Royal Society onthult portret van astrofysicus Jocelyn Burnell. Dit is waarom haar ontdekking van pulsars belangrijk was
Burnell ontdekte op 28 november 1967 pulsars, dit zijn snel roterende neutronensterren die radiofrequentiepulsen uitzenden. Neutronensterren zijn het resultaat van een supernova-explosie, wanneer een ster het einde van zijn leven bereikt en sterft.
Het portret, een olieverfschilderij, is gemaakt door kunstenaar Stephen Shankland en markeert 53 jaar geleden dat Burnell haar ontdekking deed. (Fotocredit: The Royal Society via Stephen Shankland/Twitter) Op zaterdag onthulde The Royal Society een nieuw portret van astrofysicus Dame Jocelyn Bell Burnell, die wordt gecrediteerd voor het ontdekken van pulsars toen ze promovendus was aan de universiteit van Cambridge.
Het portret, een olieverfschilderij, is gemaakt door kunstenaar Stephen Shankland en markeert 53 jaar geleden dat Burnell haar ontdekking deed. Het schilderij, dat in opdracht van The Royal Society is gemaakt, maakt deel uit van een lopend project dat tot doel heeft het aantal vrouwelijke wetenschappers in de kunstcollectie van fellows en presidenten te vergroten.
Wie is Dame Jocelyn Bell Burnell?
Burnell werd in 1943 in Noord-Ierland geboren. Nadat ze voor 11 was gezakt, ging ze naar een kostschool in York, waar ze een passie voor natuurkunde kreeg. Ze promoveerde in 1969 in radioastronomie aan de Universiteit van Cambridge, waarna ze verschillende academische functies over de hele wereld bekleedde. Ze was de president van de Royal Astronomical Society van 2002-2004 en was de eerste vrouw die het ambt van president van de Royal Society of Edinburgh bekleedde van 2014-2018.
Vandaag onthult de Royal Society met trots een nieuw portret van de baanbrekende astrofysicus Dame Jocelyn Bell Burnell, op de 53e verjaardag van haar ontdekking van pulsars, slechts 24 jaar oud. Het portret is van de hand van kunstenaar Stephen Shankland. https://t.co/VrFrTNxHk5
Afbeelding Stephen Shankland. pic.twitter.com/lOn5RL6LMF
— De Royal Society (@royalsciety) 28 november 2020
Burnell ontdekte op 28 november 1967 pulsars, dit zijn snel roterende neutronensterren die radiofrequentiepulsen uitzenden. Neutronensterren zijn het resultaat van een supernova-explosie, wanneer een ster het einde van zijn leven bereikt en sterft.
De ontdekking werd erkend door een Nobelprijs voor de natuurkunde in 1974 die werd gedeeld door twee professoren, Antony Hewish (de supervisor van Burnell) en Martin Ryle. De Koninklijke Zweedse Academie van Wetenschappen zei destijds dat Hewish de helft van de prijs kreeg voor zijn beslissende rol bij de ontdekking van pulsars.
Op de suggestie dat Burnell de Nobelprijs had moeten winnen, schreef ze in een artikel uit 1977 dat verscheen in de Annals of New York Academy of Sciences en dat ook haar toespraak was na het eten op het Eighth Texas Symposium on Relativistic Astrophysics dat, geloof ik het zou denigrerend zijn als Nobelprijzen zouden worden toegekend aan onderzoeksstudenten, behalve in zeer uitzonderlijke gevallen, en ik geloof niet dat dit er een van is.
De kaart die het precieze moment vastlegt waarop pulsars werden ontdekt door Burnell, werd voor het eerst tentoongesteld op Internationale Vrouwendag in 2019, ter gelegenheid van de 200ste verjaardag van de Cambridge Philosophical Society (CPS). Express Explained is nu op Telegram
hugh jackman salaris per film
Hoe werden pulsars ontdekt?
Burnell was destijds een PhD-student in Cambridge en werkte samen met haar supervisor Hewish om radio-observaties van het universum te maken. Ze ontdekte uiteindelijk een pulsar met behulp van een enorme radiotelescoop die een gebied van 4,5 hectare besloeg dat was ontworpen door Hewish en voegde zich bij hem en het team van vijf toen de bouw van de telescoop op het punt stond te beginnen. De telescoop is gebouwd om de willekeurige helderheidsflikkeringen van een andere categorie hemellichamen, quasars genaamd, te meten.
Het duurde meer dan twee jaar om de telescoop te bouwen en het team begon hem in juli 1967 te gebruiken. Volgens Burnell was zij als enige verantwoordelijk voor het bedienen van de telescoop en het analyseren van de gegevensuitvoer, die neerkwam op 96 voet kaartpapier per dag, wat ze met de hand geanalyseerd.
In het artikel uit 1977, getiteld Little Green Men, White Dwarfs of Pulsars?, schreef Burnell dat het verhaal van de ontdekking van pulsars halverwege de jaren zestig begon toen de techniek van interplanetaire scintillatie (IPS) werd ontdekt. Deze techniek omvatte de fluctuatie in de emissie van radiosignalen van een compacte radiobron zoals een quasar en werd door Hewish gekozen om quasars uit te zoeken. Terwijl hij de output van de telescoop analyseerde, zag Burnell dat er onverwachte markeringen op de kaart waren die ongeveer elke 1,33 seconde werden opgenomen.
In de geschiedenis van de radioastronomie waren de signalen die in 1967 door Burnell werden waargenomen, destijds het meest suggestief voor buitenaards leven, waarvan wordt beschreven dat het door NASA is gemaakt door toeval. Maar volgens Burnell geloofde het team niet echt dat de bron van de radiosignalen afkomstig was uit een andere beschaving.
Het artikel dat de eerste pulsar aankondigde, werd op 3 januari 1968 ingediend bij het tijdschrift Nature en werd in februari van hetzelfde jaar gepubliceerd. In dit artikel beschreven de auteurs, waaronder Burnell en Hewish, hun waarnemingen als een vreemde nieuwe klasse van radiobronnen en stelden ze voor dat de bron een witte dwerg of een neutronenster zou kunnen zijn.
Deel Het Met Je Vrienden:
