Compensatie Voor Het Sterrenbeeld
Substability C Beroemdheden

Ontdek De Compatibiliteit Door Zodiac Sign

De spiegel kraakte van links naar rechts

In het gloeiende slot van haar Tudor-trilogie, The Mirror and The Light, brengt Hilary Mantel het hoogtepunt en de ondergang van Thomas Cromwell en de strijd van de mens tegen de ondoorzichtigheid van anderen in kaart.

hilary mantel, hilary mantel auteur, hilary mantel spiegel en licht, hilary mantel cromwell trilogie, indian express, indian express nieuwsDe auteur Hilary Mantel in haar huis in de buurt van Londen, 20 februari 2020. Mantels nieuwe roman, The Mirror and the Light, besluit haar trilogie over het leven van Thomas Cromwell. (Ellie Smith/The New York Times)

In de Spiegel en het licht , het gloeiende meesterwerk van Hilary Mantel, en het slot van de trilogie met Wolf Hall (2009) en Bring Up the Bodies (2012), ontmoeten we Thomas Cromwell bij de executie van koningin Anne Boleyn, de tweede vrouw van Henry VIII. Cromwell, de zoon van een gewelddadige smid, is door pure wilskracht, meedogenloosheid, intelligentie, inventiviteit, intriges en vindingrijkheid de machtigste man van Engeland geworden. Zelfs in de Republic of Virtue heb je een man nodig die de stront opruimt, en ergens staat geschreven dat Cromwell zijn naam is. Hendrik VIII kan niet zonder hem functioneren. Hij is Lord of the Privy Seal, maar geen enkele titel kan zijn macht beschrijven. Niets in Engeland is er onaangetast door. Hij regelt bruiden voor koningen. Hij maakt en verbreekt allianties. Hij heft belastingen. Hij veroorzaakt opstanden en onderdrukt ze. Hij controleert de circulatie van goederen. Hij beheert informatie die hem in staat stelt om percelen vooruit te lopen en ze uit te broeden. Hij leidt de koers van de kerk en het fortuin van geestelijken. Hij herdefinieert het geloof. Hij heeft de macht over het leven zelf en stuurt de machtigsten naar de Toren, zo niet de galg. Hij laat de staat tikken, in al zijn bloed en glorie. Of, zo lijkt het.






sarah wroblewski bruiloft

Ondertussen is er Henry VIII, die de spanning navigeert tussen de almacht die een soeverein die de wereld probeert te herscheppen moet uitstralen, en de bijna onmacht die hij aan de dag legt bij het regelen van zijn familieaangelegenheden en de kwestie van opvolging. Cromwell biedt Henry zowel de troost als de inspiratie, Uwe Majesteit is de enige Prins, de Spiegel en het Licht van andere Koningen. Maar je kunt het gevoel niet van je afschudden dat Cromwell de echte spiegel is, iemand wiens overvloedige leven elke tegenstrijdigheid van de samenleving weerspiegelt: de belichaming van het machiavellisme, wiens vroomheid oprecht lijkt; het zelfgemaakte machtscentrum, dat vanwege zijn nederige afkomst vaak op zijn plaats wordt gezet; de man met een brute jeugd die ernaar streeft om teder te zijn met zijn eigen kinderen; de man van actie die in staat is tot ongewone zelfreflectie; de man die diep doordrongen is van het cynisme van het sociale en politieke leven, en achtervolgd door de gedachte zijn leven te rechtvaardigen aan de Maker. Er is een personage dat er prat op gaat dat hij het verleden geen belemmering laat zijn, maar die wordt achtervolgd door geesten uit het verleden. En dan is er de ultieme ironie: de man wiens intelligentie de hele samenleving transparant voor hem maakt, slaagt er niet in degenen die hem het dichtst bij staan ​​te lezen; een lot dat hij deelt met Henry. Kan alle intelligentie en macht in de wereld ons beschermen tegen de ondoorzichtigheid van andere mensen?

Mantel draagt ​​haar kennis luchtig over, en de rijke historische textuur, de nauwkeurig aangescherpte beschrijvingen verzwaren het drama nooit.

Wat op het eerste gezicht een virtuoze Engelse historische roman lijkt, krijgt langzaam en onverwacht een diepte die tot de kern van het menselijk bestaan ​​reikt. Ondanks al zijn licht uitgedrukte ernst, is de roman puur plezier. Het heeft roekeloze en ongelooflijk geestige uitwisselingen die je pagina na pagina ondersteunen. Het is de ware sage van een land in wording, aangezien theologische oorlogen, kleine intriges, diplomatieke manoeuvres, ziekte, politieke economie, hofintriges en klassenverschillen een bedwelmende mix aan het verhaal geven. Een hele wereld komt tot leven met bijna filmische precisie. Maar Mantel draagt ​​haar geleerdheid luchtig, en de rijke historische textuur, de nauwkeurig aangescherpte beschrijvingen verzwaren het drama nooit. Haar vaardigheid is juist om historisch detail om te zetten in meeslepend menselijk drama. De roman is rijk aan details. Een van de buitengewone kwaliteiten van de roman is dat geen detail overbodig lijkt - de betekenis ervan ontvouwt zich later.



Alle grote romans zijn in de kern briljante stukjes morele psychologie. Mantel pelt langzaam de lagen van elk van de personages af en ze krijgen een innerlijke diepte die deze roman naar nieuwe hoogten tilt. Geen enkel personage, man of vrouw, meester of dienaar, of zelfs maar cameo's, zijn karikaturen. Mantel kan in twee zinnen hele psychologische werelden creëren. Veel van de decorstukken zijn angstaanjagend in hun macht: de executie van Anne Boleyn, Henry's afrekening met de kwestie van King's Two Bodies: Henry the Man en Henry the Monarch, het trauma rond de dood van koningin Jane Seymour. Maar Cromwells laatste reis, wanneer de volle omvang van zijn leven hem weer achtervolgt, zal zeker een van de grootste scènes in de hele literatuur zijn. Tussen Cromwells gebeden loopt een versregel: Maar hoe dat komt, laat ik aan u over/ Oordeel zoals u opsomt, vals of waar/ U weet niet meer dan voorheen u wist/ Toch ben ik zoals ik ben, wat er ook volgt.

Cromwells wereld wist iets wat de moderne wereld, in zijn verwaandheid, denkt te hebben uitgevonden: de radicale contingentie van alles. Voor ons modernen is contingentie een idee; voor de Tudors was het een voorwaarde, omdat niemand uiteindelijk de verwoestingen van het fortuin kon weerstaan. In de sage van Cromwell die stukjes orde en persoonlijke vooruitgang in deze radicaal contingente wereld grijpt, heeft Mantel een hoogstandje gecreëerd. Het is niet overdreven om te zeggen dat The Mirror and the Light een sterke kanshebber is voor een van de meest dramatisch suggestieve, beschrijvend pitch-perfecte en menselijk diepgaande romans die ooit zijn geschreven.



Pratap Bhanu Mehta is redacteur, deze website

Deel Het Met Je Vrienden: