'Er gaat niets boven een hindoe-geboortecijfer of een moslim-geboortecijfer'

Voormalig hoofdverkiezingscommissaris SY Quraishi, die uit is met een nieuw boek 'The Population Myth', over de politisering van bevolkingsgegevens, mythes over de polygame moslim en het ontbreken van een efficiënte communicatiestrategie

Familiebanden: naarmate het onderwijs en de alfabetisering toenemen, neemt het aantal kinderen af ​​- in alle gemeenschappen. (Foto: Getty)

Uw boek demystificeert kritische aspecten van demografie in India. Is de demografie eigenlijk goed begrepen in het land?
Het wordt alleen opgevat als een vage algemene term - bevolking. Er zijn algemene opvattingen zoals sommige mensen, met name moslims, hebben te veel kinderen en vanwege hun hoge geboortecijfers raakt de verhouding tussen hindoes en moslims verstoord, en zullen ze waarschijnlijk de hindoes zeer binnenkort inhalen, enz. De politiek van polarisatie is voornamelijk gebouwd op dit verhaal.

In hoofdstuk 8 van mijn boek, dat de bevolkingspolitiek beschrijft, heb ik uitspraken geciteerd van de top van rechtse organisaties, die spreken over moslims die de hindoes inhalen, voornamelijk door met vier vrouwen te trouwen. Er zijn slogans zoals Hum paanch, humare pacchees, hum chaar, humare chaalees. Deze mythen worden al jaren tot vervelens toe herhaald. Veel leiders hebben hindoes opgeroepen om veel kinderen voort te brengen. Het meest recente voorbeeld is de eerste minister van Uttarakhand (Tirath Singh Rawat) die hindoes aanspoort om grote aantallen (nakomelingen) te produceren om recht te krijgen op grotere rantsoenquota.

In uw lange loopbaan als ambtenaar bent u wellicht dergelijke tendensen tegengekomen.
Binnen de rijksdiensten kwam ik in mijn tijd niet veel gemeenschapszin tegen. Maar in gesprekken met mensen hoorde ik gemompel zoals hindoes hebben twee kinderen, terwijl moslims er tien hebben. Toen ik in 1995 begon met het schrijven van een paper over dit onderwerp, leefde ook ik onder een aantal mythen, zoals de islam is tegen familie planning en dat moslims te veel kinderen hebben door een hoge incidentie van polygamie. Dat dit een misvatting was, werd duidelijk toen ik naar werkelijke cijfers begon te kijken - het verschil tussen de geboortecijfers van hindoes en moslims was nooit meer dan één kind, wat nu is gedaald tot 0,5. En als moslims het hoogste geboortecijfer hebben, lopen hindoes niet ver achter met het op één na hoogste.

In je boek heb je het over regiospecifieke geboortecijfers. Kunt u alstublieft nader toelichten?
Ik heb betoogd dat er niets boven een 'hindoe-geboortecijfer' of een 'moslimgeboortecijfer' gaat. Geboortecijfers zijn regiospecifiek. Een hindoegezin in Bihar heeft misschien vier kinderen, terwijl een moslimgezin in Kerala of Tamil Nadu misschien minder dan twee kinderen heeft. Evenzo varieert het geboortecijfer van moslims sterk tussen de staten - van 1,74 procent in Tamil Nadu tot meer dan 4 procent in Bihar. In 22 staten is het geboortecijfer van moslims zelfs lager dan dat van hindoes in Bihar. Als religie een factor zou zijn, zouden moslims overal veel kinderen krijgen. Er zijn ook grote verschillen in de groeisnelheid van de hindoes tussen staten. De factoren die de geboortecijfers van mensen in alle gemeenschappen beïnvloeden, zijn sociaal-economisch.

Wat hebben we goed gedaan met betrekking tot gezinsplanning in India en waar zijn we fout gegaan?
Vroege herkenning van het probleem was het beste wat India is overkomen. We waren het eerste land ter wereld dat in 1952 een nationaal gezinsplanningsprogramma startte. Ik denk dat ons gezinsplanningsprogramma een behoorlijk succesverhaal is. Zonder dwangmaatregelen (behalve tijdens de noodtoestand 1975-77 waarvan de weerslag nog steeds duidelijk is), hebben 24 staten van 29 het stadium bereikt van 'minder dan vervangingsniveau'. Het vervangingsniveau is 2,1 kinderen, wat betekent dat wanneer de ouders overlijden, hun twee kinderen het overnemen. Het nationale groeipercentage is 2,4, voornamelijk vanwege het hoge geboortecijfer in staten, in de volksmond bekend als de BIMARU-staten (Bihar, Madhya Pradesh, Rajasthan en Uttar Pradesh).
Ik heb het over drie belangrijke sociaaleconomische determinanten van gezinsplanning. Eén, onderwijs en geletterdheid. Naarmate het onderwijs en de geletterdheid toenemen, neemt het aantal kinderen af ​​- in alle gemeenschappen. Ten tweede is er dezelfde correlatie tussen geboortecijfers en inkomen. Ten derde, naarmate de dienstverlening voor gezinsplanning verbetert, daalt het geboortecijfer. In termen van al deze determinanten zijn moslims het meest achterlijk - ze zijn het minst opgeleid en armst, en de dienstverlening aan hen is het zwakst omdat artsen terughoudend zijn om naar moslimzakken te gaan. Natuurlijk spelen deze hoofdfactoren een wisselwerking met andere. Met geletterdheid wordt bijvoorbeeld de huwelijksleeftijd uitgesteld. Een laat huwelijk betekent een late zwangerschap, een kortere vruchtbaarheidsperiode. Onderwijs is ook een opstap naar een hoger inkomen, met een spin-off van geboortecijfers. Het is jammer dat mensen die praten over het hoge geboortecijfer van moslims zich niet buigen over de inkomens en het onderwijs van moslims en aarzelen om in moslimgebieden te dienen.

Een mythe waarover u in uw boek uitgebreid sprak, is de mythe van de polygame moslim. Kunt u dat nader toelichten?
De aantijging is dat moslims met vier vrouwen trouwen zodat ze meer kinderen kunnen krijgen. Dit is een mythe op verschillende niveaus. Volgens het Status of Women in India Committee Report 1975 komt polygamie in alle gemeenschappen voor en moslims het minst. De Census-gegevens van 1931-1961 bevestigen dit (dit aspect is daarna verwijderd uit de Census-telling). Ten tweede is polygamie statistisch niet mogelijk, aangezien de genderverhouding ernstig is tegen vrouwen - in 2020 waren er 924 vrouwen tegen 1.000 mannen. Ten derde wordt de visie van de islam op polygamie, durf ik te zeggen, zelfs onder moslims verkeerd begrepen. De islam staat polygamie toe, ook dat onder voorwaarden; het is geen bevel. Het vers dat betrekking heeft op polygamie in de Koran heeft in feite twee voorwaarden: trouwen met wezen en weduwen en hen gelijk behandelen.

Kun je praten over de islam en gezinsplanning?
Nergens in de Koran is gezinsplanning verboden. Er zijn alleen interpretaties, zowel voor als tegen. In mijn boek bespreek ik beide interpretaties. Ik heb het gehad over het beslissende vers van de koran: Laat degenen die niet de middelen voor het huwelijk vinden, zichzelf kuis houden totdat God hen de middelen geeft (Koran 24:33). Het betekent dat mannen alleen mogen trouwen als ze de middelen hebben om een ​​gezin te onderhouden. De islam heeft het over zaken als de kwaliteit van de opvoeding, de gezondheid van de moeder en de gezondheid van kinderen. In islamitische landen als Indonesië en Bangladesh hebben imams gezinsplanning vanuit moskeeën gepropageerd. Bangladesh heeft India zelfs ingehaald op het gebied van bevolkingsbeheersing - hun geboortecijfer is 2,1

Wat moet er worden gedaan om deze mythen te verdrijven?
De overheid moet mythes zowel onder hindoes als moslims verdrijven met feiten en cijfers. Ik heb eens een functionaris gevraagd wat de regering deed om moslims te bereiken. Zijn antwoord - 'We maken geen onderscheid tussen gemeenschappen' - was politiek correct, maar was fout in termen van communicatiestrategie. We hadden onze medewerkers moeten voorzien van de juiste informatie (een bronnenboek) over de islam en gezinsplanning, om mythes tegen te gaan. Ze hadden contact moeten opnemen met liberalen onder de geestelijkheid om hun steun te zoeken in het gezinsplanningsprogramma. In een hoofdstuk heb ik een gedetailleerde communicatiestrategie gegeven.

heeft ed sheeran een vrouw

Deel Het Met Je Vrienden: