Uitgelegd: wat betekent het voor het Midden-Oosten als Afghanistan in handen van de Taliban valt?

Elke hoek van het Midden-Oosten en Noord-Afrika zal op de een of andere manier worden geraakt door het falen van de Amerikaanse autoriteit in Afghanistan, de langste oorlog in zijn geschiedenis.

Taliban-strijders houden de wacht in de stad Ghazni, ten zuidwesten van Kabul, Afghanistan, vrijdag 13 augustus 2021. (AP Foto: Gulabuddin Amiri)

(Het gesprek)

In de 19e eeuw werd de uitdrukking 'The Great Game' gebruikt om de concurrentie om macht en invloed in Afghanistan en aangrenzende gebieden in Centraal- en Zuid-Azië tussen het Britse en Russische rijk te beschrijven.

jack scott ramsay verjaardag

Geen van beide partijen had de overhand in wat bekend werd als het 'kerkhof van rijken'.

Twee eeuwen later wordt een Amerikaanse supermacht aan een soortgelijke realiteit herinnerd.

Het debacle in Afghanistan, waarbij een 300.000 man sterk, door de VS opgeleid en uitgerust Afghaans leger binnen enkele uren instortte, herinnert ons aan de grenzen van de Amerikaanse macht in het bredere Midden-Oosten.

De Amerikaanse president Joe Biden krijgt mogelijk de scherpste kritiek te verduren voor een rampzalig uitgevoerde terugtrekking. Maar er is genoeg schuld om rond te gaan, die teruggaat tot de oorspronkelijke noodlottige beslissing om een ​​land op te bouwen dat duizenden jaren lang weerstand heeft geboden aan inmenging van buitenaf.

Na de val van Kabul en de overhaaste terugtrekking van de VS uit een land waaraan het 1 biljoen dollar had verspild, blijft de vraag: wat nu voor het Midden-Oosten?

Dit is een vraag waarvan de boog zich uitstrekt van Marokko in het westen tot Pakistan in het oosten, van Turkije in het noorden tot in de Golf en over de Hoorn van Afrika.

Elke hoek van het Midden-Oosten en Noord-Afrika zal op de een of andere manier worden geraakt door het falen van de Amerikaanse autoriteit in Afghanistan, de langste oorlog in zijn geschiedenis.

De afrekening van Amerika wordt ook gedeeld door zijn NAVO-bondgenoten en landen als Australië. De ondoordachte deelname van Australië aan een openlijke verbintenis met Afghanistan zou censuur moeten wekken.

Een nieuwe Saigon?

Het is onvermijdelijk dat er vergelijkingen worden gemaakt tussen de paniekerige terugtrekking van Amerika uit Kabul en soortgelijke scènes in Saigon, 46 jaar geleden .

In sommige opzichten is de Afghaanse situatie zorgwekkender omdat een groot deel van het Midden-Oosten het risico loopt in chaos te vervallen.

De nederlaag van het Zuid-Vietnamese leger in 1975 zou de ontwikkelingen in de buurstaten van Indo-China kunnen hebben beïnvloed, maar de gevolgen waren grotendeels beperkt.

Afghanistan is anders, in die zin dat terwijl de geloofwaardigheid en het zelfvertrouwen van Amerika in Vietnam werden aangetast, het vóór de opkomst van China de dominante militaire macht bleef in de westelijke Stille Oceaan.

In het Midden-Oosten zal een verminderd Washington – waarin het vertrouwen in zijn vermogen om zijn verplichtingen na te komen is geschud, zo niet verbrijzeld – merken dat zijn gezag sterk in twijfel zal worden getrokken.

hoeveel verdienen pionsterren

Dit komt op een moment dat China en Rusland de Amerikaanse vastberadenheid wereldwijd testen. In de regio zelf proberen Turkije en Iran al een vacuüm te vullen dat is blootgelegd door een Amerikaans falen.

Peking en Moskou hebben om hun eigen redenen belang bij de toekomst van Afghanistan. Voor China gaat dat verder dan het delen van een grens, terwijl het voor Rusland historische zorgen zijn over het Afghaanse extremisme dat zijn eigen moslimbevolking en die van natiestaten in de periferie besmet.

Onlangs heeft China Taliban-leiders gecultiveerd. Minister van Buitenlandse Zaken Wang Yi hield vorige maand een goed gepubliceerde ontmoeting met de politieke leider van de Afghaanse Taliban, Mullah Abdul Ghani Baradar.

Dan is er Pakistan, dat de Taliban door de jaren heen zowel heimelijk als openlijk heeft gesteund. Islamabad zal in het Amerikaanse extreme ongemak kansen voor zichzelf zien om een ​​grotere regionale rol op zich te nemen.

Dit zijn niet te vergeten de nauwe banden van Pakistan met China en zijn moeizame relatie met de Verenigde Staten.

In Afghanistan zelf kunnen de Taliban hun beloften nakomen dat ze veranderd zijn en dat ze zullen streven naar een consensusregering in een land dat wordt verscheurd door bloedige etnische en tribale verdeeldheid.

Gezien de vroege aanwijzingen van wrede represailles van de Taliban tegen hun vijanden en de paniekerige reactie van de geschokte Afghaanse bevolking, zou het een sprong in het diepe zijn om te geloven dat er veel is veranderd.

Honderden mensen verzamelen zich in de buurt van een C-17-transportvliegtuig van de Amerikaanse luchtmacht bij een perimeter op de internationale luchthaven in Kabul, Afghanistan, maandag 16 augustus 2021. (AP Foto: Shekib Rahmani)

Welke gevolgen zal het hebben in het Midden-Oosten?

Zullen de franchises van Al-Qaeda en Islamitische Staat zich opnieuw mogen vestigen in een door de Taliban gecontroleerd Afghanistan? Zullen de Taliban opnieuw naar voren komen als staatssponsor van terrorisme? Zal het toestaan ​​dat Afghanistan wordt gebruikt als een gigantische tuin voor de opiumhandel?

Met andere woorden, zullen de Taliban hun gedrag veranderen en zich zo gedragen dat ze geen bedreiging vormen voor hun buren en de regio in het algemeen?

Van Amerika's perspectief , laat zijn vertrek uit Afghanistan zijn pogingen om het nucleaire akkoord met Iran nieuw leven in te blazen als zijn belangrijkste stuk onafgemaakte zaken in het Midden-Oosten – als we het schijnbaar hardnekkige Israëlisch-Palestijnse geschil terzijde schuiven.

Pogingen om het Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA) nieuw leven in te blazen, vormden een hoeksteen van de inspanningen van de Biden-regering om constructiever op te treden in het Midden-Oosten.

De vooruitgang hapert. de verkiezing van een nieuwe hardline Iraanse president bemoeilijkt de inspanningen om tot een compromis te komen verder. Het niet reanimeren van het JCPOA, verlaten door president Donald Trump, zal een nieuwe laag van onzekerheid – en risico – toevoegen aan de berekeningen in het Midden-Oosten.

Er zal niet meer geïnteresseerde partij zijn geweest in de ontwikkelingen in buurland Afghanistan dan de leiding in Teheran. De relatie van Iran met de Taliban was soms beladen, soms coöperatief, gezien de bezorgdheid in Teheran over de mishandeling van de Afghaanse sjiitische bevolking.

Shia Iran en de soennitische fundamentalistische Taliban zijn geen natuurlijke partners.

Verderop, de laatste ontwikkelingen in Afghanistan zal de aandacht van de Golfstaten trekken. Qatar heeft de Taliban een diplomatiek toevluchtsoord geboden tijdens vredesbesprekingen met de overwonnen Ghanese regering. Dit vredesinitiatief, onder auspiciën van de VS, blijkt nu een tegenhanger te zijn geweest van de ambities van de Taliban om zelf weer aan de macht te komen.

Hoe een redelijke waarnemer anders had kunnen geloven, is verwarrend.

Taliban-strijders poseren voor een foto in de stad Kandahar, in het zuidwesten van Afghanistan, zondag 15 augustus 2021. (AP Foto: Sidiqullah Khan)

Saoedi-Arabië zal van streek zijn door de ontwikkelingen van de afgelopen dagen, omdat het niet in het belang van Riyad is dat de Amerikaanse autoriteit in de regio wordt ondermijnd. Maar de Saoedi's hebben hun eigen langdurige banden met de Taliban.

In het buitenlands beleid van Saoedi-Arabië is Afghanistan geen nulsomspel.

Meer in het algemeen zal de klap voor de VS die in de regio staan, zorgwekkend zijn voor zijn gematigde Arabische bondgenoten. Dit omvat Egypte en Jordanië. Voor beiden, met hun eigen versies van de Taliban op de loer in de schaduw, zijn de gebeurtenissen in Afghanistan geen goed nieuws.

Melissa satta heet

Het succes van de Taliban in Afghanistan zal ook gevolgen hebben voor de meest brandbare uithoek van het Midden-Oosten. In zowel Irak als delen van Syrië, waar de VS militair aanwezig zijn, zal de Amerikaanse exit verontrustend zijn.

In Libanon, dat in alle opzichten een mislukte staat is geworden, zal het debacle in Afghanistan de somberheid nog vergroten.

Israël zal de implicaties berekenen van de tegenslag die zijn belangrijkste bondgenoot heeft geleden. Toegenomen instabiliteit in het Midden-Oosten lijkt niet in het voordeel van Israël.

In deze volgende fase zal Amerika zich ongetwijfeld terugtrekken van alles behalve zijn meest dringende verplichtingen in het Midden-Oosten. Dit zal een tijd zijn om na te denken over de lessen die kunnen worden getrokken uit de pijnlijke ervaring in Afghanistan.

Een les die van het grootste belang zou moeten zijn voor Amerika en zijn bondgenoten: het bestrijden van mislukte staatsoorlogen is een verloren voorstel.

Deel Het Met Je Vrienden: