de nietige jongen de innerlijke Chris Gayle in hem op. Hij sloeg 5 zessen in een over van Sheldon Cottrell, de formidabele West-Indische new-ball bowler. Nadat hij verslagen naar huis ging, was hij ineens een begrip, het Assepoester-verhaal van IPL 2020. Tewatia had het gejuich of gejoel van de menigte niet nodig om de innings van zijn leven te spelen.

In het gebied

Deze pandemische verhalen hebben een ongemakkelijke vraag opgeroepen. Sportsterren houden van de aandacht en koesteren de genegenheid, maar zijn ze afhankelijk van de steun van fans om het goed te doen?

Als we goed hebben geluisterd, hebben de spelers hints gegeven en op een bepaalde manier die vraag beantwoord. Van Sunil Gavaskar tot Sachin Tendulkar tot Virat Kohli, ze hebben gesproken over het zich terugtrekken in een schelp of in een meditatieve modus gaan om de rommel om hen heen te verminderen tijdens het slaan. Ze praten ook over naar de zone gaan. Jarenlang hebben jongeren aan de voeten van deze meesters gezeten om de kunst van het uitschakelen te leren.

Uitschakelen, shell, zone - dit zijn eufemismen over blind worden voor alles buiten het grenskoord. Dit zijn beleefde uitdrukkingen die verwijzen naar het blokkeren van de fans terwijl ze doelbewust hun doelen nastreven.

In deze tijden van onaangenaam fangedrag en groeiende gevallen van beledigende en racistische gezangen vanaf de tribunes, is dit een tijdige waarschuwing. Wees in de buurt, maar wees niet aanmatigend. Zij kunnen zonder jou, maar jij niet zonder hen.

hopsin nettowaarde 2015

Deel Het Met Je Vrienden: