Sherni gezien? Het hoe, waarom en enkele interessante bevindingen van het volgen van tijgers

Waarom komen meer tijgerinnen dan tijgers in conflict met mensen? Hoe heeft een tijger 3000 km afgelegd om menselijk contact te ontwijken? Tiger-tracking heeft geholpen bij het beantwoorden van deze vragen en meer in Maharashtra.

Tijgers hebben overtreffende trap om zich onder de scanner te verbergen. (Express Foto/Bestand)

De Vidya Balan -ster 'Sherni' heeft veel belangstelling gewekt over de complexe relatie tussen mens en tijger. Geïnspireerd door de Avni-saga van 2018, toen de tijgerin Avni werd doodgeschoten in het bos van Pandharkawada in het Yavatmal-district van Maharashtra, laat de film in stukjes en beetjes zien hoe de bosafdeling een tijgerin volgde die was begonnen mensen aan te vallen, en waarvan werd aangenomen dat ze minstens vijf mensen had gedood voordat ze werd bevolen gevangengenomen of doodgeschoten te worden.

In Maharashtra, zoals in de film, eindigde het verhaal van Avni met de controversiële moord door een privéschutter ingehuurd door de bosafdeling. In Maharashtra, zoals in de film, testte Avni's tracking de grenzen van de vaardigheden van de afdeling.

Hoe wordt een tijger gevolgd en waarom?

Gezien het voortreffelijke vermogen van de tijger om zich onder de scanner te verbergen, kan het belang van het volgen van tijgers - niet alleen voor vangstoperaties, maar ook voor het begrijpen van zijn algehele gedrag en ecologie - niet worden overschat.

In de loop der jaren is het volgen van tijgers enorm verbeterd, dankzij verfijnde technologische hulpmiddelen die beschikbaar zijn voor natuurbeheerders. Het heeft geleid tot een beter begrip van de wereld van de tijgers als geheel, en biedt enorme mogelijkheden voor een beter behoud van tijgers.

Twee belangrijke manieren om een ​​tijger te volgen zijn cameravallen, zoals werd getoond in 'Sherni', en radiohalsbanden. GSM-cameravallen kunnen ook worden gebruikt, hoewel ze afhankelijk zijn van een internetverbinding.

Bij tijgers worden radiohalsbanden gedragen voor langdurig onderzoek naar hun gedrag, hun voedings- en bewegingspatronen, enz. Hiervoor wordt een tijger verdoofd en wordt de halsband om zijn nek gedaan. Met behulp van de zeer geavanceerde technologie van radiotelemetrie kunnen functionarissen realtime informatie krijgen over de beweging ervan.

Nieuwsbrief| Klik om de beste uitleg van de dag in je inbox te krijgen

Hoe cameravallen helpen een tijger te volgen

Als een tijger zonder kraag echter moet worden gevangen, moeten natuurbeheerders vertrouwen op de traditionele methoden voor het volgen van pugmarks, tijgerscats, krassen op bomen en cameravallen. Dit betekent dat ambtenaren in wezen een inhaalslag maken met de grote kat.

jared zwarte acteur

In Maharashtra, zoals in de film, eindigde het verhaal van Avni met de controversiële moord door een privéschutter ingehuurd door de bosafdeling. (Express foto)

De cameravallen worden geplaatst op locaties waar de tijger het meest waarschijnlijk langskomt. Maar afgezien van deze plaatsen, blijft het zich verplaatsen naar tal van andere gebieden waar geen camera's zijn. Er kunnen dus maar een paar locaties van de tijger worden ontvangen. Verder worden de camera's, afhankelijk van de omstandigheden, pas na een onderbreking van 2-12 uur gecontroleerd. Tegen de tijd dat de afbeeldingen in een bepaalde cameraval worden gevonden, is de tijger al naar een andere locatie verhuisd, waardoor de functionarissen slechts een idee hebben van de gebieden waar de kans om hem te vinden groot is. Maar dat hangt weer sterk af van de geluksfactor.

Hoewel cameravallen helpen bij het identificeren van het dier, maar als er meer dan één tijger op een bepaalde locatie rondloopt, kan dit lastig worden.

Dit feit wordt bevestigd door twee prominente voorbeelden: de uitputtende operaties om zowel Avni (2018) als RT1 (2020) vast te leggen, een tijger uit Rajura tahsil van het district Chandrapur in Maharashtra die ongeveer negen personen had gedood over een periode van ongeveer 18 maanden.

Wat telemetrie-tracking heeft onthuld over tijgers

Bij telemetrie-tracking blijft de tijger altijd op de radar van de ambtenaren.

Maar meer dan de exacte route van tijgerbewegingen, geeft telemetrie ook een geweldig inzicht in het gedrag van tijgers. Het geeft waardevolle informatie over wanneer het loopt, waar het het liefst stopt, hoe lang het rust, wat het doodt, hoe vaak het doodt, enz.

Wanneer de tijger zich door door mensen gedomineerde landschappen beweegt, beweegt hij zich over het algemeen met voorspelbare richting, wat betekent dat hij een bepaalde route neemt en daarop voortgaat, tenzij hij gestoord wordt. In het bos volgt hij echter geen bepaalde richting, omdat hij overal een geschikte habitat heeft om zich thuis te voelen.

Het volgen van tijgers gebeurt zowel in beschermde gebieden (PA's) als niet-PA's (over het algemeen door mensen gedomineerde landschappen). Dit wordt verder onderscheiden in het volgen in gevestigde en niet-gevestigde gebieden. Over het algemeen hebben tijgerinnen kleine territoria, die ze fel bewaken door er voortdurend op te patrouilleren. Tijgers, aan de andere kant, hebben grote territoria en dus wanneer ze van het ene uiteinde naar het andere gaan, kan een ander mannetje hun territorium binnendringen en zouden ze het niet eens merken.

Maar er zijn ook tijgers die geen territorium hebben. Dergelijke tijgers zijn te vinden in zowel PA's als niet-PA's. De beweging van dergelijke tijgers is onvoorspelbaar en moeilijk te volgen. Na verloop van tijd leren ze de kunst om mensen te ontwijken en hun bewegingen te verbergen terwijl ze door door mensen gedomineerde landschappen of door het territorium van andere tijgers lopen.

De bosafdeling van Maharashtra heeft een speciaal programma voor het volgen van tijgers geïmplementeerd in samenwerking met het Wildlife Institute of India (WII), genaamd Dispersal of Tigers in Eastern Vidarbha Landscape van 2016 tot 20. Haar mandaat was om patronen van tijgermigratie te bestuderen. De studie bracht veel interessante facetten van tijgermigratie naar voren.

Het verhaal van Walker, die 3000 km liep

De belangrijkste van de onderzochte tijgers was Walker, wiens meer dan 3000 km lange epische reis van Pandharkawada in het Yavatmal-district naar de Ajanta-grotten in het Aurangabad-district in zes maanden tijd de wenkbrauwen deed fronsen.

De meest waardevolle input van Walkers tracking was dat het instinctief en met succes contact met mensen vermeed. Het enige geval van conflict tijdens zijn reis vond plaats in het district Nanded, waar de fout bij de mens lag, die had geprobeerd dichtbij te komen terwijl Walker in het bos aan het rusten was. De groep mannen kwam er met lichte kneuzingen vanaf voordat Walker de reis liever voortzette.

Ambtenaren van het bosdepartement hebben een tijger een radiohalsband omgedaan. (Bestandsfoto: bosafdeling Maharashtra)

Deze sequentie werd bewezen door telemetrie-tracking. Als dit er niet was, zouden ambtenaren veel tijd en geld hebben moeten investeren om het conflict in te dammen, aangezien ze niet zouden weten dat de tijger verder was gegaan.

Het volgen van een tijger met de bijnaam Gabbar in het Tadoba Andhari Tiger Reserve (TATR) leverde ook waardevolle informatie op over het gedrag van tijgers.

Gabbar raakte gewond bij een territoriaal conflict met een andere tijger. Er was een discussie of er een interventie moest worden gedaan om het te behandelen. Maar het werd vermeden en Gabbar kwam er zelf goed vanaf. Maar tijdens de blessure vertoonde het een ander bewegingspatroon. Het bewoog zich 's middags om contact met andere tijgers te vermijden, in tegenstelling tot de normale tijdstippen van tijgerbewegingen van de vroege ochtend en avond.

Waarom komen er meer tijgerinnen dan tijgers in conflict met mensen?

Natuurbeheerders hebben nog een zeer belangrijke informatie gekregen van dit speciale monitoringprogramma. Het bleek dat een tijgerin in vergelijkbare perioden meer voedsel nodig had dan een tijger. Dit komt omdat de tijgerin een veel kleiner territorium heeft om te verdedigen. Het beweegt dus krachtiger op en neer door het gebied, verbruikt meer energie en heeft dus meer voedsel nodig. Dit geldt ook als de tijgerin niet aan het broeden is. Het bleek dat vrouwen in PA's 10-12 procent meer voedsel nodig hebben dan mannen.

Dit werd ook vastgesteld als de belangrijkste reden waarom een ​​overweldigend groot deel van de vrouwen over het algemeen in conflict komt met mensen. De voedselbehoefte van vrouwen boven mannen stijgt met ongeveer 24 procent in door mensen gedomineerde landschappen.

Het programma volgde ook de verspreiding van een tijgerin van TATR naar het heiligdom Umred-Karhandla-Paoni in het district Nagpur. Dat tijgerinnen over het algemeen geen lange afstanden afleggen, is een bekend feit, maar de verspreiding van de TATR-tijgerin van meer dan 150 km bevestigde dat ze lange afstanden afleggen als er een verbindende en veilige corridor is.

Maar misschien wel de meest waardevolle informatie die het volgen van tijgers biedt, zijn de veilige gangen die de grote katten kiezen om te migreren. Dit heeft verstrekkende gevolgen voor het behoud van tijgers, aangezien het vergemakkelijken van migratie cruciaal is om niet alleen de overbelasting van de tijgerdichtheid in een paar gebieden te verminderen, maar ook om inteelt te voorkomen en genetische variëteit te waarborgen. Het volgen van tijgers helpt bij het identificeren van dergelijke corridors die natuurbeheerders moeten versterken, om de tijgers aan te moedigen naar andere gebieden te migreren.

De Forest Department en WII plannen nu nog een langlopend onderzoeksprogramma naar het monitoren en verspreiden van tijgers in Maharashtra, wat inhoudt dat de drie tot vier generaties van een tijgerfamilie radiocontact moeten maken. Het bijzondere van dit programma zou zijn dat het ook voor welpen zou gelden.

(Gebaseerd op input van senior WII-wetenschapper Bilal Habib, die het tijgermonitoringprogramma in Maharashtra leidt en ervaring heeft met het monitoren van meer dan 30 radio-collared tijgers in heel India)

Deel Het Met Je Vrienden: