Uitgelegd: Hoofdprijs voor arbeidseconomie

De winnaars van de Sveriges Riksbank-prijs voor economische wetenschappen ter nagedachtenis aan Alfred Nobel gaven inzicht in de relatie tussen onderwijs en toekomstige inkomsten, en tussen minimumlonen en werkgelegenheid

(Van links naar rechts) David Card, Joshua D Angrist en Guido W Imbens. (Ill. Niklas Elmehed Nobelprijs Outreach)

Maandag heeft de Koninklijke Zweedse Academie van Wetenschappen de Sveriges Riksbank-prijs voor economische wetenschappen toegekend ter nagedachtenis aan Alfred Nobel 2021 - vaak ten onrechte de Nobelprijs voor de economie genoemd - aan drie in de VS gevestigde economen. De ene helft van de prijs gaat naar David Card, die doceert aan de University of California in Berkeley, en de andere helft gezamenlijk naar Joshua D Angrist van MIT en Guido W Imbens van Stanford University. Het prijzengeld van 10 miljoen Zweedse kronen (Rs 8,60 crore) zal dienovereenkomstig worden verdeeld. Imbens, die de oproep van de Academie beantwoordde, was bijzonder verheugd dat hij de prijs samen met zijn oude vrienden had ontvangen; hij was niet alleen de promotor van Imbens, maar ook de getuige op zijn huwelijk.

Oorzaak gevolg

Het citaat luidt: De laureaten van dit jaar hebben ons nieuwe inzichten gegeven over de arbeidsmarkt en laten zien welke conclusies over oorzaak en gevolg uit natuurlijke experimenten kunnen worden getrokken. Hun aanpak heeft zich verspreid naar andere gebieden en heeft een revolutie teweeggebracht in empirisch onderzoek.

Om dit te begrijpen, moet men kijken naar enkele van de belangrijkste vragen in de huidige samenleving: Heeft immigratie invloed op salarissen en werkgelegenheidsniveaus? Verbeteren investeringen in schoolonderwijs de toekomstige verdiensten van leerlingen? Zal een verhoging van de minimumlonen leiden tot een lagere werkgelegenheid?

Al deze vragen waren relevant en blijven dat in de loop van de tijd en in verschillende geografische gebieden. Maar wat bijzonder lastig is bij het beantwoorden van zo'n vraag, is het onvermogen om een ​​gerandomiseerde controlestudie op te zetten waarin men sommige kinderen schoolonderwijs ontneemt en het aan anderen geeft om het antwoord vast te stellen.

Dit is waar de winnaars van dit jaar opvielen. Ze vonden manieren om de vaak waargenomen correlaties te doorbreken en stelden vast of ze al dan niet causaliteit vertoonden. Om zeker te zijn, correlatie is gewoon het optreden van twee gebeurtenissen samen, maar alleen correlatie impliceert geen causaliteit (wat een duidelijk begrip vereist dat de ene gebeurtenis de andere veroorzaakt).

Het verband tussen opleiding en inkomen

Kaart: lonen & banen

Card's gebruik van zogenaamde natuurlijke experimenten (situaties die zich in het echte leven voordoen en die lijken op gerandomiseerde experimenten) was zowel onthullend als voorbeeldig.

nettowaarde van kobe bryant beroemdheid

Zo wordt algemeen aangenomen dat een verhoging van het minimumloon leidt tot minder werkgelegenheid. Het argument is dat hogere lonen de kosten voor de bedrijven zullen verhogen en ertoe zullen leiden dat werkgevers minder mensen aanwerven. Maar is het zo dat hogere lonen de werkgelegenheid doen dalen? Of is het zo dat men, juist omdat men die twee dingen bij verschillende gelegenheden heeft zien gebeuren, ten onrechte is gaan geloven dat hogere lonen tot minder werkgelegenheid leiden?

Card gebruikte een natuurlijk experiment om dit vermoedelijke slachtoffer te testen. In 1992 werd het minimumloon per uur in New Jersey verhoogd van $ 4,25 naar $ 5,05. Card bestudeerde samen met Alan Krueger het effect op de werkgelegenheid in New Jersey en vergeleek dit met de werkgelegenheid in aangrenzende gebieden in het oosten van Pennsylvania. Uit de resultaten bleek onder meer dat een verhoging van het minimumloon niet per se tot minder banen leidt, constateerde de Koninklijke Zweedse Academie. Card's studies uit het begin van de jaren negentig daagden conventionele wijsheid uit, wat leidde tot nieuwe analyses en aanvullende inzichten, stellen ze.

Angrist, Imbens: onderwijs, loon

Angrist en Imbens staan ​​bekend om hun methodologische bijdragen aan de analyse van causale verbanden. Ze hielpen de gegevens van dergelijke natuurlijke experimenten te begrijpen. Dit is cruciaal, want in tegenstelling tot een klinische proef of een gerandomiseerde controleproef, heeft een onderzoeker bij een natuurlijk experiment geen controle over het experiment. waardoor het moeilijk is om precieze conclusies te trekken en causale verbanden te verstevigen.

Zo kan het verlengen van de leerplicht met een jaar voor de ene groep studenten (maar niet voor de andere) al dan niet iedereen in de groepen op dezelfde manier beïnvloeden. Sommige studenten zouden toch zijn blijven studeren en voor hen is de waarde van onderwijs vaak niet representatief voor de hele groep. Is het dan wel mogelijk om conclusies te trekken over het effect van een extra jaar school? merkt de Academie op. Halverwege de jaren negentig loste het duo dit methodologische probleem op door aan te tonen hoe nauwkeurige conclusies over oorzaak en gevolg kunnen worden getrokken uit natuurlijke experimenten.

kent clothier recensie

De Indiase context

De methodologie, het onderzoek en de bevindingen van deze economen dateren uit het begin en midden van de jaren '90 en ze hebben al een enorme invloed gehad op het onderzoek in verschillende ontwikkelingslanden zoals India.

Ook in India wordt bijvoorbeeld algemeen aangenomen dat hogere minimumlonen contraproductief zijn voor werknemers. Het is opmerkelijk dat vorig jaar, in de nasleep van de door Covid veroorzaakte lockdowns, verschillende staten, waaronder Uttar Pradesh, verschillende arbeidswetten summier hadden opgeschort, waaronder die welke minimumlonen reguleren, met het argument dat een dergelijke stap de werkgelegenheid zal stimuleren.

Toonaangevende arbeidseconomen zoals professor Ravi Srivastava, directeur van het Centre for Employment Studies in Institute for Human Development, en Radhicka Kapoor, fellow bij de Indian Council for

Research on International Economic Relations had vorig jaar tegen een dergelijke deregulering gepleit.

Hun studies gaven wel een rechtvaardiging voor het verhogen van de minimumlonen in de VS - een kwestie waarover de economische broederschap erg verdeeld was. Ik gebruikte het met andere studies om een ​​nationaal minimumloon voor India te rechtvaardigen, zei Srivastava.

Kapoor zei dat de belangrijkste lering uit het werk van Card is dat de minimumlonen in India kunnen worden verhoogd zonder zich zorgen te hoeven maken over het verminderen van de werkgelegenheid. Ze wees erop dat de minimumlonen in India erg laag zijn. Het nationale minimumloon is bijvoorbeeld slechts Rs 180 per dag.

Nu heeft India een minimumlooncode; het zal zich uitstrekken tot werknemers in de ongeorganiseerde sector. Het verhogen van de minimumlonen is dus erg belangrijk om ook de inkomens in de ongeorganiseerde sector te verbeteren, zei ze. Dit (leren dat het verhogen van de minimumlonen de werkgelegenheid niet in de weg staat) is met name belangrijk gezien de totale vraagbeperkingen die in de Indiase economie bestaan, vooral onder degenen die aan de onderkant van de inkomensverdeling staan.

Nieuwsbrief| Klik om de beste uitleg van de dag in je inbox te krijgen

Deel Het Met Je Vrienden: