Uitgelegd: de anti-satellietrakettest van het ABC van India

Waarom het neerschieten van een satelliet, afgezien van een technologische vooruitgang, India een nieuw strategisch wapen geeft?

Kortweg ASAT genoemd, is het de technologische mogelijkheid om satellieten in de ruimte te raken en te vernietigen door middel van raketten die vanaf de grond worden gelanceerd.

India kondigde woensdag aan de wereld aan dat het een succesvolle anti-satellietrakettest had uitgevoerd en was daarmee pas het vierde land dat dit deed. Nu premier Narendra Modi zelf op televisie komt om de aankondiging te doen, wordt de test beschreven als een gigantische technologische en strategische ontwikkeling voor het land.

Wat is een anti-satellietrakettest?

Kortweg ASAT genoemd, is het de technologische mogelijkheid om satellieten in de ruimte te raken en te vernietigen door middel van raketten die vanaf de grond worden gelanceerd. Woensdag vroeg lanceerden wetenschappers en ingenieurs van de Defense Research and Development Organization (DRDO) een raket vanaf het lanceercomplex Dr. APJ Abdul Kalam Island nabij Balasore in Odisha, die een vooraf bepaald doel trof: een overtollige Indiase satelliet die op een afstand van 300 km cirkelde vanaf het aardoppervlak.

Maar waarom zou je een satelliet willen raken en vernietigen?

seal nettowaarde 2015

De technologie is erop gericht om, indien nodig, satellieten van vijandige landen te vernietigen. De test kan echter alleen op de eigen satelliet worden uitgevoerd. Er zijn momenteel een groot aantal satellieten in de ruimte, waarvan er vele hun nut hebben overleefd en doelloos ronddraaien. Eén zo'n satelliet werd gekozen voor de test. India heeft de satelliet die het voor de test had gekozen niet geïdentificeerd. Maar officiële bronnen zeiden dat de uitgeschakelde satelliet Microsat R was, een microsatelliet die op 24 januari van dit jaar door ISRO werd gelanceerd. De satelliet is vervaardigd door DRDO.

Satellieten zijn tegenwoordig uiterst kritieke infrastructuur van elk land. Een groot aantal cruciale toepassingen is nu satellietgebaseerd. Deze omvatten navigatiesystemen, communicatienetwerken, omroep, banksystemen, aandelenmarkten, weersvoorspellingen, rampenbeheer, land- en oceaankarterings- en monitoringtools en militaire toepassingen. Het vernietigen van een satelliet zou deze toepassingen onbruikbaar maken. Het kan de vijandelijke infrastructuur verlammen en op de knieën brengen, zonder enige bedreiging voor mensenlevens.

Lees | Oppositie klaagt, EC zet panel op om te onderzoeken, maar het adres van premier zal waarschijnlijk aan de hitte ontsnappen

Als het zo krachtig is, waarom hebben maar weinig landen het?

Het vereist zeer geavanceerde capaciteiten in zowel ruimte- als rakettechnologieën die niet veel landen bezitten. Maar meer dan dat, het vernietigen van ruimte-infrastructuur zoals satellieten is ook taboe in de internationale gemeenschap - althans tot nu toe - net als het gebruik van een kernwapen. Bijna elk land is het erover eens dat de ruimte niet mag worden gebruikt voor oorlogen en heeft zich uitgesproken tegen de bewapening van de ruimte. Er zijn internationale verdragen die het gebruik van de ruimte regelen, die bepalen dat de ruimte en hemellichamen zoals de maan alleen voor vreedzame doeleinden mogen worden geëxploiteerd.

Er is een Outer Space Treaty van 1967, dat India heeft ondertekend, dat landen verbiedt om objecten in een baan rond de aarde te plaatsen die kernwapens of andere soorten massavernietigingswapens dragen. Het verbiedt ook het stationeren van dergelijke wapens op hemellichamen, zoals de maan, of in de ruimte. De maan en andere hemellichamen zullen door alle staten die partij zijn bij het verdrag uitsluitend voor vreedzame doeleinden worden gebruikt.

Er zijn nog minstens vier multilaterale verdragen die betrekking hebben op specifieke concepten die zijn overeengekomen in het Ruimteverdrag. Geen van deze verbiedt echter het soort test dat India woensdag heeft uitgevoerd.

Maar er is een meer dwingende, praktische en egoïstische reden voor landen die elkaars satellieten niet willen vernietigen: het probleem van ruimteschroot.

Klik op afbeelding om te vergroten

Waarom is ruimtepuin zo'n groot probleem?

Alles wat in de ruimte wordt gelanceerd, blijft in de ruimte, bijna voor altijd, tenzij het specifiek wordt neergehaald of langzaam uiteenvalt gedurende tientallen jaren of eeuwen. Satellieten die hun leven voorbij zijn en niet langer nodig zijn, blijven ook in de ruimte en cirkelen doelloos in een bepaalde baan. Volgens het septembernummer van Orbital Debris Quarterly News, gepubliceerd door NASA, waren er 19.137 door de mens gemaakte objecten in de ruimte die groot genoeg waren om te worden gevolgd. Deze omvatten actieve en inactieve satellieten, raketten en hun onderdelen, en andere kleine fragmenten. Meer dan duizend daarvan zijn operationele satellieten.

Lees | Pokharan-parallel: vaardigheid was er, maar waarom test de sleutel was

Naast deze zijn er naar schatting miljoenen andere kleinere objecten die hieruit zijn uiteengevallen en in de ruimte blijven rondzweven. Volgens de European Space Agency waren er naar schatting 750.000 objecten van één cm of groter in de ruimte.

Een satelliet die wordt vernietigd door een raket valt uiteen in kleine stukjes en wordt toegevoegd aan het ruimtepuin. De dreiging van het ruimtepuin is dat het in botsing kan komen met de operationele satellieten en ze disfunctioneel kan maken. Volgens de ESA is ruimtepuin een van de belangrijkste bedreigingen voor satellieten.

Toen China in 2007 zijn eerste anti-satellietrakettest uitvoerde en zijn Fengyun-1C-weersatelliet vernietigde, creëerde het meer dan 2.300 grote stukken ruimteschroot en naar schatting 1,5 lakh stukken objecten die groter waren dan 1 cm. Elk van hen zou een satelliet onbruikbaar kunnen maken bij een botsing.

Nu landen steeds meer satellieten lanceren, die elk een strategische of commerciële troef zijn, kan het vermijden van botsingen in de toekomst een uitdaging worden. Landen willen de zaken niet ingewikkelder maken door meer puin in de ruimte te creëren.

Heeft de Indiase test niet bijgedragen aan het puin?

Dat deed het, maar het is te vroeg om te zeggen met hoeveel. Het ministerie van Buitenlandse Zaken zei woensdag in een verklaring dat de Indiase test in de lagere atmosfeer is gedaan om er zeker van te zijn dat er geen ruimteschroot was. Het puin dat wordt gegenereerd, zal binnen enkele weken vergaan en terugvallen op de aarde, zei het. De satelliet die tijdens de Indiase test werd geraakt, draaide zoals gezegd op 300 km van het aardoppervlak in een baan om de aarde. Verschillende analyses van de Chinese test van 2007, die gericht was op de satelliet die op meer dan 800 km van het aardoppervlak was geplaatst, zeiden dat het puin dat in die test werd gecreëerd tientallen jaren, mogelijk eeuwen in de ruimte zou blijven.

Lees | India had lange tijd de capaciteit om anti-satraketten te bouwen: ex-chef van de DRDO

Welk signaal stuurt de test naar de wereld?

Hoewel de regering heeft toegegeven dat India al lang ASAT-capaciteiten heeft, is dit de eerste demonstratie van het land aan de wereld. Het heeft aangetoond dat het een satelliet kan neerhalen en de communicatie kan verstoren. Omdat de test is uitgevoerd op een satelliet die in een lage baan om de aarde is geplaatst, kan men zich afvragen of India een satelliet kan raken. Het richten op satellieten in de hogere banen is echter slechts een kwestie van schaal - van het voldoende aandrijven van de raketten om dieper in de ruimte te gaan. Veel van de meest strategische satellieten worden in banen geplaatst die 30.000 km van het aardoppervlak of zelfs hoger liggen. DRDO-wetenschappers beweren dat India de technologie heeft om zich hier ook op te richten.

De BMD Interceptor stijgt op vanaf het Dr APJ Abdul Kalam Island, bij Odisha. (PTI)

Maar zou dit soortgelijke tests door andere landen kunnen veroorzaken?

Onwaarschijnlijk. De landen die de mogelijkheid hebben en van plan zijn de tests uit te voeren, hebben dat al gedaan. De eerste anti-satelliettest (ASAT) werd al in 1959 door het Amerikaanse leger uitgevoerd. Een jaar later volgde de toenmalige Sovjet-Unie. Daarna hebben de twee landen tot begin jaren tachtig een reeks van dergelijke tests uitgevoerd. Daarna was er een stilte, alleen verbroken door de Chinese test in 2007. Een jaar later bracht de VS een niet-functionele spionagesatelliet neer. Andere landen die de capaciteit zouden kunnen hebben, zoals Israël, hebben niet de intentie getoond om te testen.

Hoe reageert de wereld in het algemeen op dergelijke tests?

Technisch gezien, als de premier het niet zelf had aangekondigd, zou de wereld niet, althans niet onmiddellijk, van de test hebben geweten, aangezien alleen de eigen satelliet van India werd getroffen. Zoals verplicht is voor elke rakettest, heeft India een Notice to Airmen (NOTAM) uitgegeven aan luchtvaartautoriteiten over de hele wereld om hen te informeren over een op handen zijnde rakettest. Dit bericht hoeft niet het soort raket te specificeren dat wordt getest, alleen de vliegroute en de getroffen regio, zodat luchtlandingssystemen deze kunnen vermijden.

De Chinezen hadden de informatie over hun test uit 2007 12 dagen achtergehouden voordat ze deze aankondigden. Het had internationaal veel ophef veroorzaakt, maar dat kwam ook door de zeer grote hoeveelheid puin die was ontstaan.

Lees | Wat is Missie Shakti - ASAT?

Is dit de enige manier om vijandige satellieten te targeten?

In de afgelopen jaren hebben landen alternatieve opties onderzocht om vijandelijke satellieten disfunctioneel te maken, opties die geen directe vernietiging van het doelwit of het creëren van puin inhouden. Er zijn bijvoorbeeld technologieën ontwikkeld om de communicatie van de satellieten te storen door de radiosignalen ervan te verstoren. Dit kan worden geprobeerd tijdens de uplink of de downlink.

Een andere optie die is onderzocht, is de mogelijkheid om satellieten te sturen die een doel net dichtbij genoeg kunnen naderen om het van zijn geselecteerde baan af te wijken, zonder het te vernietigen. Verschillende landen en organisaties, waaronder China, Japan, Rusland en de European Space Agency, zouden werken aan de ontwikkeling van deze 'close proximity'-antisatelliettechnologieën.

De derde optie is het mogelijke gebruik van lasers op de grond om de sensoren van de satellieten te 'verblinden' en ze op zijn minst gedeeltelijk te verblinden, zodat ze niet efficiënt kunnen werken.

Geen van deze technologieën is volwassen genoeg om te worden ingezet of getest.

Deel Het Met Je Vrienden: