ExplainSpeaking: waarom stijgende werkloosheid, niet de groei van het BBP, de grootste uitdaging is voor India

Doorgaans neemt snelle economische groei de zorgen over de werkloosheid weg. In het geval van India kan men dat echter niet aannemen.

Werkzoekenden bij de Delhi Job Mela in New Delhi (Express Photo by Tashi Tobgyal)

Een van de belangrijkste Twitter-trends van de afgelopen uren was #modi_rojgar_do. De hashtag vraagt ​​in wezen premier Narendra Modi om voor meer werkgelegenheid te zorgen. Er zijn al meer dan 2 miljoen tweets geplaatst met deze hashtag. Zoals te zien is aan degenen die al tweeten met deze hashtag, zal deze de komende dagen deze week waarschijnlijk prominent aanwezig blijven.

Er waren nog twee Twitter-trends die het vermelden waard zijn. De ene was #ब्राह्मणवाद_जहर_है (Brahmanisme is vergif) en de andere was #आरक्षण_ज़हर_हैं (of Reserveringen zijn vergif). Op het eerste gezicht spreken beide hashtags over kastenstelsel (kastenhiërarchie) en op kaste gebaseerde reserveringen in banen, maar in wezen gaan ze ook over hetzelfde onderliggende probleem: het enorme werkloosheidsprobleem van India.

In het verleden heeft ExplainSpeaking geschreven waarom werkloosheid een grotere hoofdpijn voor de overheid

Laten we eerst de omvang van het probleem begrijpen.

Vlak voor de Covid-crisis aan het einde van het boekjaar 2019-20 had India (volgens de gegevens verstrekt door Mahesh Vyas van het Center for Monitoring Indian Economy) ongeveer 403,5 miljoen mensen in dienst en ongeveer 35 miljoen (of 3,5 crore) openlijk werklozen in het land. Aan deze bestaande pool voegt India elk jaar ongeveer 10 miljoen (of 1 crore) nieuwe werkzoekenden toe.

Maar het afgelopen jaar zijn enkele miljoenen hun baan kwijtgeraakt. Als gevolg hiervan had India in januari 2021 slechts ongeveer 400 miljoen mensen in dienst. Aan de ene kant is dit goed nieuws, want veel meer banen zijn verloren gegaan en velen lijken weer aan het werk te zijn nu de economie zich begint te herstellen. Maar op een ander niveau onderstreept het aantal van 400 miljoen ook de stagnatie van de werkgelegenheid in India.

jimmy wales networth

Als we kijken naar de Vyas/CMIE-gegevens, die sinds 2016 worden verzameld, dan daalt het totale aantal werkenden in India gestaag. Het was 407,3 miljoen in 2016-17 en daalde vervolgens tot 405,9 miljoen in 2017-18 en tot 400,9 miljoen aan het einde van 2018-19.

Met andere woorden, zelfs met de groei van de Indiase economie, zij het in een vertragend tempo, vóór de Covid-crisis, verslechterde de werkgelegenheidssituatie. Daardoor kwam het totaal aantal openlijk werklozen op 35 miljoen. Als het totale aantal werkenden in de afgelopen 12 maanden is gedaald, ligt het voor de hand dat het totale aantal werklozen vandaag tussen de 40 en 45 miljoen zal liggen. Er moet ook rekening worden gehouden met het feit dat elke werkloze deel uitmaakt van een groter gezin - wat impliceert dat miljoenen gezinnen te lijden hebben onder het gebrek aan kansen op werk.

bob saget nettowaarde 2018

Migranten keren terug naar hun huis in Uttar Pradesh na verlies van werk in Haryana (Express foto door Vishal Srivastav)

En zelfs deze schatting van 45 miljoen omvat alleen de openlijk werkloze mensen - dat zijn degenen die werk zoeken en het niet vinden. Het werkelijke probleem van de werkloosheid is nog groter.

Hier is hoe. Gezien de bevolkingsgroei van India, zijn er elk jaar bijna 20 miljoen (of 2 crore) mensen die de beroepsbevolking van 15 tot 59 jaar betreden. Maar niet iedereen zoekt een baan. Als de openbare orde bijvoorbeeld slecht is of als culturele zeden dit voorschrijven, voelen jonge vrouwen zich misschien niet gemachtigd om werk te zoeken. Evenzo is het mogelijk dat meerdere mannen het zoeken naar werk opgeven na herhaalde mislukte pogingen. Als steeds meer Indiase jongeren besluiten buiten te zitten, daalt de arbeidsparticipatie van India (LFPR). En gegevens suggereren dat dit in India is gebeurd.

India heeft een LFPR van ongeveer 40%. Met andere woorden, in India komt slechts 40% van de 20 miljoen die zich elk jaar bij de groep in de werkende leeftijd aansluiten, daadwerkelijk op zoek naar een baan. Bij vrouwen is deze participatiegraad nog lager. In de meeste ontwikkelde landen is dit ongeveer 60%. Als 60% van alle leden van de groep in de werkende leeftijd een baan zou zoeken, dan zou India onder de gegeven omstandigheden bijna 15 miljoen per jaar hebben toegevoegd aan de pool van openlijk werklozen.

Doorgaans neemt snelle economische groei de zorgen over de werkloosheid weg. In het geval van India kan men er echter niet van uitgaan dat alleen snelle economische groei het werkloosheidsprobleem van India automatisch zal oplossen. Dat komt omdat zelfs wanneer het BBP van India in het verleden snel is gegroeid, de aard van deze groei zodanig was dat het een zeer klein aantal goedbetaalde banen opleverde.

Vijay Joshi, emeritus fellow van Merton College, Oxford, wijst in zijn boek India's long road op de eenzijdige groei van India.

In de tien jaar van 1999-2000 tot 209-10 is het totale personeelsbestand van India met 63 miljoen toegenomen. Van deze 44 miljoen sloten zich aan bij de ongeorganiseerde sector, 22 miljoen werden informele werknemers in de georganiseerde sector en het aantal formele werknemers in de georganiseerde sector daalde met 3 miljoen.

Werkzoekenden bij de Delhi Job Mela in 2019 (Express Photo door Tashi Tobgyal)

Op een bepaald niveau kan de regering zich redelijk gelukkig voelen, omdat de BBP-groei van India het komende boekjaar een scherp herstel zal vertonen - dankzij een enorm basiseffect.

Maar dat verandert niets aan de eenzijdige manier waarop India groeit. Het BBP kan blijven stijgen naarmate meer en meer bedrijven productiever worden door arbeid te vervangen door kapitaal (machines), maar dat zal het werkloosheidsprobleem van India alleen maar vergroten.

Er is nog een andere reden die het probleem op zijn minst op korte tot middellange termijn kan verergeren. Als de Uniebegroting voor 2021-2022 iets is, lijkt het erop dat premier Modi heeft besloten dat de regering niet de drijvende kracht in de economie zal zijn. De mantra van minimale overheid ondermijnt in wezen de rol van de overheid bij het rechtstreeks creëren van nieuwe banen.

Hoewel dit op papier logisch is, is de timing twijfelachtig. Dat komt omdat de Indiase economie vrij zwak is en de particuliere sector zijn voorkeur al heeft getoond door ervoor te kiezen banen te schrappen en de winst te vergroten. Het is heel goed mogelijk, en redelijk begrijpelijk, dat de particuliere sector de komende jaren terughoudt om in grote aantallen te rekruteren - als het ware wachtend tot de Indiërs hun koopkracht terugkrijgen.

Maar in de tussentijd zal die teller van werkloze en gedesillusioneerde jongeren elke maand met miljoenen blijven toenemen.

Groetjes!

Udit

john brotherton hoogte

Deel Het Met Je Vrienden: