Geschiedenis van de CPC en haar leiders - en de ambitieuze nieuwe lange mars van president Xi naar China

Vooruitlopend op de honderdste verjaardag van de oprichting van de Communistische Partij op 1 juli 1921, een blik op de buitengewone reis van China's 'Rode Dynastie' en zijn nieuwe 'gele keizers' van Mao naar Xi

Een scherm toont de Chinese president Xi Jinping tijdens een show ter herdenking van de 100ste verjaardag van de oprichting van de Communistische Partij van China in het Nationale Stadion in Peking, China, 28 juni 2021. (Reuters)

Volgens het traditionele Chinese geloof is het het 'mandaat van de hemel' ( tianming ) die een individu het recht geeft om te regeren. Hoewel een capabele heerser zou mogen regeren met een hernieuwd mandaat, kan het worden ingetrokken in het geval van een despoot. Interessant is dat een dynastieke bloedlijn nooit het criterium was om de lijn van opvolging te bepalen.

Sinds de tijd dat de zaden van de Chinese beschaving ontsproten op de uiterwaarden van de Gele Rivier ( Huang He ) bijna vijf millennia geleden hebben honderden heersers de legendarische titel van de 'gele keizer' aangenomen ( Huang Di ). De eerste heerser die het 'mandaat van de hemel' claimde, was koning Wen van de staat Zhou (1050 vGT), en het was Shi Huangdi van de Qin-dynastie (221-206 vGT) die China voor de eerste keer verenigde.

Nieuwsbrief| Klik om de beste uitleg van de dag in je inbox te krijgen

De nieuwe ‘Gele Keizers’ van China

In de geschiedenis van het hedendaagse China hebben maar weinigen meer macht uitgeoefend dan Mao Zedong, Deng Xiaoping en Xi Jinping; de moderne ‘Gele Keizers’ van de ‘Rode Dynastie’, de Communistische Partij van China (CPC). Van de 13 dynastieën die China regeerden, bleven er slechts acht langer dan 100 jaar aan de macht. De CPC is dan ook gerechtigd haar honderdjarig bestaan ​​te vieren met een grootse ceremonie.

joe budden nettowaarde

De CPC werd op 1 juli 1921 in Shanghai opgericht door de intellectuelen, Chen Duxiu, die in de volksmond Lenin van China werd genoemd, en Li Dachao. De partij vindt zijn oorsprong in de Beweging van de Vierde Mei; een anti-feodale politieke beweging die voortkwam uit studentenprotesten.

Het Rode Leger ontstond op 1 augustus 1927, in de nasleep van de Nanchang Autumn Harvest Opstand, toen arbeiders en boeren onder leiding van Mao Zedong en Zhou Enlai in opstand kwamen tegen de nationalistische krachten (Kuomintang-KMT). Mao werd benoemd tot opperbevelhebber van het Rode Leger.

In december 1929, tijdens de negende bijeenkomst van het 4e Rode Leger in Gutian, verduidelijkte Mao dat de rol van het leger voornamelijk was om de politieke doeleinden te dienen. Zo werd de absolute controle van de partij over het leger verankerd.

Mao werd in 1945 voorzitter van de CPC. Na het verslaan van de KMT in de burgeroorlog (1945-49), riep hij op 1 oktober 1949 de oprichting van de Volksrepubliek China uit. Mao kwam naar voren als de belangrijkste leider van China, en zijn ideologie, 'Mao Zedong-gedachte', werd ingekapseld in het beroemde Rode Boek en verankerd in de grondwet van de partij. Mao geloofde in klassenstrijd en was ervan overtuigd dat China moest worden getransformeerd door de massa's te mobiliseren.

Mao collectiviseerde de landbouwproductie door communes te creëren. De ideologische veronderstelling dat China zou kunnen ontstaan ​​als een industriële natie op basis van de pure lef van zijn mensen, bracht hem ertoe de Grote Sprong Voorwaarts (1958-61) te ondernemen, die een rampzalig resultaat had, waarbij meer dan 30 miljoen mensen omkwamen in een gruwelijke hongersnood.

In 1962 lanceerde Mao de Social Education Movement om een ​​nieuwe revolutionaire geest in het partij- en regeringsapparaat te brengen. De Culturele Revolutie volgde in 1966 om corruptie, elitarisme en bureaucratisering uit te roeien. Het werd gekenmerkt door uitgebreide repressie en intens geweld, en de 'revolutie' eindigde met de dood van Mao op 9 september 1976.

Mao was de meest invloedrijke en controversiële figuur die een gemengde erfenis achterliet. Geprezen voor het herstel van de nationale soevereiniteit na de succesvolle communistische revolutie, initieerde hij grote industriële hervormingen en verbeterde de status van vrouwen. Toch werd Mao's tijdperk gekenmerkt door een hardnekkig ideologisch dogma dat het Chinese volk intense ellende bracht.

Na de dood van Mao nam Deng de teugels als leider van de 'tweede generatie' in 1978 over na een korte machtsstrijd. Hij startte het proces van hervormingen en openstelling (gaige gaifang), een duidelijke afwijking van Mao's ideologie. De kern van Dengs hervormingen was het programma 'Vier moderniseringen', dat landbouw, industrie, wetenschap en technologie en defensie omvatte. Deng voerde een 'opendeurbeleid' in combinatie met kapitalistische hervormingen, die enorme buitenlandse investeringen in de productiesector aantrokken, China transformeerde in de fabriek van de wereld en leidde tot jaren van zeer hoge economische groei.

Terwijl Deng naar voren kwam als de architect van het moderne China, kreeg hij hevige kritiek voor het militaire optreden tegen de Tiananmen-protesten in 1989. Hij speelde een sleutelrol bij de terugkeer van Hong Kong en Macau onder Chinese controle. De 'Deng Xiaoping-theorie' van de socialistische markteconomie was verankerd in de grondwet van de CPC. Deng stelde de ambtstermijn van het voorzitterschap vast op twee termijnen om een ​​soepele overgang van de ene generatie naar de andere te garanderen. Hij stierf op 19 februari 1997, het einde van het leiderschap van de 'tweede generatie'.

Na de ondergang van Deng nam Jiang Zemin de mantel van het leiderschap van de 'derde generatie' op zich en ging grotendeels door met het beleid dat door Deng werd verkondigd. Hij koos voor een collectieve leiderschapsaanpak en was de architect van de ‘three represent’ (san ge daibiao) gedachte. Het definieerde de rol van CPC: het vertegenwoordigen van China's geavanceerde productiekrachten, de oriëntatie van de cultuur van het land en het fundamentele belang van de meerderheid van het Chinese volk. Deze werden in 2002 opgenomen in de Chinese grondwet.

Tijdens de periode van Jiang maakte China een aanzienlijke economische groei door dankzij de voortzetting van de economische hervormingen. Jiang gaf in 2002 het stokje door aan Hu Jintao. Op 94-jarige leeftijd is Jiang Zemin de oudste nog levende Paramount communistische leider.

Hu, die de 'vierde generatie' van het CPC-leiderschap vertegenwoordigde, bleef het beleid van zijn voorganger volgen. Hij beleden twee belangrijke ideologische concepten: Scientific Outlook on Development en Harmonious Social Society.

Na afloop van twee termijnen droeg Hu Jintao in 2012 de teugels over aan zijn opvolger Xi Jinping. Xi, een donker paard, was de consensuskandidaat over Li Keqiang, de zittende premier, om de mantel van het leiderschap van de 'vijfde generatie' op zich te nemen. .

Xi draagt ​​de tags 'Princeling' en 'Second Generation Red', de zoon van Xi Zhongxun, een revolutionair. Nadat hij in 1974 op 21-jarige leeftijd lid was geworden van de Communistische Partij, klom hij geleidelijk op in de partijhiërarchie en maakte hij in 1999 een opmars op het politieke toneel als de omkopende gouverneur van Fujian.

Gezien zijn milde houding werd aangenomen dat Xi zich zou houden aan de grondwettelijke regel. Hij speelde zijn hand echter anders en ontpopte zich als de machtigste leider na Mao.

Xi begon zijn positie systematisch te consolideren door zijn greep op de dubbele hefbomen, CPC en PLA, te versterken. Daarnaast lanceerde hij een ongebreidelde campagne om het systeem op te schonen, wat resulteerde in de bestraffing van meer dan een miljoen ambtsdragers, waaronder ministers, hoge regeringsfunctionarissen en militairen. De anti-corruptieactie bleek ook handig om Xi's politieke rivalen zoals Bo Xilai te zuiveren.

hoeveel verdient brian kelly

Sinds 2013 heeft Xi baanbrekende militaire hervormingen doorgevoerd om de PLA de komende twee decennia tot een moderne strijdmacht te maken die op gelijke voet staat met de westerse legers. De grondgedachte achter de diepgewortelde hervormingen was tweeledig: bereid het leger voor op de groeiende mondiale rol van China en vestig de stevige controle van de partij over het leger in overeenstemming met Mao's uitspraak: de partij controleert het geweer.

Door de Centrale Militaire Commissie (CMC) te reorganiseren, benoemde Xi zichzelf tot opperbevelhebber. Op het 19e partijcongres dat in 2017 werd gehouden, verstevigde hij zijn ijzeren greep op de partij verder, en een jaar later verwierp hij de limiet van twee termijnen van het voorzitterschap om een ​​levenslange zittende te zijn.

Xi Jinping-gedachten voor een nieuw tijdperk van socialisme met Chinese kenmerken werden vastgelegd in de grondwet van de communistische partij. Xi is er vast van overtuigd dat een terugkeer naar het oorspronkelijke maoïsme de enige manier is om de toekomst van China te redden.

Xi's nieuwe lange mars naar macht en welvaart

Xi heeft zijn ‘China Dream’ onthuld ( Zhong Meng ), die zich een machtig en welvarend China voorstelt dat tegen het midden van deze eeuw een groot modern socialistisch land is. Hij verwees naar China dat een Nieuw Tijdperk binnengaat, waarin Peking een grotere rol speelt in de wereldaangelegenheden, en Dengs beleid van verstoppertje laat varen.

Om de China Dream te realiseren heeft Xi gekozen voor de geo-economische route. Zijn Belt and Road Initiative (BRI) voorziet een investering van $ 1 biljoen en probeert de invloed van China over de hele wereld te vergroten door middel van megaprojecten, waarbij gebruik wordt gemaakt van chequeboekdiplomatie. Het model van Xi wordt gekenmerkt door een autoritaire politieke structuur en door de staat gedreven kapitalisme.

Terwijl de wereld vocht tegen de pandemie van het coronavirus die ironisch genoeg uit Wuhan, China, kwam, slaagde Xi erin om de verspreiding van het virus onder controle te houden en de overwinning op te eisen door de strategie van Wei Ji (Crisis en Opportunity) toe te passen. In lijn met zijn sterke imago heeft Xi snel terreinwinst geboekt in betwiste gebieden, waaronder in de Zuid- en Oost-Chinese Zee en de oostelijke regio van Ladakh in India. Intern heeft Xi de strop rond Hong Kong en Xinjiang aangehaald, waar de Oeigoeren met intense repressie worden geconfronteerd.

Tijdens de ‘Twee Sessies’ ( Lianghui ) die in maart van dit jaar werd gehouden, heeft de Chinese People's Consultative Conference (CPPCC) het 14e vijfjarenplan (2021-25) goedgekeurd en Xi's Visie 2035 uiteengezet. De belangrijkste thema's zijn onder meer prioriteit geven aan de kwaliteit van groei, het bereiken van gemeenschappelijke welvaart, leidende rol in mondiaal bestuur en het beheren van de rivaliteit tussen de grote mogendheden met de Verenigde Staten.

Er wordt een ingrijpende herziening voorzien in de Chinese economie, aangezien deze het duale circulatiesysteem overneemt om de binnenlandse consumptie te stimuleren en nieuwe vraag te creëren, en de afhankelijkheid van krimpende exportmarkten vermindert.

Tegenwoordig is China de op één na grootste economie ter wereld met een BBP van 14 biljoen dollar, heeft het de grootste deviezenreserves, is het de grootste handelsnatie in termen van goederen en heeft het het op een na grootste leger - allemaal opmerkelijke prestaties voor de CPC. Nooit in zijn geschiedenis heeft China zo'n welvaart gekend. Zelfs in de nasleep van de Covid-pandemie heeft de Chinese economie in het eerste kwartaal van 2021 een groei van 18,3 procent opgetekend.

De scorekaart van Xi Jinping van de afgelopen negen jaar pleit sterk voor het zoeken naar een hernieuwd mandaat - een 'derde termijn' - op het 20e partijcongres volgend jaar. Xi berijdt echter de draak die van buiten formidabel is maar van binnen kwetsbaar. Hij is zich ervan bewust dat als zijn beleid misgaat, dit zowel voor hemzelf als voor de CPC een existentiële crisis kan betekenen.

Xi heeft gegokt op de riskante onderneming om zichzelf te verheffen tot de competitie van Mao en Deng, hoewel hij als prins niet tot de stam behoort. Als hij erin slaagt China het 'nieuwe tijdperk' in te leiden, dan zou Xi volgens de Chinese 11e-eeuwse klassieker 'The General Mirror for Aid of Government' (Cu Chi Tang Qian) in aanmerking komen om een ​​'keizer' te worden genoemd.

(De auteur is een oorlogsveteraan, voormalig assistent-chef van de geïntegreerde defensiestaf en heeft gediend als defensieattaché in China. Momenteel is hij hoogleraar strategische studies en internationale betrekkingen.)

Deel Het Met Je Vrienden:

lana condor netto waard