Schieten op zicht is niet onterecht. Maar dat alleen kan niet stoppen met stropen in Kaziranga

De BBC-documentaire over Kaziranga en de actie tegen een Corbett-functionaris, die een bevel tot schieten op zicht uitvaardigde, laat zien dat er geen gemakkelijke manieren zijn om stroperij te bestrijden

In beslag genomen ivoor wordt verbrand. Reuters-bestand

Zelfs als de controverse over een BBC-film over vermeende excessen in Kaziranga - die documenteert wat de duistere geheimen zijn van boswachters die mensen in het park neerschieten en doden - voortduurt, blijft de waarnemend directeur van Corbett, die naar verluidt een schietpartij uitvaardigde. zichtorder tijdens de lancering van een anti-stroperijactie vorige week, is ontheven van de extra kosten van het tijgerreservaat. De vrijheid die boswachters krijgen om dodelijk geweld te gebruiken om de stroperij in India's belangrijkste tijgerreservaten te stoppen - ze hebben wettelijke immuniteit in Kaziranga en Corbett - heeft geleid tot een heftig debat tussen natuurbeschermers en mensenrechtenactivisten. In de praktijk is een dergelijke strategie echter niet ongerechtvaardigd of succesvol. En daar zit de kneep.

occ netto waarde

Eerste dingen eerst. 'shoot-at-sight' betekent niet dat boswachters iedereen kunnen neerschieten die ze in het bos zien. Het betekent dat ze bevoegd zijn om het vuur te openen als ze de identiteit of het doel van een indringer niet naar tevredenheid kunnen vaststellen. Een beschermingsmacht heeft in ieder geval het recht om wraak te nemen bij een aanval. Het onderscheid hier is dat de bewakers preventief mogen schieten voordat er op ze wordt geschoten. Vaak is die macht het verschil tussen leven en dood voor bewakers in Kaziranga, waar stropers bekend staan ​​om het dragen van Kalashnikov-aanvalsgeweren. Boswachters met hun gebruikelijke .303's hebben een kleine kans zonder een first-mover-voordeel. De resulterende scherpte heeft geleid tot gevallen van ongewapende dorpelingen die in het park zijn neergeschoten. Maar hoe politiek incorrect het ook mag klinken, enige nevenschade is onvermijdelijk in een oorlogsgebied.

Kaziranga is vooral een oorlogsgebied, vooral na zonsondergang, met aan weerszijden gewapende mannen. In tegenstelling tot veel andere beschermde bossen, heeft het geen dorp binnen en daarom is er geen sprake van dorpelingen die het park in geval van nood binnenkomen of verlaten, of gasten ontvangen op ongebruikelijke uren. Dat maakt iedereen die gespot wordt verdacht. In Afrika, waar georganiseerde bendes duizenden olifanten en neushoorns neermaaiden, werd een soortgelijke krachtige reactie noodzakelijk geacht. Rangers in het Kruger National Park in Zuid-Afrika mochten het vuur openen als ze met dodelijk geweld werden bedreigd en hebben tussen 2010 en 2015 naar verluidt bijna 500 stropers uit het naburige Mozambique gedood. Beëindig om het Serengeti National Park te beschermen.

Hoewel het niet te ontkennen is dat vuurkracht nodig is om zwaarbewapende stropers aan te pakken - van wie velen ex-soldaten in Afrika en ex-militanten in Assam - in hoeverre helpt deze strategie het behoud? En hoe verantwoord gaan bosbeheerders om met dergelijke bevoegdheden?

Om eerst de tweede vraag te beantwoorden: de records zijn niet verlossend. Tanzania schortte operatie Terminate binnen enkele maanden op na klachten over intimidatie, marteling en moorden. Uit een onderzoek bleek dat 13 burgers waren geëxecuteerd en meer dan 1.000, waaronder herders, gearresteerd. Een minister die had opgeroepen tot executie van illegale handelaren in ivoor ter plaatse, werd ontslagen. Ook in Kaziranga zijn er beschuldigingen geweest dat bewakers persoonlijke rekeningen zouden vereffenen in naam van anti-stroperijoperaties, en zelfs samenspanden met de stroperssyndicaten die ze verondersteld werden te bestrijden. De parkautoriteiten werden beschuldigd van het lastigvallen van lokale dorpelingen en het afschermen van politieke kopstukken wier namen naar verluidt waren opgedoken tijdens onderzoeken naar stroperij.

ralph macchio sr

Zelfs als deze worden beschouwd als vermijdbare valkuilen van een verder essentiële strategie, hebben de wapens in het beste geval gewerkt als een beperkt en tijdelijk afschrikmiddel tegen stroperij. Zelfs nadat na 2010 honderden stropers werden gedood in Kruger, werden bijvoorbeeld 557 gevallen van stroperij van neushoorns gemeld in januari-augustus 2015 en 458 in 2016. In Kaziranga schoten boswachters 45 stropers dood in 2014 en 2015, en ten minste In dezelfde periode werden 44 neushoorns gestroopt in het park. Het jaarlijkse verlies aan elke kant bedroeg toen gemiddeld ongeveer 22 levens. In 2016 werden niet meer dan 5 stropers gedood, terwijl er minstens 17 neushoorns werden gestroopt. Het gedurende meerdere decennia neerschieten van stropers heeft de stroperij van neushoorns niet gestopt of aanzienlijk verminderd.

Wapens, hoewel noodzakelijk in een noodgeval, kunnen de natuurbeschermingsgevechten niet alleen winnen. Afhankelijkheid van wapens heeft de neiging de focus te verschuiven van op inlichtingen gebaseerde anti-stroperij-drives. Erger nog, als ze onoordeelkundig worden gebruikt, vervreemden ze lokale belanghebbenden van wie de steun van cruciaal belang is voor het succes van elke natuurbeschermingsinspanning op de lange termijn. Het overheersende conservatiemodel over de hele wereld blijft nog steeds exclusief. Het heeft vrijwel geen prikkels voor de lokale gemeenschap om samen te werken en dergelijke maatregelen te ondersteunen. In plaats daarvan worden machteloze, vervolgde en verarmde lokale bevolking gemakkelijke rekruten voor stroperssyndicaten.

Toegegeven, het delen van de economische voordelen van natuurbehoud met lokale gemeenschappen zal de levenslijnen van stroperijsyndicaten niet onmiddellijk doorbreken. Aangezien de bevolking die rond de bossen van India woont, meedogenloos toeneemt, zal het aandeel van een gezin in de financiële voordelen die met de gemeenschap worden gedeeld - zelfs als het redelijk genereus is - waarschijnlijk niet opwegen tegen het inkomen van een enkele stroperij. Toch is die beleidsverandering nodig. Het gaat niet alleen om het geven van een financieel belang aan natuurbehoud aan bosbewoners, maar ook om het erkennen van hun rechten en waardigheid. In de loop van de tijd kan het collectieve belang van deze gemeenschappen groeien als een effectief afschrikmiddel. Er zullen natuurlijk altijd een paar zwarte schapen zijn die geïnteresseerd blijven om snel geld te verdienen. Maar daarom zal de bosdienst ook altijd die wapens hebben.

Naschrift, op Corbett

Ten eerste kan alleen een magistraat, en geen bosbeambte, een bevel tot schieten op zicht uitvaardigen. In 2001 had de regering van Uttarakhand bevolen dat er geen strafzaak zou worden ingediend tegen bospersoneel, in afwachting van een magistraal onderzoek, voor het neerschieten van iemand tijdens het uitvoeren van hun plicht. Het is sindsdien van kracht.

Ten tweede heeft het gebied een grote populatie tijgers, en het is waarschijnlijk dat geen stroper zich binnen Corbett waagt als het gemakkelijker is om de katten langs de grenzen van het reservaat en in perifere bossen, met name in het zuiden en oosten van het reservaat, te vangen. Tijdens de laatste anti-stroperijactie is geen stroper gesignaleerd.

nettowaarde van el chapo

Ten derde, zelfs als ze Corbett binnenkomen, is het niet bekend dat stropers in dit deel van het land geavanceerde wapens dragen. In feite is er in de afgelopen tien jaar geen enkel vuurwapen in Corbett in beslag genomen.

Deel Het Met Je Vrienden: