Uitgelegd: Wat is de betekenis van Kakrapar-3?
KAPP-3, die woensdagochtend kritiek bereikte, is de eerste 700 MWe-eenheid in India en de grootste in het binnenland ontwikkelde variant van de Pressurized Heavy Water Reactor.
KAPP-3 is de eerste 700 MWe (megawatt elektrisch) eenheid van het land en de grootste in het binnenland ontwikkelde variant van de Pressurized Heavy Water Reactor (PHWR). (Bestandsfoto) De derde eenheid van het Kakrapar Atomic Power Project (KAPP-3) in Gujarat bereikte zijn 'eerste kritiekheid' – een term die de start betekent van een gecontroleerde maar aanhoudende kernsplijtingsreactie – woensdag om 9.36 uur. Premier Narendra Modi feliciteerde de nucleaire wetenschappers van India met deze prestatie en beschreef de ontwikkeling van de inheemse reactor als een lichtend voorbeeld van Make in India en een pionier voor veel van dergelijke toekomstige prestaties.
Waarom is deze prestatie belangrijk?
Dit is een mijlpaal in het binnenlandse civiele nucleaire programma van India, aangezien KAPP-3 de eerste 700 MWe (megawatt elektrische) eenheid van het land is, en de grootste in het binnenland ontwikkelde variant van de Pressurized Heavy Water Reactor (PHWR).
De PHWR's, die natuurlijk uranium als brandstof gebruiken en zwaar water als moderator, vormen de steunpilaar van de kernreactorvloot van India. Tot nu toe was de 540 MWe PHWR de grootste reactorgrootte van inheems ontwerp, waarvan er twee zijn ingezet in Tarapur, Maharashtra.
De operationalisering van India's eerste 700MWe-reactor markeert een significante opschaling in technologie, zowel in termen van optimalisatie van het PHWR-ontwerp - de nieuwe 700MWe-eenheid lost het probleem van overtollige thermische marges op - als een verbetering van de schaalvoordelen, zonder significante veranderingen aan het ontwerp van de 540 MWe-reactor. (‘Thermische marge’ verwijst naar de mate waarin de bedrijfstemperatuur van de reactor onder de maximale bedrijfstemperatuur ligt.)
Vier eenheden van de 700MWe-reactor worden momenteel gebouwd in Kakrapar (KAPP-3 en 4) en Rawatbhata (RAPS-7 en 8). De reactoren van 700 MWe zullen de ruggengraat vormen van een nieuwe vloot van 12 reactoren waaraan de regering in 2017 administratieve goedkeuring en financiële sancties heeft verleend, en die in vlootmodus moeten worden opgezet.
Kim Kardashian salaris per aflevering
Bron: NPCIL Terwijl India werkt aan het opvoeren van zijn bestaande kernenergiecapaciteit van 6.780 MWe tot 22.480 MWe tegen 2031, zou de capaciteit van 700 MWe het grootste onderdeel van het uitbreidingsplan vormen. Momenteel bedraagt het kernenergievermogen minder dan 2% van het totale geïnstalleerde vermogen van 3.68.690 MW (eind januari 2020).
Bron: NPCIL Terwijl de civiele nucleaire sector zich opmaakt voor de volgende grens - het bouwen van een 900 MWe Pressurized Water Reactor (PWR) van inheems ontwerp - zal de ervaring met het uitvoeren van het grotere ontwerp van de 700 MWe-reactor van pas komen, vooral met betrekking tot het verbeterde vermogen om grote drukvaten. Dit is naast isotopenverrijkingsinstallaties die worden ontwikkeld om een deel van de benodigde brandstof voor verrijkt uranium te leveren om deze nieuwe generatie reactoren in de komende tien jaar van stroom te voorzien, aldus functionarissen van het Department of Atomic Energy.
Wanneer startten de werkzaamheden aan dit 700 MWe-project?
De eerste storting van beton vond plaats in november 2010 en oorspronkelijk werd verwacht dat deze eenheid in 2015 in gebruik zou worden genomen.
Het staatsbedrijf Nuclear Power Corporation of India Ltd (NPCIL) had het reactorbouwcontract voor zowel KAPP-3 als 4 gegund aan Larsen & Toubro tegen een oorspronkelijke contractwaarde van Rs 844 crore. De oorspronkelijke kosten van twee eenheden van 700 MWe waren vastgesteld op Rs 11.500 crore, en het tarief per eenheid was oorspronkelijk berekend op Rs 2,80 per eenheid (kWh) tegen prijzen van 2010 (kosten van ongeveer Rs 8 crore per MWe). Deze kosten zullen naar verwachting enige escalatie hebben ondergaan.
De kapitaalinvestering voor deze projecten wordt gefinancierd met een verhouding schuld/eigen vermogen van 70:30, waarbij het eigen vermogen wordt gefinancierd uit interne middelen en door middel van begrotingssteun.
Express uitgelegdis nu aanTelegram. Klik hier om lid te worden van ons kanaal (@ieexplained) en blijf op de hoogte van het laatste nieuws
Wat betekent het bereiken van kriticiteit?
jacklyn zeman netto waarde
Reactoren vormen het hart van een atoomcentrale, waar een gecontroleerde kernsplijtingsreactie plaatsvindt die warmte produceert, die wordt gebruikt om stoom op te wekken die vervolgens een turbine laat draaien om elektriciteit op te wekken. Splijting is een proces waarbij de kern van een atoom zich splitst in twee of meer kleinere kernen, en meestal enkele bijproductdeeltjes. Wanneer de kern splitst, wordt de kinetische energie van de splijtingsfragmenten overgedragen aan andere atomen in de brandstof als warmte-energie, die uiteindelijk wordt gebruikt om stoom te produceren om de turbines aan te drijven. Voor elke splijtingsgebeurtenis, als gemiddeld ten minste één van de uitgezonden neutronen een nieuwe splijting veroorzaakt, zal er een zichzelf in stand houdende kettingreactie plaatsvinden. Een kernreactor wordt kritisch wanneer bij elke splijtingsgebeurtenis een voldoende aantal neutronen vrijkomt om een voortdurende reeks reacties in stand te houden.
Felicitaties aan onze nucleaire wetenschappers voor het bereiken van de kriticiteit van Kakrapar Atomic Power Plant-3! Deze in eigen land ontworpen KAPP-3-reactor van 700 MWe is een lichtend voorbeeld van Make in India. En een pionier voor veel van dergelijke toekomstige prestaties!
— Narendra Modi (@narendramodi) 22 juli 2020
Wat zijn de mijlpalen in de evolutie van de Indiase PHWR-technologie?
PHWR-technologie begon eind jaren zestig in India met de bouw van de eerste 220 MWe-reactor, Rajasthan Atomic Power Station, RAPS-1 met een ontwerp dat vergelijkbaar is met dat van de Douglas Point-reactor in Canada, onder de gezamenlijke Indo-Canadese nucleaire co- operatie. Canada leverde alle hoofdapparatuur voor deze eerste eenheid, terwijl India verantwoordelijk bleef voor de bouw, installatie en inbedrijfstelling.
Voor de tweede eenheid (RAPS-2) werd de importinhoud aanzienlijk verminderd en werd de inheemsheid doorgevoerd voor belangrijke apparatuur. Na de intrekking van de Canadese steun in 1974 na Pokhran-1, voltooiden Indiase nucleaire ingenieurs de constructie en werd de fabriek operationeel gemaakt, waarbij de meeste componenten in India werden gemaakt.
Vanaf de derde PHWR-eenheid (Madras Atomic Power Station, MAPS-1) begon de evolutie en inheemsheid van het ontwerp. De eerste twee PHWR-eenheden die gebruik maakten van een in eigen land ontwikkeld, gestandaardiseerd ontwerp van 220 MWe, werden opgesteld in de Narora-atoomcentrale.
Dit gestandaardiseerde en geoptimaliseerde ontwerp had verschillende nieuwe veiligheidssystemen die waren ingebouwd in nog vijf atoomcentrales met twee eenheden met een capaciteit van twee 220 MWe-eenheden in Kakrapar, Kaiga en Rawatbhata.
Om schaalvoordelen te realiseren, werd vervolgens het ontwerp van 540 MWe PHWR ontwikkeld en werden twee van dergelijke eenheden gebouwd in Tarapur. Bij de upgrade naar 700 MWe-capaciteit zijn verdere optimalisaties doorgevoerd, waarbij KAPP-3 de eerste van deze soort was.
Mis het niet uit Explained | Hittegolven, overstromingen, droogtes: voorspellingen voor India in de komende decennia
Is de 700MWe-eenheid een upgrade op het gebied van veiligheidsvoorzieningen?
PHWR-technologie heeft verschillende inherente veiligheidskenmerken. Het grootste voordeel van het PHWR-ontwerp is het gebruik van dunwandige drukbuizen in plaats van de grote drukvaten die worden gebruikt in reactoren van het drukvattype. Dit resulteert in de verdeling van drukgrenzen over een groot aantal drukbuizen met een kleine diameter, waardoor de ernst van het gevolg van een onbedoelde breuk van de drukgrens wordt verminderd.
Bovendien heeft het 700 MWe PHWR-ontwerp de veiligheid verbeterd door middel van een speciaal 'Passive Decay Heat Removal System', dat vervalwarmte (die vrijkomt als gevolg van radioactief verval) uit de reactorkern kan verwijderen zonder dat de operator iets hoeft te doen. Dit komt overeen met vergelijkbare technologie die is gebruikt voor Generatie III+-fabrieken om de mogelijkheid van een Fukushima-achtig ongeval in Japan in 2011 teniet te doen.
gavin gratis vrouw
De PHWR-eenheid van 700 MWe, zoals die in KAPP is ingezet, is uitgerust met een met staal beklede insluiting om eventuele lekkages te verminderen, en een insluitingssproeisysteem om de insluitingsdruk te verminderen in geval van een verlies van koelvloeistof.
Deel Het Met Je Vrienden:
