Uitgelegd: waarom Syama Prasad Mookerjee tegen het plan van Verenigde Bengalen was?

Historici van Bengal Partition zijn het erover eens dat de rellen in Calcutta verreweg de meest catastrofale gebeurtenis waren die leidde tot de opdeling van de regio.

Voor Mookerjee was het idee van een verenigde Bengaal niet aantrekkelijk omdat hij geloofde dat een 'soevereine onverdeelde Bengaal een virtueel Pakistan zou zijn'. (Bestand)

Tijdens een recente verkiezingsbijeenkomst in Muchipara, West-Bengalen, sprak BJP-leider Suvendu Adhikari over de bijdragen van de grondlegger van de partij, Syama Prasad Mookerjee. Zonder de bijdrage van Syama Prasad Mookerjee zou dit land een islamitisch land zijn geweest en zouden we in Bangladesh leven, zei hij over de oprichter van de Bharatiya Jana Sangh, de voorloper van de BJP.

Mookerjee, die tussen 1943 en 1946 voorzitter was van de Akhil Bharatiya Hindu Mahasabha, was een van de sterkste stemmen die zich verzette tegen het verenigde Bengaalse plan van de Bengaalse provinciale Moslim Liga-leider en premier van Bengalen Huseyn Shaheed Suhrawardy. een aparte natie zijn, onafhankelijk van zowel India als Pakistan.

raegan medgie wiki

Hoe kwam het plan voor Verenigde Bengalen tot stand?

Een zeer opvallend aspect van de opdeling van Bengalen was het feit dat dezelfde Bengaalse hindoes die zich luidkeels hadden verzet tegen de opdeling van de regio in 1905 door Lord Curzon, degenen waren die minder dan een halve eeuw later de verdeling van de provincie op gemeenschappelijke lijnen eisten . Een manier om dit te begrijpen is door op te merken dat de gemeenschappelijke schermutselingen die in 1905 waren begonnen, hun hoogtepunt bereikten in 1947. Maar er was ook het feit dat de Bengaalse politiek drastisch veranderde in 1932 met de introductie van de Gemeenteprijs.

Het gaf moslims meer zetels in de Wetgevende Raad dan hindoes. Het zorgde ook voor aparte kiezers voor de Dalits. Bijgevolg waren Bengaalse hindoes niet meer zo belangrijk en zichtbaar in de provinciale politiek als voorheen. Politicoloog Bidyut Chakrabarty in zijn boek, 'De verdeling van Bengalen en Assam, 1932-1947: contour van vrijheid' ’ schrijft dat in de nasleep van de verkiezingen van 1937, toen de Krishak Praja Party (KPP) en de Moslim Liga een coalitieregering vormden in Bengalen, ze een aantal wetgevende maatregelen namen om de toestand van de moslims in de staat te verbeteren. In een situatie waarin moslims een meerderheid vormden, maar leefden onder de sociaal-economische omstandigheden van de hindoe-meerderheid, moest elke poging om de omstandigheden van de eerstgenoemde te verbeteren onvermijdelijk tegenstand van de hindoes uitlokken, schrijft hij. Hindoe-politici, zowel binnen als buiten de wetgevende macht, karakteriseerden hen als goed ontworpen apparaten om de hindoes te pletten.

Wat de situatie nog verergerde, was het geweld tussen de gemeenschappen in Calcutta in augustus 1946 en dat in Noakhali slechts zeven weken later. Historici van Bengal Partition zijn het erover eens dat de rellen in Calcutta verreweg de meest catastrofale gebeurtenis waren die leidde tot de opdeling van de regio. Bijgevolg stelde de hindoe Mahasabha onder Mookerjee in februari 1947 de eis voor de verdeling van Bengalen op religieuze gronden.

wat is het vermogen van Ashley Judd

In de tussentijd echter, Suhrawardy, samen met enkele andere Bengaalse toppolitici zoals Sarat Bose en K.S. Roy bedacht een alternatief voor de Partitie. Ze pleitten voor een verenigde Bengalen, onafhankelijk van India en Pakistan. Suhrawardy had zich gerealiseerd dat de opdeling van Bengalen een economische ramp zou betekenen voor Oost-Bengalen, aangezien alle jutefabrieken, kolenmijnen en industriële installaties naar het westelijke deel van de staat zouden gaan. Suhrawardy pleitte sterk voor een verenigd Bengalen omdat Bengalen ondeelbaar was gezien zijn ‘economische integriteit, wederzijds vertrouwen en de noodzaak om een ​​sterke werkbare staat te creëren’, schrijft Chakrabarty.

Verder voerde Suhrawardy aan dat Bengalen economisch achtergebleven was vanwege de aanwezigheid van een groot aantal niet-Bengaalse zakenlieden die de mensen in de regio voor hun eigen voordeel uitbuitten. Als Bengalen dus economisch wilde bloeien, moest het onafhankelijk zijn en over zijn eigen middelen beschikken. Er was ook de factor dat Calcutta, die op dat moment de grootste stad van India was en de commerciële hoofdstad van het land, naar het westelijke deel zou gaan, als de verdeling zou plaatsvinden.

Waarom verzette Mookerjee zich tegen het verenigde Bengaalse plan?

De hindoe Mahasabha onder Mookerjee voerde een felle aanval uit op het verenigde Bengaalse plan, waarvan hij dacht dat het hindoes zou dwingen onder islamitische overheersing te leven. In een brief aan onderkoning Mountbatten, zoals weergegeven in het boek van Chakrabarty, betoogde Mookerjee dat als er ooit een onpartijdig onderzoek wordt gedaan naar de regering van Bengalen in de afgelopen tien jaar, het zal blijken dat hindoes niet alleen te lijden hebben gehad van gemeenschappelijke rellen en onlusten, maar op elk gebied van nationale activiteiten, educatief, economisch, politiek en zelfs religieus.

Hij verdedigde verder de verdeling van de onderkoning door gebruik te maken van de twee-natietheorie van Jinnah. Hij voerde aan dat, aangezien volgens Jinnah hindoes en moslims twee afzonderlijke naties zijn en moslims hun eigen staat moeten hebben, hindoes in Bengalen, die bijna de helft van de bevolking van de regio uitmaken, heel goed kunnen eisen dat ze niet gedwongen mogen worden om onder islamitische overheersing te leven.

Ten slotte was voor Mookerjee het idee van een verenigde Bengalen niet aantrekkelijk omdat hij geloofde dat een 'soevereine onverdeelde Bengalen een virtueel Pakistan zou zijn'.

Uiteindelijk kreeg het idee van een verenigde Bengalen niet voldoende steun van de Moslim Liga en het Congres. Het vond ook niet voldoende steun van de basis, aangezien de meeste hindoes voorstander waren van de opdeling van Bengalen.

cortez nettowaarde

Deel Het Met Je Vrienden: