Uitgelegd: het 'opnieuw wild worden' van wilde dieren en de uitdagingen die daarbij komen kijken

Het proces van het opnieuw in het wild zetten van een wild dier nadat het in gevangenschap is grootgebracht, is erg ingewikkeld en brengt risico's met zich mee. Wat is het en waarom is het omstreden?

Mangala wordt 'rewilded' in het Periyar-reservaat. (Express foto)

De recente poging van Periyar Tiger Reserve (PTR) om een ​​verlaten dier opnieuw in het wild uit te zetten negen maanden oude welp genaamd Mangala na twee jaar in 'gevangenschap' te hebben gehouden, heeft het controversiële concept van 're-wilding' van achtergelaten of gewonde dieren opnieuw onder de lens gebracht. Wat is re-wilding en waarom is het omstreden?

Wat is de interventie die bekend staat als 're-wilding'?

Volgens de Standard Operating Procedures/Richtlijnen die zijn vastgelegd door de National Tiger Conservation Authority (NTCA) onder Sectie 38(O) van de Wildlife Protection Act, 1972, zijn er drie manieren om verweesde of verlaten tijgerwelpen aan te pakken.

De eerste is om een ​​poging te doen om de verlaten welpen te herenigen met hun moeder.

Ten tweede, als een hereniging van de welp met zijn moeder niet mogelijk is, verplaats de welp dan naar een geschikte dierentuin.

Ten derde, herintroductie van de welp in het wild na een bepaalde tijd wanneer blijkt dat de welp in staat is zelfstandig in het wild te overleven. Dit is wat bekend staat als 're-wilding'.

De NTCA benadrukt dat de tijgerwelp minimaal twee jaar in een in-situ-verblijf moet worden gefokt, en gedurende deze tijd moet elke welp een succesvol record van ten minste 50 'dodingen' hebben.

Binnen de omheining moeten de personen die verantwoordelijk zijn voor het omgaan met de welpen hen benaderen door een tijgermasker op te zetten, samen met werkdagkleding met een tijgerstreeppatroon besmeurd met tijgerurine en uitwerpselen.

Bij het vrijlaten van de welp in het wild moet aan verschillende voorwaarden worden voldaan. De tijgerwelpen moeten in uitstekende gezondheid verkeren en van verspreide leeftijd (drie/vier jaar). Er mag geen afwijking / arbeidsongeschiktheid zijn.

Nieuwsbrief| Klik om de beste uitleg van de dag in je inbox te krijgen

Hoe zijn pogingen om carnivoren opnieuw uit te roeien in India verlopen?

De tijgerbeschermer Billy Arjan Singh kreeg de herintroductie van drie luipaarden - een mannetje genaamd Prince en twee vrouwtjes, Harriet en Juliette - en een Siberische tijgerin genaamd Tara in het bosgebied van Dudhwa in de jaren zeventig.

De poging tot herverwildering leidde echter tot controverse nadat verschillende incidenten van het doden van mensen waren gemeld in Dudhwa. Deze incidenten van mensenetende werden toegeschreven aan de tijgerin Tara, die naar verluidt in 1980 werd doodgeschoten. Billy betwistte dit echter en beweerde dat Tara een natuurlijke dood was gestorven en dat het verkeerde dier in 1980 was gedood.

De re-wildering in Panna Tiger Reserve van twee verlaten tijgerinwelpen, T4 en T5 genaamd, die zijn grootgebracht in Kanha Tiger Reserve, wordt beschouwd als een succes in het behoud van tijgers.

Zowel T4 als T5 produceerden nakomelingen voordat ze stierven. T4 stierf naar verluidt als gevolg van ziekte, terwijl T5 omkwam in een territoriaal gevecht.

In maart 2021 werd een drie jaar oude tijgerin, PTRF-84, de dochter van de 'menseneter' tijgerin T1, vrijgelaten in het Pench Tiger Reserve na twee jaar van een re-wilding-programma.

T1, bekend onder de naam Avni, werd doodgeschoten in de Pandharkawada-bossen van Yavatmal in Maharashtra. Een van haar twee welpen, PTRF-84, werd gevangen genomen.

dan reynolds nettowaarde

Het experiment om PTRF-84 in het wild vrij te laten na het re-wildingprogramma liep echter slecht af. Slechts acht dagen na zijn vrijlating stierf de PTRF-84 aan verwondingen opgelopen tijdens een territoriaal conflict in de jungle.

Wat vinden experts van re-wilding als concept?

De directeur van Periyar Tiger Reserve, K R Anoop, zegt: Er zijn 50-50 kansen op succes en falen van het opnieuw in het wild houden van met de hand grootgebrachte carnivoren in het wild. Onafhankelijke natuurbeschermers beweren echter dat de kans op succes veel kleiner is dan dat - minder dan zelfs 1 procent.

Conservatiewetenschapper en tijgerexpert Dr. K Ullas Karanth, directeur van het Center for Wildlife Studies, Bengaluru, vertelde: deze website aan de telefoon dat het verplaatsen van met de hand grootgebrachte of zelfs wilde tijgers in India niet nodig is.

Dit, zei hij, was omdat, waar de prooi en tijgers goed worden beschermd, tijgers al voorkomen in van nature haalbare dichtheden. En als tijgers daar worden gedumpt zonder adequaat onderzoek om te beoordelen of er ruimte is voor meer van hen, zullen ze ofwel sterven, ofwel zullen de tijgers die er al zijn, moeten sterven.

Er zijn geen plaatsen in India met een hoge prooidichtheid, maar geen tijgers, zei dr. Karanth. Hij zei dat bijna alle translocaties van in gevangenschap gehouden tijgers tot nu toe zijn mislukt, met slechts zeldzame successen zoals in Panna na het uitsterven van de tijger, en enkele herintroducties in Rusland naar lege habitats met veel prooien.

De kans op succes is minder dan 1 procent als we kijken naar alle mislukkingen van herintroducties. Dergelijke mislukkingen hebben geleid tot de dood van veel tijgers, evenals tot ernstige roofovervallen van vee en zelfs tot mensenetende problemen, zei Dr. Karanth.

Volgens hem is de echte noodzaak om meer leefgebied strikt te beschermen, zodat de prooidichtheid toeneemt en meer tijgers kunnen gedijen. Het dumpen van individuele tijgers kan niet opnieuw wild worden genoemd. Re-wilding is een systematische, wetenschappelijk geplande heroprichting van levensvatbare populaties tijgers in dit historische verspreidingsgebied op de langere termijn.

Natuurbeschermer Shaminder Boparai, een leerling van wijlen Billy Arjan Singh, zei: Je kunt een tijger niet leren jagen. Jagen is zijn basisinstinct. Een man kan een welp alleen een geschikte atmosfeer geven om zijn instincten aan te scherpen.

Wat zijn de uitdagingen in het re-wildingproces?

Het proces van het opnieuw in het wild zetten van een wild dier nadat het in gevangenschap is grootgebracht, is erg ingewikkeld en brengt risico's met zich mee. Er zijn bijvoorbeeld gevallen geweest van in gevangenschap gefokte dieren, vooral carnivoren, die mensen aanvielen nadat ze in het wild waren geïntroduceerd, zei een senior bioloog bij het Wildlife Institute of India (WII), Dehradun.

adrienne bolling afbeeldingen

Bovendien is het proces erg kostbaar. Er zijn enorme fondsen nodig voor de bouw van grote, goed omheinde verblijven, voor de apparatuur die nodig is voor technisch toezicht op het dier, voor het voorzien van regelmatige prooien en voor het bijhouden van een goed gedocumenteerd voortgangsrapport van het dier.

Autoriteiten moeten de algehele beweging van een vrijgelaten dier tot het einde in de gaten houden, wat veel middelen en mankracht vereist.

Waar moet een dier in gevangenschap worden vrijgelaten?

We moeten het gebied voor herintroductie van met de hand grootgebrachte carnivoren heel bewust kiezen. Herintroductie van dieren in gevangenschap in beschermde gebieden, waar dezelfde soort al voorkomt, loopt vaak slecht af. Territoriale gevechten zijn de belangrijkste reden, zei een senior veldbioloog bij WII, Dehradun, die om anonimiteit vroeg.

Als deze dieren worden vrijgelaten in een beschermd gebied, waarvoor een bepaalde soort nodig is, dan zijn er overlevingskansen, aldus deze bioloog.

Dr. Bilal Habib, senior wetenschapper bij WII, zei: Het succes van het re-wilding-concept is voorwaardelijk. Zo wordt de introductie van T3, T4 in Panna Tiger Reserve (PTR) een ‘succes’ genoemd omdat op het moment van hun introductie de aanwezigheid van tijgers in PTR erg laag was.

Is het concept van re-wilding beperkt tot grote katten zoals tijgers en luipaarden?

Re-wilding is niet beperkt tot katten. Er zijn pogingen ondernomen om andere bedreigde diersoorten, waaronder aaseters, opnieuw in het wild te introduceren nadat ze in gevangenschap zijn grootgebracht.

De Bombay Natural History Society (BNHS) heeft in samenwerking met de Haryana Forest and Wildlife Department al 17 jaar een centrum voor het behoud van gieren genaamd 'Jatayu' in de buurt van Pinjore. Verschillende paren van bedreigde zigeunersoorten, waaronder de witrug, de langsnavel en de dunsnavel, zijn met succes in het wild geïntroduceerd.

Wederom is er een Elephant Rehabilitation Centre (ERC) in Yamunanagar, Haryana, in samenwerking met Wildlife SOS. De ERC streeft naar rehabilitatie en het bieden van hoogwaardige veterinaire zorg, behandeling en verrijking om het herstel te vergemakkelijken van olifanten die verdwaald, gewond, misbruikt, uitgebuit, verminkt, verweesd, gevangen, ziek of op wrede wijze zijn behandeld door eigenaren of handlers / mahouts.

Deel Het Met Je Vrienden: