Uitgelegd: wat is netto-nul en wat zijn de bezwaren van India?

De klimaatgezant van de Amerikaanse president is in India. Een punt van discussie zou de netto-nuldoelstelling voor 2050 kunnen zijn, waar de VS India aan wil meewerken. Wat is netto nul en wat zijn de bezwaren van India?

De Amerikaanse klimaatgezant John Kerry en de minister van de Unie Prakash Javadekar begroeten elkaar tijdens een bijeenkomst in Prayvaran Bhawan, in New Delhi, dinsdag 6 april 2021. (PTI Foto: Shahbaz Khan)

John Kerry , de speciale klimaatgezant van de Amerikaanse president, is momenteel op een driedaags bezoek aan India om een ​​partnerschap op het gebied van klimaatverandering nieuw leven in te blazen dat tijdens de vier jaar van de regering-Donald Trump bijna in de ijskast was gezet. Het directe doel van het bezoek is om notities uit te wisselen voorafgaand aan de virtuele top van klimaatleiders, bijeengeroepen door de Amerikaanse president Joe Biden op 22-23 april, waar premier Narendra Modi is een van de genodigden . Dit is Bidens eerste grote internationale interventie in klimaatverandering, en zijn regering zou er graag voor zorgen dat er een inhoudelijk resultaat uit voortkomt.

Nieuwsbrief| Klik om de beste uitleg van de dag in je inbox te krijgen

In haar poging om het wereldwijde leiderschap op het gebied van klimaat terug te winnen, wordt algemeen verwacht dat de VS zich op de top zullen verbinden aan een netto-nul-emissiedoelstelling voor 2050. Verschillende andere landen, waaronder het VK en Frankrijk, hebben al wetten uitgevaardigd die beloven om tegen het midden van de eeuw een netto-emissie-emissiescenario te bereiken. De Europese Unie werkt aan een gelijkaardige Europese wet, terwijl veel andere landen, waaronder Canada, Zuid-Korea, Japan en Duitsland, hun intentie hebben uitgesproken om zich in te zetten voor een toekomst zonder nul. Zelfs China heeft beloofd tegen 2060 netto nul te zijn.

India, 's werelds derde grootste uitstoter van broeikasgassen, na de VS en China, is de enige grote speler die standhoudt. Een van de doelstellingen van Kerry's bezoek is om te onderzoeken of New Delhi kan worden aangespoord om zijn harde oppositie te laten vallen en zich open te stellen voor de mogelijkheid om zichzelf te verplichten tot een netto-nuldoel in 2050.

Het doel van netto nul

Net-zero, ook wel CO2-neutraliteit genoemd, betekent niet dat een land zijn uitstoot tot nul zou terugbrengen. Integendeel, netto-nul is een staat waarin de uitstoot van een land wordt gecompenseerd door absorptie en verwijdering van broeikasgassen uit de atmosfeer. De absorptie van de emissies kan worden vergroot door meer koolstofputten te creëren, zoals bossen, terwijl het verwijderen van gassen uit de atmosfeer futuristische technologieën vereist, zoals het afvangen en opslaan van koolstof.

Op deze manier is het zelfs mogelijk dat een land negatieve emissies heeft, als de absorptie en verwijdering de werkelijke emissies overschrijden. Een goed voorbeeld is Bhutan, dat vaak wordt beschreven als koolstofnegatief omdat het meer absorbeert dan het uitstraalt.

De afgelopen twee jaar is er een zeer actieve campagne gaande om elk land ertoe te bewegen zich aan te sluiten bij een netto-nuldoelstelling voor 2050. Er wordt beweerd dat wereldwijde koolstofneutraliteit tegen 2050 de enige manier is om de doelstelling van de Overeenkomst van Parijs te bereiken voorkomen dat de temperatuur van de planeet boven de 2°C stijgt in vergelijking met pre-industriële tijden. Het huidige beleid en de huidige maatregelen om de uitstoot te verminderen, zouden zelfs een stijging van 3-4°C tegen de eeuwwisseling niet kunnen voorkomen.

Het doel van CO2-neutraliteit is slechts de nieuwste formulering van een discussie die al tientallen jaren gaande is over het hebben van een langetermijndoel. Langetermijndoelen zorgen voor voorspelbaarheid en continuïteit in beleid en acties van de landen. Maar er is nooit een consensus geweest over wat dit doel zou moeten zijn.

Eerder gingen de discussies over emissiereductiedoelstellingen, voor 2050 of 2070, voor rijke en ontwikkelde landen, waarvan de ongereguleerde emissies gedurende meerdere decennia voornamelijk verantwoordelijk zijn voor de opwarming van de aarde en de daaruit voortvloeiende klimaatverandering. De netto-nulformule kent aan geen enkel land emissiereductiedoelstellingen toe.

Theoretisch kan een land CO2-neutraal worden bij zijn huidige emissieniveau, of zelfs door zijn emissies te verhogen, als het in staat is meer te absorberen of te verwijderen. Vanuit het perspectief van de ontwikkelde wereld is het een grote opluchting, omdat de last nu door iedereen wordt gedeeld en niet alleen op hen rust.

India's bezwaren

India is de enige die tegen dit doel is, omdat het er waarschijnlijk het meest door wordt getroffen. De positie van India is uniek. In de komende twee tot drie decennia zal de uitstoot van India waarschijnlijk in het snelste tempo ter wereld groeien, omdat het aandringt op hogere groei om honderden miljoenen mensen uit de armoede te halen. Geen enkele hoeveelheid bebossing of herbebossing zou de verhoogde uitstoot kunnen compenseren. De meeste koolstofverwijderingstechnologieën zijn momenteel ofwel onbetrouwbaar of erg duur.

Maar zowel uit principe als uit de praktijk zijn de argumenten van India niet gemakkelijk te verwerpen. Het netto-nuldoel komt niet voor in de Overeenkomst van Parijs van 2015, de nieuwe wereldwijde architectuur om klimaatverandering te bestrijden. De Overeenkomst van Parijs vereist alleen dat elke ondertekenaar de best mogelijke klimaatactie onderneemt. Landen moeten voor zichzelf vijf of tien jaar klimaatdoelen stellen en aantoonbaar laten zien dat ze die hebben behaald. De andere vereiste is dat de doelstellingen voor elk volgend tijdsbestek ambitieuzer moeten zijn dan het vorige.

De uitvoering van het Akkoord van Parijs is pas dit jaar begonnen. De meeste landen hebben doelstellingen voor de periode 2025 of 2030 ingediend. India heeft betoogd dat in plaats van een parallelle discussie te openen over netto-nuldoelstellingen buiten het kader van de Overeenkomst van Parijs, landen zich moeten concentreren op het nakomen van wat ze al hebben beloofd. New Delhi hoopt het goede voorbeeld te geven. Het is goed op weg om zijn drie doelstellingen in het kader van de Overeenkomst van Parijs te bereiken, en het lijkt erop dat ze deze zullen overtreffen.

Verschillende onderzoeken hebben aangetoond dat India het enige G-20-land is waarvan de klimaatacties in overeenstemming zijn met het doel van de Overeenkomst van Parijs om te voorkomen dat de mondiale temperatuur boven de 2°C stijgt. Zelfs het optreden van de EU, die wordt gezien als de meest vooruitstrevende op het gebied van klimaatverandering, en de VS worden als onvoldoende beoordeeld. Met andere woorden, India doet relatief al meer aan klimaat dan veel andere landen.

hoeveel is stedman waard

New Delhi wijst er ook herhaaldelijk op dat de ontwikkelde landen hun eerdere beloften en verplichtingen nooit zijn nagekomen. Geen enkel groot land heeft de emissiereductiedoelstellingen gehaald die aan hen zijn toegewezen in het kader van het Kyoto-protocol, het klimaatregime dat voorafging aan de Overeenkomst van Parijs. Sommigen stapten openlijk uit het Kyoto-protocol, zonder gevolgen. Geen van de landen is de beloften nagekomen die ze voor 2020 hebben gedaan. Nog erger is hun staat van dienst met betrekking tot hun inzet om geld en technologie te verstrekken aan ontwikkelingslanden en arme landen om hen te helpen omgaan met de gevolgen van klimaatverandering.

India heeft betoogd dat de belofte van koolstofneutraliteit in 2050 een soortgelijk lot zou kunnen treffen, hoewel sommige landen zichzelf nu wettelijk verplichten. Het heeft erop aangedrongen dat de ontwikkelde landen in plaats daarvan nu ambitieuzere klimaatacties moeten ondernemen om de onvervulde eerdere beloften te compenseren.

Tegelijkertijd zegt het dat het de mogelijkheid niet uitsluit om in 2050 of 2060 CO2-neutraliteit te bereiken. Alleen wil het niet zo lang van tevoren een internationale toezegging doen.

Deel Het Met Je Vrienden: