Uitgelegd: wat zegt nieuw onderzoek over de girafachtige lange nekken van neven en nichten van dinosauriërs?

Pterosauriërs zijn reptielen die nauw verwant zijn aan dinosauriërs, de eerste dieren na insecten die een gemotoriseerde vlucht ontwikkelden. Sommige pterosauriërs waren zo groot als een F-16 straaljager, terwijl andere zo klein waren als een papieren vliegtuigje.

Pterosauriërs stierven ongeveer 65-66 miljoen jaar geleden uit (einde van het Krijt) en hoewel ze geen van hun nakomelingen achterlieten, zoeken wetenschappers en onderzoekers naar andere manieren om ze te begrijpen - via hun fossielen, die volgens de Amerikaanse Museum of Natural History (AMNH), zijn niet zo overvloedig als hun neven en nichten over dinosauriërs. (Foto: Amerikaans natuurhistorisch museum)

Azhdarchid pterosauriërs, de gigantische reptielen die bijna 65 miljoen jaar geleden in de lucht vlogen, hadden een nek die langer was dan die van een giraf (gemiddeld is de nek van een giraf ongeveer 1,80 meter lang). Nu hebben onderzoekers een nieuwe bevinding gerapporteerd over hun lange nek - dat de dunne nekwervels werden ondersteund door een ingewikkelde interne structuur die anders is dan ooit tevoren.

nettowaarde van lindsay lohan

De resultaten van hun onderzoek zijn woensdag gepubliceerd in het tijdschrift iScience.

Nieuwsbrief| Klik om de beste uitleg van de dag in je inbox te krijgen

Wat zijn pterosauriërs?

Pterosauriërs zijn reptielen die nauw verwant zijn aan dinosauriërs, de eerste dieren na insecten die een gemotoriseerde vlucht ontwikkelden. Sommige pterosauriërs waren zo groot als een F-16 straaljager, terwijl andere zo klein waren als een papieren vliegtuigje.

Pterosauriërs stierven ongeveer 65-66 miljoen jaar geleden uit (einde van het Krijt) en hoewel ze geen van hun nakomelingen achterlieten, zoeken wetenschappers en onderzoekers naar andere manieren om ze te begrijpen - via hun fossielen, die volgens de Amerikaanse Museum of Natural History (AMNH), zijn niet zo overvloedig als hun neven en nichten over dinosauriërs. Een reden hiervoor is dat er maar weinig pterosauriërs leefden op plaatsen waar fossielen worden gevormd, waardoor hun botten slecht worden bewaard.

Azhdarchid pterosauriërs zijn één type pterosauriërs en een van de onderscheidende kenmerken van hen is hoe groot ze waren, vooral hun lange nek. Sommige van deze pterosauriërs waren de grootste dieren die ooit in de lucht hebben gevlogen, met een spanwijdte van meer dan 30 voet, wat overeenkomt met de lengte van het spijsverteringsstelsel van een volwassen mens, de helft van de lengte van een cricketveld of de lengte van twee Volkswagen Kevers.

gordon ramsey wiki

De naam azhdarchid, volgens een blog op de Scientific American, komt van Azhdarcho, een Centraal-Aziatische vorm die in 1984 door de Russische ornitholoog en paleontoloog Lev Nesov werd genoemd voor het Oezbeekse woord azhdarkho, wat draak betekent.

Wat hebben de onderzoekers gevonden?

Onderzoekers die bij deze studie betrokken waren, waren benieuwd hoe de lange nek van het reptiel functioneerde en hoe het het lichaam van de pterosauriër kon ondersteunen, waardoor ze zware prooidieren konden vangen en eten. In wezen waren ze op zoek naar een verklaring die hen zou kunnen helpen begrijpen hoe de lange nek van de pterosauriër niet brak wanneer ze grote prooien van de ene plaats naar de andere droegen.

Het exemplaar voor deze studie werd verkregen uit het zuidoosten van Marokko en is opgenomen in de collectie van de Faculté des Sciences Aïn Chock, Université Hassan II, Casablanca, Marokko. Hoewel pterosauriërbotten dun en fragiel zijn, waren in dit specifieke exemplaar enkele elementen in bijna perfecte staat en onderzoekers merken op dat het behoud van de botmicrostructuur ook uitstekend was.

Toen onderzoekers röntgencomputertomografie en 3D-modellering op dit exemplaar gebruikten, ontdekten ze dat de wervels gevuld waren met radiale, spaakachtige trabeculae die elkaar kruisten als de spaken van een fiets, wat verklaarde hoe de nek zichzelf kon ondersteunen en het gewicht van de koppen van de pterosauriërs.

fiona shaw vrouw

Het lijkt erop dat deze structuur van extreem dunne halswervels en toegevoegde schroeflijnvormig geplaatste dwarsbalken veel zorgen over de biomechanica van hoe deze wezens in staat waren massieve hoofden - langer dan 1,5 meter - te ondersteunen op nekken die langer waren dan de moderne giraf, alle Dave Martill van de Universiteit van Portsmouth, VK, die een van de co-auteurs van de studie is, zei met behoud van het vermogen van gemotoriseerde vluchten in een persbericht.

Deel Het Met Je Vrienden: