Explained Ideas: wat de progressieven van de VS niet begrijpen van hun land
Democraten hebben de blanke arbeidersklasse verlaten en zijn te gefocust op gecentraliseerde oplossingen. Beide voorspellen een slecht vooruitzicht voor een progressieve politiek in een verdeeld land, schrijft Anush Kapadia.
Een vrouw viert de overwinning van Joe Biden bij de presidentsverkiezingen, in Santa Rosa, Californië, zaterdag 7 november 2020. (Alvin A.H. Jornada/The Press Democrat via AP) Progressieven over de hele wereld vieren het overlijden van het presidentschap van Trump. Donald Trump introduceerde een diep gif in het publieke debat door rassenhaat en angst te legitimeren. Hij bewapende op cynische wijze de diepe historische wonden van de VS voor politiek gewin, moedig bijgestaan door een Republikeinse partij die geen scrupules kende, behalve zich koste wat kost aan de macht vastklampen.
eric weinstein nettowaarde
Maar de beperktheid van de overwinning van Joe Biden heeft progressieven geen twijfel laten bestaan over de omvang van hun taak, schrijft Anush Kapadia, assistent-professor, Department of Humanities and Social Sciences, IIT Bombay.
De beperktheid van de overwinning betekent dat we de malaise van de progressieven moeten diagnosticeren, stelt Kapadia terwijl hij opheldert wat er mankeert aan de progressieve benadering in zijn opiniestuk in The Indian Express .
Ten eerste heeft de elite van de Democratische Partij op tragische wijze de overwegend blanke arbeidersklasse in de steek gelaten en deze laatste met minachting behandeld. Deze verkiezing werd gewonnen in grootstedelijke buitenwijken waar witteboordenarbeiders, waarvan vele raciale minderheden waren, de racistische, vrouwenhatende zittende de rug toekeerden. Maar in tegenstelling tot de laatste, zijn deze suburbanieten nauwelijks een stabiele kracht en wisselen ze tussen beide partijen, vaak over culturele kwesties. Ze zijn geen vervanging voor de solide Democratische en nu verloren gegane vakbondsbasis, benadrukt Kapadia.
En er is een geografie aan die minachting, zegt hij. Elites, bedienden en minderheden wonen voor het grootste deel in steden in rode (republikeinse) staten of langs de blauwe (democratische) kusten. Toch blijft een groot deel van Amerika landelijk, arm en blank, en deze kiezers krijgen een speciaal voorrecht van het Amerikaanse politieke systeem. Express Explained is nu op Telegram
Met het Electoral College (EC) is samengesteld uit vertegenwoordigers van een bepaalde staat, en elke staat krijgt twee senatoren, ongeacht de bevolking, het feit dat de gemiddelde plattelandsbevolking van elke staat 35 procent is, ruim boven het nationale gemiddelde van 25 procent , betekent dat deze landelijke kiezers een onevenredige vertegenwoordiging hebben. Deze substantiële scheeftrekking ligt achter de minachting van de kustelite voor de EG - ze zien het als het hen het recht ontnemen.
Dit is het tweede element van de progressieve malaise: hun focus op gecentraliseerde oplossingen voor de problemen van het land, hij zegt: .
Lees ook | Uitgelegde ideeën: wat te verwachten van de Joe Biden-Kamala Harris-administratie?
lauren jauregui volledige naam
Amerika is geen politiek kiesdistrict; zijn samenstellende staten zijn. De presidentsverkiezingen zijn niet één maar 50 verschillende verkiezingen omdat Amerika onherleidbaar een federatie is. In plaats van deze federale ruimte te benutten, richten Amerikaanse progressieven zich onwankelbaar op het presidentschap en de federale regering, stelt hij. Wat progressieven zouden moeten beseffen, is dat er in een diep verdeelde natie geen gecentraliseerde oplossingen kunnen zijn die niet inhouden dat de ene helft van de natie zijn opvattingen oplegt aan de andere.
Op deze manier tactisch beperkt, verloren progressieven van conservatieven die zowel staats- als federale politiek speelden, hij concludeert: .
Deel Het Met Je Vrienden:
