Uitgelegd: waar Jallianwala Bagh staat in de vrijheidsstrijd van India
Bloedbad in Jallianwala Bagh: Op 13 april beval een woedende generaal Dyer zijn troepen om te schieten op een onschuldige, ongewapende menigte, die zich had verzameld voor een openbare bijeenkomst, in weerwil van het bevel om openbare bijeenkomsten te verbieden.
Op de 100ste verjaardag van het bloedbad in Jallianwala Bagh steken mensen kaarsen aan bij het monument in Amritsar. (Express foto: Gurmeet Singh) Het bloedbad in Jallianwala Bagh was een moment in de geschiedenis, een keerpunt in de strijd voor onafhankelijkheid van India. Het was een misdaad die de natie verbijsterde door de omvang van haar wreedheid; het toonde het ware gezicht van de Raj aan degenen die nog steeds vertrouwen hadden in de 'mai-baap'-regering. Gandhi riep de satyagraha tegen de Rowlatt Acts af, maar kwam een jaar later terug met de grootste massabeweging ooit tegen de regering. De teerling werd geworpen en de Nationale Beweging volgde een ander traject daarop en kreeg mettertijd een onstuitbaar momentum.
Gandhi keerde in januari 1915 vanuit Zuid-Afrika terug naar India en reisde het jaar daarop door het land. Hij sloot zich niet aan bij de Home Rule Movement (1916-1918) van Lokmanya Tilak en Annie Besant, noch was hij overtuigd van de doeltreffendheid van de methoden van de Congress Moderates. Op basis van zijn werk in Zuid-Afrika en zijn ervaring in India was hij ervan overtuigd dat geweldloze satyagraha de enige levensvatbare en duurzame vorm van verzet was.
Lees ook | Honderd jaar na Jallianwala, het verhaal van een overlevende met hulp van Rowlatts achterkleinzoon
dr sandra lee netto waarde
In 1917 en 1918 leidde Gandhi bewegingen in Champaran, Ahmedabad en Kheda die verband hielden met de economische eisen van boeren en industriële arbeiders in die specifieke gebieden. Het succes van deze bewegingen leverde hem aanzienlijke goodwill op en een waardevolle kennis van de Indiase situaties en in februari 1919 voelde hij zich zelfverzekerd genoeg om op te roepen tot een landelijke agitatie tegen de Rowlatt Bills, die tot doel hadden de burgerlijke vrijheden van Indiërs ernstig in te perken. Een van de wetten werd door de Wetgevende Raad geduwd, waarbij de bezwaren van gekozen Indiase vertegenwoordigers werden genegeerd, de hoop op naoorlogse constitutionele concessies werd vernietigd en de Indianen overal woedend werden.
todd thompson nettowaarde
Redactioneel | Sorry niet Sorry
Gandhi vormde een Satyagraha Sabha, en riep op tot een landelijke hartal, vasten en gebeden, vergezeld van burgerlijke ongehoorzaamheid vanaf 6 april 1919. Maar de beweging verliep niet zoals gepland, en op verschillende plaatsen was er straatgeweld. Punjab, dat al onrustig was als gevolg van onderdrukking in oorlogstijd en gedwongen rekruteringen, reageerde krachtig en Amritsar en Lahore kregen te maken met een uiterst gespannen situatie. Op 10 april vielen menigten het stadhuis en het postkantoor in Amritsar aan nadat twee lokale leiders waren gearresteerd. De regering, uit angst voor een grootschalige muiterij, riep het leger in en droeg de stad over aan een kolonel genaamd Reginald Edward Harry Dyer.
Op 13 april, dat was Baisakhi, verzamelde een grote menigte mensen uit Amritsar en aangrenzende gebieden zich in Jallianwala Bagh voor een openbare bijeenkomst, in weerwil van het bevel om openbare bijeenkomsten te verbieden. Een woedende generaal Dyer, zoals hij is gaan heten, beval zijn troepen om op de onschuldige, ongewapende menigte te schieten, zonder zelfs maar een waarschuwing te geven. De grond was aan alle kanten omgeven door hoge muren die ontsnapping onmogelijk maakten, en terwijl de soldaten zo'n 10 minuten bleven schieten, stapelden de lichamen zich op.
De officiële telling was 379 doden, hoewel de echte aantallen waarschijnlijk veel meer waren. Na het bloedbad trad de regering nog harder op, werd heel Punjab onder de staat van beleg geplaatst en werden de mensen van Amritsar vernederd door hen te dwingen op hun buik voor de blanken te kruipen.
top 5000 carrie henn
Op 18 april riep Gandhi, uit angst voor nog grotere slachtingen, de satyagraha af. Maar noch hij, noch de mensen hadden het opgegeven of waren tot onderwerping gedwongen. Op 1 augustus 1920, toen de natie rouwde om het overlijden van de Lokmanya, lanceerde de Mahatma de Non-Cooperation Movement, nadat hij de onderkoning, Lord Chelmsford, had geïnformeerd dat het een sinds onheuglijke tijden erkend recht van het onderwerp was om te weigeren een heerser helpen die verkeerd regeert.
Deel Het Met Je Vrienden:
