Uitgelegd: hoe Koreaanse golf zoveel meer is dan alleen Netflix's Squid Game

Squid Game is geen flits in de pan voor Koreaanse drama's, het was een pion in de ambitie van Zuid-Korea om het bewustzijn over hun cultuur te verspreiden.

Zuid-Koreaanse castleden, van links, Park Hae-soo, Lee Jung-jae en Jung Ho-yeon in een scène uit Squid Game. (Youngkyu Park/Netflix via AP)

De Netflix-serie Squid Game werd vorige maand een sensatie met zijn dystopische uitgangspunt waar mensen, tot op het randje van wanhoop gedreven, dodelijke kinderspelletjes spelen om geld te winnen. Het is brute, grimmige natuur en het hele concept leek wereldwijd te resoneren - de weg vrijmakend om het te worden De grootste lancering van Netflix , met ongeveer 111 miljoen huishoudens die kijken. Squid Game is echter niet het eerste Koreaanse succes van de streamer, en het is ook niet verantwoordelijk geweest voor het wereldwijd voeden van de Koreaanse golf. Squid Game is geen flits in de pan voor Koreaanse drama's, het was een pion in de ambitie van Zuid-Korea om het bewustzijn over hun cultuur te verspreiden.

De Hallyu-golf

Het Hallyu-fenomeen (een Mandarijn-term die wordt gebruikt om de groeiende populariteit van de Koreaanse entertainmentindustrie te beschrijven) vond niet van de ene op de andere dag plaats. Het heeft zich geleidelijk verspreid sinds de jaren 1990 - lang voordat BTS hun ARMY vormde, voordat Hyun Bin en Son Ye-Jin in onze harten crashten met Crash Landing On You, en Parasite de Oscar won. De Hallyu-golf ontstond uit de Aziatische financiële crisis die Zuid-Korea in 1997 trof. Het land verdronk in schulden na leningen van het Internationaal Monetair Fonds en moest het geld gebruiken om zijn uitgeputte deviezenreserves te herstellen. Midden in de financiële chaos realiseerde president Kim Dae-jung zich dat de entertainmentindustrie als economische motor kon dienen. Het ministerie van Cultuur werd geherstructureerd en er werden fondsen geïnjecteerd in de Koreaanse filmraad om de popcultuur te propageren en ervoor te zorgen dat universiteiten talent voortbrachten. Verschillende ministeries, waaronder voedsel, buitenlandse zaken, sport en toerisme, investeerden fors in de entertainmentindustrie.

Tegenwoordig is Hallyu een van de belangrijkste exportproducten, aangezien de overheid jaarlijks meer dan $ 500 miljoen uitgeeft aan de promotie ervan via het ministerie van Economie en Financiën. Toch beperkt de golf zich niet alleen tot alleen de Koreaanse populaire cultuur, het heeft ook een diepe interesse gewekt voor Koreaans eten, producten en levensstijl en creëerde meer kansen voor toerisme. Hallyu is sinds 1999 exponentieel gegroeid en wordt nu gezien als een wereldwijd cultureel fenomeen.

hoeveel is Kevin Federline waard

Dus de verbijsterde uitdrukkingen van Hallyu-fans die al lange tijd bestaan, kunnen nu worden begrepen, wanneer ze zien dat het publiek openbaringen heeft dat Koreaanse drama's eigenlijk net zo 'goed' zijn. De Zuid-Koreaanse cultuur maakt door hun drama's en muziek sinds eind jaren 90 en begin 2000 'golven'. Koreaanse drama's waren commercieel succesvol in Azië en Latijns-Amerika, evenals in de VS, zelfs vóór de dagen van Netflix, en fans hadden zowel Viki-abonnementen als DramaFever.

Een scène uit Squid Game, een wereldwijd populaire in Zuid-Korea geproduceerde Netflix-show. (Youngkyu Park/Netflix via AP)

Populariteit van 'K-drama's'

Er zijn verschillende redenen waarom 'K-drama's' (een term die wordt gebruikt om te verwijzen naar het melodramatische romantische formaat van de shows) hun publiek hebben gevonden. Afgezien van het vertellen van verhalen, visuele aantrekkingskracht, thema's en geweldig acteerwerk, is er gezonde romcom-energie, een voorproefje van een verterende romantiek in de meeste shows, in plaats van het voorspelbare patroon van verbroken gefragmenteerde relaties en constant wisselen van partner, een stijlfiguur die het meest shows het slachtoffer van worden. Kortom, ze lijken het romantische format te hebben geperfectioneerd, wat misschien de reden is waarom hun publiek graag een seizoen in een week bingewatcht. Hoewel de romances boeiend zijn, dragen de familierelaties ook bij aan de plezierfactor van de show. K-drama's beperken hun verhalen niet tot alleen hun leads, ze verspreiden zich naar de omringende buren of vrienden, en brengen meestal boeiende verhalen en een meerlagige show voort. Als de romances zoetsappig zijn, houden de thrillers je scherp, met hun strakke en edgy premissen. K-drama's zijn meestal kort, ze eindigen een verhaal binnen één seizoen van 16-20 afleveringen, of soms drie seizoenen, in plaats van een eindeloze sleep van achttien plus seizoenen.

In de loop van twee decennia hebben de drama's verschillende thema's onderzocht, en misschien ook revolutionaire in een tijd dat mensen niet klaar waren voor dat soort discussies. Onder de vele K-drama's, in 2007, onderzochten Train to Busan-acteur Gong Yoo en Yoon Eun-Hye's Coffee Prince het concept van seksuele identiteit, omkering van genderrollen op een duidelijke, beknopte en gevoelige manier. In 2009 waren fans dol op Boys Over Flowers, een show die van acteur Lee Min Ho een begrip maakte, en de show is nog steeds geliefd. Het was ook een van de eerste shows die de Hallyu-golf naar het westen aanspoorde. Een tienerromantiek die zich afspeelt op de achtergrond van een middelbare school, zou ook een mode- en verzorgingstrend onder Aziatische mannen hebben veroorzaakt. De serie werd gewaardeerd om een ​​genuanceerd uitgangspunt: het was meer dan alleen academici en romantiek, het stond bekend om zijn realistische weergave van de obstakels van tieners.

In 2013 en 2014 verscheen Lee Jong-suk met zijn door wraak gedreven drama's, I Can Hear Your Voice en Pinocchio, die realistische inzichten in gerechtelijke procedures en de wanhoop van mediahuizen verbeeldden om de berichtgeving over TRP's sensationeel te maken. Later week hij af van de edgy duistere held en werd een verliefde hoofdrolspeler in Romance Is A Bonus Book, dat zich naast de romantiek ook verdiepte in de kern van een uitgeverij.

Squid Game toont honderden financieel noodlijdende personages die strijden in dodelijke kindergames om een ​​kans te krijgen om aan ernstige schulden te ontsnappen. (Youngkyu Park/Netflix via AP)

In 2019 werd Crash Landing On You het gespreksonderwerp van alle Koreaanse drama's, omdat het het door sterren gekruiste liefdesverhaal zag tussen een Noord-Koreaanse legerofficier en een Zuid-Koreaanse erfgename. In 2020 ging It's Okay Not To Be Okay over problematisch ouderschap en kwetsbaarheden van de geestelijke gezondheid, en ging snel naar de Top 10 van Netflix-drama's. In 2021 zelf, voordat Squid Game uitkwam, Hospital Playlist, een medische show die draait om de vriendschappen tussen artsen die ook bandleden zijn, eindigde het seizoen met het tweede seizoen. De show was zo populair dat mensen hoopten op een derde seizoen, wat helaas niet zal gebeuren.

K-drama's zijn niet alleen gestopt bij oprechte romances; ze maakten gebruik van hun Koreaanse mythologie, iets dat hun shows een heerlijke smaak gaf. Gong Yoo's Guardian: The Lonely God, stelde velen voor aan 'dokkabe' - Koreaanse goblins, wat ver afstaat van de Engelse terminologie. Dokkabe zijn natuurlijke goden en spirituele entiteiten, en dit vormde de kern van Guardian. Guardian zag Gong Yoo als een Goblin, en Lee Dong-wook als een 'Grim Reaper', die sparren om een ​​huis te delen, terwijl ze omgaan met hun gecompliceerde liefdesleven en zelfs ingewikkelder, verweven verleden. Deze frisheid en ongewone verhalen vonden een publiek en de show werd een van de meest bekeken series in Korea en vond ook wereldwijd fans. Koreaanse fantasieseries hebben ons kennis laten maken met Imoogi, Gumihos (de negenstaartvos), een concept dat zijn weg heeft gevonden naar verschillende shows. De bovennatuurlijke fantasiedrama's hadden verslavende uitgangspunten: bijvoorbeeld Hotel Del Luna, een hotel dat werd gerund door geesten die nog vrede moesten sluiten met hun traumatische verleden, of The Tale Of The Nine-Tailed Fox, waar een Gumiho op zoek was naar zijn verleden liefde.

dave East nettowaarde

Dus, Squid Game is niet de eerste show die op de Hallyu-golf rijdt, en het zal ook niet de laatste zijn. Netflix heeft een overweldigende verzameling Koreaanse drama's en investeert sinds 2016 gretig in de Koreaanse entertainmentindustrie, waarbij het in de afgelopen 5 jaar zelf 700 miljoen heeft geïnvesteerd. Er volgen nog meer grote hits.

Nieuwsbrief| Klik om de beste uitleg van de dag in je inbox te krijgen

Deel Het Met Je Vrienden: