Uitgelegd: Eerste Nobelprijs voor klimaatwetenschap

Syukuro Manabe, een pionier in het veld, deelt de ene helft van de Natuurkunde Nobel met collega-klimaatwetenschapper Klaus Hasselmann, terwijl Georgio Parisi de andere helft wint voor zijn werk aan complexe systemen.

Nobelprijs voor natuurkunde: Syukuro Manabe, Klaus Hasselmann en Georgio Parisi (Bron: Niklas Elmehed/Nobel Prize Outreach)

In 2015 vroeg Carbon Brief, een in het VK gevestigde online publicatie over klimaatverandering, de hoofdauteurs van het vijfde beoordelingsrapport van het Intergouvernementeel Panel over klimaatverandering (IPCC) om de drie meest invloedrijke onderzoekspapers over klimaatverandering te identificeren die ooit zijn gepubliceerd. De krant die de meeste stemmen kreeg, was die van Syukuro Manabe en Richard Wetherald in 1967, die voor het eerst de impact van kooldioxide en waterdamp op de opwarming van de aarde had beschreven.

De invloed van Manabe, nu 90, op de klimaatwetenschap en haar beoefenaars is ongeëvenaard. Dinsdag kreeg hij de Nobelprijs voor de Natuurkunde (Wetherland overleed in 2011). Manabe deelde de ene helft van de prijs met Klaus Hasselmann, een andere klimaatwetenschapper, terwijl de andere helft naar Georgio Parisi ging voor zijn bijdragen aan het verbeteren van het begrip van complexe systemen. Dit zijn systemen met een zeer hoge mate van willekeur; weer- en klimaatverschijnselen zijn voorbeelden van complexe systemen. Het Nobelprijscomité zei dat de Natuurkundeprijs dit jaar werd toegekend voor baanbrekende bijdragen aan ons begrip van complexe systemen.

Eerste erkenning

Het is voor het eerst dat klimaatwetenschappers de Nobelprijs voor Natuurkunde krijgen. Het IPCC had in 2007 de Nobelprijs voor de Vrede gewonnen, een erkenning van zijn inspanningen om bewustzijn te creëren voor de strijd tegen klimaatverandering, terwijl een Nobelprijs voor Scheikunde aan Paul Crutzen in 1995, voor zijn werk aan de ozonlaag, wordt beschouwd als de enige andere keer dat iemand van atmosferische wetenschappen heeft deze eer gewonnen.

De erkenning van Manabe en Hasselmann wordt daarom gezien als een erkenning van het belang dat klimaatwetenschap heeft in de wereld van vandaag.

Dat document uit 1967 was baanbrekend werk. Het was de eerste beschrijving van de processen van de opwarming van de aarde. Ook maakten Manabe en Wetherland voor het eerst een klimaatmodel. De geavanceerde modellen die we tegenwoordig gebruiken, die zo cruciaal zijn voor de klimaatwetenschap, herleiden hun voorouders naar dat model dat door Manabe is gemaakt. Hij was op zoveel manieren een pionier en de vader van klimaatmodellering, zei R Krishnan, directeur van het Center of Climate Change Research bij het Indian Institute of Tropical Meteorology van Pune.

Krishnan had eind jaren negentig met Manabe gewerkt bij het Frontier Research Center for Global Change in Japan. Manabe, een Japanner, bracht het grootste deel van zijn carrière door bij het Geophysical Fluid Dynamics Laboratory van de Princeton University in de Verenigde Staten.

Hij had toen nog geen Nobelprijs, maar had niettemin een enorme invloed. Hij en anderen hadden de klimaatmodellen tegen die tijd aanzienlijk verbeterd. Manabe speelde ook een belangrijke rol bij de ontwikkeling van het eerste gekoppelde model, waarin oceaan- en atmosferische interacties samen worden gemodelleerd, in de jaren zeventig. Ik herinner me dat Manabe in een paar gesprekken ook met veel waardering over het werk van Hasselmann sprak, zei Krishnan.

marisa wayne netto waard

Hasselmann, een Duitser, die nu ook 90 is, is een oceanograaf die zich in de klimaatwetenschap waagde. Hij is vooral bekend om zijn werk aan het identificeren van specifieke handtekeningen, of vingerafdrukken zoals het Nobelcomité ze noemde, in de klimaatverschijnselen die wetenschappers in staat stelden vast te stellen of deze werden veroorzaakt door natuurlijke processen of door menselijke activiteiten.

Hasselmann maakte het veld van attributiewetenschap mogelijk. In de jaren negentig en zelfs in het begin van de jaren 2000 was er veel discussie over de oorzaak van de opwarming van de aarde - of deze werden veroorzaakt door menselijke activiteiten of deel uitmaakten van natuurlijke variabiliteit. Zelfs de wetenschappelijke wereld was verdeeld. De tweede of derde beoordelingsrapporten van het IPCC waren zeer omzichtig in het verwijten van menselijke activiteiten voor stijgende temperaturen. Hasselmanns werk aan het identificeren van deze vingerafdrukken heeft dat debat nu bijna gesloten. Als je kijkt naar het zesde evaluatierapport van het IPCC dat eerder dit jaar uitkwam, is het ondubbelzinnig te zeggen dat klimaatverandering plaatsvindt door menselijke activiteiten, zei Bala Govindasamy, een professor aan het Center for Atmospheric and Oceanic Sciences van het Indian Institute of Science, Bengaluru, en een van de bijdragers aan het zesde beoordelingsrapport. Govindasamy heeft met Manabe samengewerkt in het laboratorium van Princeton University.

Ook Manabe en Hasselmann zijn auteurs van eerdere IPCC-rapporten. Beiden hebben bijgedragen aan het eerste en derde beoordelingsrapport, terwijl Hasselmann ook auteur was van het tweede beoordelingsrapport.

Naarmate het publieke bewustzijn van klimaatverandering groeit, is het bemoedigend om te zien dat de Nobelprijs voor Natuurkunde het werk erkent van wetenschappers die zoveel hebben bijgedragen aan ons begrip van klimaatverandering, waaronder twee IPCC-auteurs - Syukuro Manabe en Klaus Hasselmann, zei het IPCC in een stelling.

Mainstreaming van klimaatwetenschap

Verschillende wetenschappers zeiden dat de vertraagde erkenning voor de klimaatwetenschap niet op een geschikter moment had kunnen komen.

Klimaatverandering is de grootste crisis waarmee de wereld en de mensheid vandaag worden geconfronteerd. Helaas zijn er nog steeds mensen, en overheden, die niet overtuigd zijn van de realiteit, hoewel dat snel aan het veranderen is. Afgezien van het feit dat de erkenning van Manabe en Hasselmann zeer verdiend en langverwacht is, zal deze Nobelprijs hopelijk ook helpen om meer mensen te laten geloven in klimaatwetenschap, zei de heer Rajeevan, voormalig secretaris van het ministerie van Aardwetenschappen.

hoeveel is steve aoki waard

Krishnan zei dat klimaatwetenschap tot voor kort zelfs in wetenschappelijke kringen niet belangrijk werd geacht. Misschien kwam dat omdat onze weersvoorspellingen niet erg nauwkeurig waren. Niet iedereen besefte dat deze wetenschap zelf onzeker en chaotisch was. Klimaatwetenschap heeft bijvoorbeeld nooit de uitstraling van deeltjesfysica of snaartheorie gehad. Maar die perceptie is nu aan het veranderen. Weersvoorspellingen zijn veel nauwkeuriger geworden, het bewijs over klimaatverandering is overtuigend, dankzij het werk van wetenschappers als Manabe en Hasselmann. Deze Nobelprijs zou waarschijnlijk helpen bij de verdere mainstreaming van klimaatwetenschap, zei hij.

Nieuwsbrief| Klik om de beste uitleg van de dag in je inbox te krijgen

Deel Het Met Je Vrienden: