Uitgelegd: hoe beïnvloedt de 'wiebel' van de maan opkomende getijden?

Maan wiebelen: het is een regelmatige oscillatie die mensen al eeuwen kennen, en het is een van de vele factoren die de stijgende zeespiegel kunnen verergeren of tegengaan, naast andere variabelen zoals weer en geografie.

Een volle maan boven de Far Rockaway-buurt van Queens op 25 mei 2021. Het baanvlak van de maan staat iets schuin ten opzichte van de aarde, waardoor een zogenaamd wiebeleffect ontstaat. (Dave Sanders/The New York Times)

Soms lijkt de maan op mysterieuze manieren te bewegen.

Het zijn meestal cirkels en ovalen, afhankelijk van je perspectief. Maar er is ook iets anders - een zogenaamde wiebeling - die die rotaties en omwentelingen bezielt. Volgens een vorige week gepubliceerde studie zal het fenomeen naar verwachting leiden tot meer overstromingen hier op aarde in het midden van het volgende decennium.

Wat is moon wobble?

De wiebel is niets nieuws. Het is een regelmatige oscillatie waar mensen al eeuwen van op de hoogte zijn, en het is een van de vele factoren die de stijgende zeespiegel kunnen verergeren of tegengaan, naast andere variabelen zoals weer en geografie.

emily amick en brian quinn

De auteurs van de studie, gepubliceerd in het peer-reviewed wetenschappelijke tijdschrift Nature Climate Change, wilden al die variabelen ontwarren in een poging de voorspellingen over de toekomst van overstromingen te verbeteren. Hun resultaten onderstreepten een fundamenteel feit dat losstaat van de beweging van de maan: onze oceanen stijgen als gevolg van klimaatverandering.

Ze komen heel dicht bij de rand in kustgemeenschappen als gevolg van decennia van zeespiegelstijging, zei William V. Sweet, een oceanograaf bij de National Oceanic and Atmospheric Administration en een van de auteurs van het artikel.

Stijgende temperaturen veroorzaakt door de uitstoot van broeikasgassen zijn niet de enige oorzaak van hogere overstromingsrisico's, en het rapport onderzocht het samenspel van vele variabelen die op oceaanniveau duwen en trekken.

Het helpt echt bij het diagnosticeren en ontrafelen van de voorspelbaarheid van het getij en de mogelijke effecten ervan langs de kust, zei Sweet.

Maar in berichten in de nieuwsmedia over het onderzoek leek één bepaalde variabele de aandacht te trekken: de wiebel van de maan. De studie waarschuwde dat we zouden verwachten dat deze wiebeling het hoogwater in het midden van de jaren 2030 zal verhogen, maar het toonde ook aan dat deze voorspelling niet overal even voor elke kustlijn geldt.

Zoals NASA vorige week in een persbericht plaatste: er is niets nieuws of gevaarlijks aan de wiebel; het werd voor het eerst gemeld in 1728. Wat nieuw is, is hoe een van de effecten van de wiebel op de zwaartekracht van de maan - de belangrijkste oorzaak van de getijden van de aarde - zal worden gecombineerd met stijgende zeespiegels als gevolg van de opwarming van de planeet.

Dus waar komt deze wiebel precies vandaan?

Eerst wat achtergrondinformatie: vloed op deze planeet wordt meestal veroorzaakt door de aantrekkingskracht van de maan op een draaiende aarde. Op de meeste stranden zie je elke 24 uur twee vloedgolven.

De maan draait ook ongeveer een keer per maand om de aarde, en die baan is een beetje gekanteld. Om preciezer te zijn, het baanvlak van de maan rond de aarde staat ongeveer 5 graden schuin ten opzichte van het baanvlak van de aarde rond de zon.

Daarom lijkt het pad van de baan van de maan in de loop van de tijd te fluctueren, waarbij elke 18,6 jaar een volledige cyclus wordt voltooid - soms ook wel een knoopcyclus genoemd. Het gebeurt op zo'n langzame schaal, zei Benjamin D. Hamlington, een co-auteur van het artikel die leiding geeft aan het Sea Level Change Team bij NASA. Ik denk dat 'precessie' een specifieker woord is dan 'wobble'.

Op bepaalde punten in de cyclus komt de aantrekkingskracht van de maan uit een zodanige hoek dat het een van de twee vloedgolven van de dag een beetje hoger trekt, ten koste van het andere. Dit betekent niet dat de maan zelf aan het wiebelen is, noch dat de zwaartekracht ervan noodzakelijkerwijs meer of minder dan normaal aan onze oceanen trekt.

De nadruk op de knoopcyclus is een beetje anders dan de boodschap die we probeerden over te brengen, zei Hamlington. Maar hij voegde eraan toe dat het fenomeen de moeite waard was om aandacht aan te besteden.

Hoogwateroverstromingen in verband met klimaatverandering zullen naar verwachting de komende tien jaar steeds vaker records breken, en mensen die dat risico nauwkeurig willen voorspellen, moeten werken met veel lawaaierige gegevens, waaronder weerpatronen, astronomische gebeurtenissen en regionale getijdenvariaties .

Het wiebelen van de maan maakt deel uit van dat geluid, maar het heeft altijd zijn eigen langzame, gestage ritme behouden.

Het speelt gewoon op de achtergrond terwijl de zeespiegel stijgt, zei Brian McNoldy, een senior onderzoeksmedewerker aan de Rosenstiel School of Marine and Atmospheric Science van de University of Miami.

Tijdens de meest snelle opwaartse fase werkt het om het effectieve zeeniveau te verhogen, en tijdens de meest snelle neerwaartse fase, zoals we ons nu bevinden, werkt het om het effectieve zeeniveau te onderdrukken, zei McNoldy, die heeft geschreven over de maanknoop cyclus, maar maakte geen deel uit van de Nature-studie. Het maakt geen deel uit van projecties voor zeespiegelstijging, omdat het geen zeespiegelstijging is; het is gewoon een oscillatie.

Wat is het effect van wiebelen?

Afgezien van andere variabelen - en heel algemeen gesproken, aangezien elke regio anders is - kan het effect van de wiebeling ervoor zorgen dat de hoogwaterstanden op een strand in de loop van zijn lange cyclus met 1 of 2 inch oscilleren.

Dat klinkt misschien klein. Maar in bepaalde situaties kan het nogal wat uitmaken.

Het verhoogt gewoon de basislijn, zei Philip R. Thompson, hoofdauteur van de studie en de directeur van het Sea Level Center aan de Universiteit van Hawaï. En hoe meer uw basislijn wordt verhoogd, hoe kleiner de weersgebeurtenis die u nodig hebt om een ​​overstroming te veroorzaken.

Het begrijpen van die basislijn is belangrijk, zelfs als we ons in de fasen van de knoopcyclus bevinden die de stijgende zeespiegel lijkt tegen te gaan, wat nu gebeurt.

Als we weten wat er aan de hand is, moeten we niet zelfgenoegzaam zijn, zei Thompson. Het is belangrijk om te beseffen dat we halverwege de jaren twintig, waar de knop omslaat en de natuurlijke cyclus de snelheid van de zeespiegelstijging lijkt te versterken, een snelle verandering zullen zien.

Geschreven door Jacey Fortin. Dit artikel verscheen oorspronkelijk in The New York Times.

Deel Het Met Je Vrienden: