Hurriyat: zijn geschiedenis, rol en relevantie
New Delhi heeft nu twee keer een dialoog op hoog niveau met Islamabad afhankelijk gesteld van de voorwaarde dat Pakistan niet met de separatisten praat. Wie zijn de Hurriyat? Wat is hun politiek? Spreken ze namens de mensen van de vallei?
Hurriyat-leider Syed Ali Shah Geelani Hoewel de reden voor het afblazen van de gesprekken tussen de nationale veiligheidsadviseurs (NSA's) van India en Pakistan de aandrang van New Delhi was om Kasjmir van tafel te houden en alleen terrorisme te bespreken, is het besluit om een gebruikelijke ontmoeting tussen Kasjmier separatistische leiders en Pakistaanse functionarissen in New Delhi voorafgaand aan het bilaterale werd een belangrijk hoofdstuk in het fiasco.
De Hoge Commissie van Pak had beide facties van de Hurriyat, Jammu en Kasjmir Liberation Front (JKLF) chef Yasin Malik en Shabir Shah uitgenodigd voor een ontmoeting met Pak NSA Sartaj Aziz. De nieuwe rode lijn van New Delhi, waarbij de kwestie Kasjmir buiten beschouwing wordt gelaten en het separatistische leiderschap als de derde partij wordt genoemd, en de weigering van Islamabad om deze voorwaarden te accepteren, heeft de aandacht opnieuw gevestigd op de Hurriyat, het politieke platform van de separatistische beweging nu al meer dan twee decennia.
[verwant bericht]
Dit is de tweede keer dat besprekingen zijn afgeblazen over de kwestie van Pak-functionarissen die separatistische leiders in Kasjmir ontmoetten. Om deze reden had New Delhi vorig jaar een verloving op het niveau van de minister van Buitenlandse Zaken afgeblazen.
Geboorte van de Hurriyat
De All Parties Hurriyat Conference (APHC) werd op 31 juli 1993 opgericht als een politiek platform van de afscheidingsbeweging. Het was een verlengstuk van het conglomeraat van partijen dat in 1987 was samengekomen om de peilingen van de Assemblee te betwisten tegen een alliantie van een Nationale Conferentie-Congres - een verkiezing waarvan algemeen werd beweerd dat deze was gemanipuleerd. Het conglomeraat van ongelijksoortige ideologieën werd bijeengehouden door hun gemeenschappelijk standpunt dat Jammu en Kasjmir onder bezetting van India stonden, en de collectieve eis dat de wensen en ambities van het volk van de staat zouden worden vastgesteld voor een definitieve oplossing van het geschil.
In een tijd dat de strijdbaarheid op zijn hoogtepunt was, vertegenwoordigde dit conglomeraat het politieke gezicht van de militante beweging en beweerde het de wensen en aspiraties van het volk te vertegenwoordigen. Het had twee afzonderlijke, maar sterke ideologieën samengebracht: degenen die J&K onafhankelijk wilden maken van zowel India als Pakistan, en degenen die wilden dat J&K deel zou gaan uitmaken van Pakistan. De meeste groepen die deel uitmaakten van de Hurriyat hadden hun militante vleugels, of waren gekoppeld aan een militante outfit.
Vóór de vorming van de APHC was er een ander politiek platform: de Tehreek-i-Hurriyat Kashmir (THK). Het werd geleid door de advocaat Mian Abdul Qayoom en bestond uit 10 groepen: de Jamat-e-Islami, JKLF, Muslim Conference, Islamic Students' League, Mahaz-e-Azadi, Muslim Khawateen Markaz, Kashmir Bar Association, Ittehadul Muslimeen, Dukhtaran-e-Millat en Jamiat-e-Ahle Hadees. Maar dit eerste separatistische politieke platform had niet veel invloed.
Op 27 december 1992 riep de 19-jarige Mirwaiz Umar Farooq, die voorzitter was van het J&K Awami Action Committee (J&KAAC) en de hoofdpriester van Kasjmir was geworden na de moord op zijn vader Mirwaiz Farooq, een vergadering bijeen van religieuze, sociale en politieke organisaties in Mirwaiz Manzil. Het doel van deze bijeenkomst was om de basis te leggen voor een brede alliantie van partijen die zich verzetten tegen de Indiase overheersing in J&K. Zeven maanden later werd de APHC geboren, met Mirwaiz Umar Farooq als eerste voorzitter.
De uitvoerende raad van de APHC had zeven leden van zeven uitvoerende partijen: Syed Ali Shah Geelani van Jamat-e-Islami, Mirwaiz Umar Farooq van het Awami Action Committee, Sheikh Abdul Aziz van People's League, Moulvi Abbas Ansari van Ittehad-ul-Muslimeen, Prof Abdul Gani Bhat van de Moslimconferentie, Yasin Malik van JKLF en Abdul Gani Lone van de Volksconferentie.
Van deze leiders werd Sheikh Aziz in augustus 2008 gedood bij politievuur in de buurt van Sheri in Baramulla. Abdul Gani Lone werd in mei 2002 door militanten vermoord.
De Hurriyat had ook een 21-koppige werkcommissie. Dit omvatte de zeven leden van het bestuurscollege, plus twee leden van elk van de zeven partijen.
Er was ook een algemene raad, met meer dan 23 leden, waaronder ondernemersorganisaties, vakbonden en maatschappelijke organisaties. Het lidmaatschap van de uitvoerende raad kon niet worden verhoogd volgens de APHC-grondwet, maar de algemene raad zou meer leden kunnen huisvesten. De Hurriyat had de status van waarnemer bij de Organisatie voor Islamitische Samenwerking (OIC).
De strijd binnenin
Omdat de Hurriyat zo'n mengelmoes van ideologieën en persoonlijkheden was, was onderlinge strijd een bijna permanent kenmerk. Meningsverschillen kwamen vaak in de openbaarheid.
In september 2003 verdeelde de Hurriyat zich over de kwesties van haar toekomstige strategieën, de rol van strijdbaarheid in de afscheidingsbeweging en dialoog. De door Syed Ali Shah Geelani geleide groep was vastbesloten dat gesprekken met New Delhi alleen konden plaatsvinden nadat de centrale regering had aanvaard dat J&K in geschil was, terwijl de groep onder leiding van Mirwaiz gesprekken wilde.
Geelani is niet afgeweken van zijn standpunt dat de strijd zal voortduren tot volledige vrijheid of een referendum in overeenstemming met VN-resoluties. De Mirwaiz-groep steunde de vierpuntenformule van de voormalige Pakistaanse president Pervez Musharraf, die suzereiniteit en een gezamenlijk mechanisme tussen de twee delen van J&K voorzag, zonder de bestaande grenzen te wijzigen. De Mirwaiz-groep ging ook rechtstreeks een dialoog aan met New Delhi tijdens de ambtstermijn van premier Atal Bihari Vajpayee, en voerde in 2004 gesprekken met de toenmalige vice-premier, LK Advani.
De leiders van de Mirwaiz-factie, samen met Yasin Malik (die toen geen deel meer uitmaakte van Hurriyat), bezochten in juni 2005 Pakistan via de weg Srinagar-Muzaffarabad om besprekingen te voeren met verschillende separatistische leiders in Muzaffarabad en het Pakistaanse establishment. . Dit bezoek werd gefaciliteerd door de Vajpayee-regering, die als onderdeel van het vredesproces in Kasjmir de sporen van Srinagar-Delhi, Delhi-Islamabad en Srinagar-Islamabad had bedacht.
Hoewel er grote ideologische verschillen waren binnen de twee facties van de Hurriyat, was de aanleiding voor de splitsing de kwestie van het opstellen van proxy-kandidaten door een Hurriyat-kiezer, Volksconferentie, in de peilingen van de Assemblee van 2002. Geelani bekritiseerde de beslissing fel en zocht de uitzetting van de partij onder leiding van de zonen van Abdul Gani Lone, Bilal Lone en Sajjad Lone.
diesel dave nettowaarde
Op 7 september 2003 verwijderde de Geelani-factie de toenmalige voorzitter van Hurriyat, Abbas Ansari, en verving hem door Masarat Alam als interim-chef. Ze schorsten ook de zevenkoppige uitvoerende raad en richtten een vijfkoppige commissie op om de grondwet van Hurriyat te herzien.
Geelani verliet ook de Jamaat-e-Islami en vormde in augustus 2004 zijn eigen partij, de Tehreek-e-Hurriyat Jammu en Kasjmir.
De Mirwaiz-factie splitste zich in 2014, toen vier van haar leiders – voorzitter van de Democratische Vrijheidspartij Shabir Ahmad Shah, voorzitter van het Front National Nayeem Ahmad Khan, Mahaz-e-Azadi-chef Mohammad Azam Inqlabi en leider van de Islamitische Politieke Partij Mohammad Yousuf Naqash – vertrokken.
De Hurriyat-grondwet
De APHC-grondwet beschrijft het als een unie van politieke, sociale en religieuze partijen van de staat Jammu en Kasjmir, opgericht om:
* Voer een vreedzame strijd om voor de bevolking van Jammu en Kasjmir, in overeenstemming met het VN-handvest en de resoluties aangenomen door de VN-Veiligheidsraad, de uitoefening van het recht op zelfbeschikking, waaronder het recht op onafhankelijkheid, te waarborgen.
* Streven naar een alternatieve, via onderhandelingen tot stand gekomen regeling van het geschil over Kasjmir tussen alle drie de partijen bij het geschil — India, Pakistan en de bevolking van Jammu en Kasjmir — onder auspiciën van de VN of enig ander bevriend land, op voorwaarde dat een dergelijke regeling de wil van het volk.
* Projecteer de voortdurende strijd in de staat voor naties en regeringen van de wereld in het juiste perspectief, als een strijd gericht tegen de gewelddadige en frauduleuze bezetting van de staat door India.
Relevantie van separatisten
Het separatistische leiderschap over de ideologische scheidslijn vertegenwoordigt een belangrijk politiek kiesdistrict in J&K, dat waarschijnlijk relevant zal blijven zolang het probleem niet is opgelost. Deze politieke realiteit ter plaatse kan worden begrepen door te kijken naar de openbare politieke agenda's van de twee belangrijkste pro-Indiase politieke groeperingen - de regerende Democratische Volkspartij en de Nationale Conferentie van de oppositie. Deze twee partijen delen de steun van het grootste deel van het electoraat dat deelneemt aan de Assemblee- en Lok Sabha-verkiezingen. Terwijl de NC streeft naar autonomie en een terugkeer naar de positie van 1953 waar New Delhi alleen gezag had over Defensie, Communicatie en Buitenlandse Zaken, is de politieke agenda van de PDP zelfbestuur geweest, waarin ze streven naar autonomie, plus een gezamenlijk mechanisme tussen twee delen van J&K om van de regio een fusie van India en Pakistan te maken.
Deze politieke agenda's, die tijdens verkiezingscampagnes breed in de publiciteit komen, grenzen aan separatistische politiek. Er is in feite heel weinig verschil tussen het grotere politieke kader voor de oplossing van de kwestie Kasjmir dat publiekelijk wordt voorgesteld door de Mirwaiz-factie en de PDP. Het verschil is dat de Mirwaiz-groep niet heeft ingestemd met deelname aan de verkiezingsstrijd voordat er een oplossing is gevonden.
Het is duidelijk dat als de twee grote pro-Indiase politieke groeperingen stemmen zoeken voor een agenda die verschillende graden van scheiding van de Indiase Unie nastreeft, het separatistische politieke discours relevant blijft. Bovendien zit er een inherente fout in een beoordeling die de relevantie van separatistische leiders wil beoordelen aan de hand van dezelfde maatstaf die wordt toegepast op leiders die deelnemen aan electorale politiek.
De separatisten zijn relevant vanwege een sentiment, waarover bij geen enkele verkiezing wordt gestemd. De andere reden waarom ze relevant blijven, is hun nut voor de staat in tijden van crises. Toen Kasjmir tijdens de publieke agitatie van 2008-2010 in rep en roer was, stuurde New Delhi delegaties op hoog niveau om met de separatisten te spreken in een poging de gemoederen te kalmeren.
Het feit dat Pakistan de separatisten als vertegenwoordigers van het volk beschouwt, is ook een belangrijke reden om ze in het veld als relevant te beschouwen.
PAK-VERBINDING
New Delhi trok de rode lijn over Islamabad in gesprek met de Hurriyat in augustus 2014, en herhaalde zijn standpunt deze maand. Pakistaanse functionarissen praten echter al 20 jaar met de separatisten rond de tijd van India-Pak-dialogen. MEI 1995: De Pakistaanse president Farooq Ahmad Leghari ontmoette separatistische leiders in New Delhi toen hij de SAARC-bijeenkomst bijwoonde. Het was Leghari die de traditie begon om de separatisten te ontmoeten.
JULI 2001: Generaal Pervez Musharraf ontmoette separatistische leiders in New Delhi vóór de Agra-top met premier Atal Bihari Vajpayee
APRIL 2005: President Pervez Musharraf ontmoette opnieuw separatistische leiders uit Kasjmir in New Delhi
APRIL 2007: Premier Shaukat Aziz ontmoette separatistische leiders in Pakistan House tijdens zijn bezoek aan New Delhi. Aziz bezocht India als hoofd van SAARC, en had ook een aparte ontmoeting met premier Manmohan Singh.
JULI 2011: De Pakistaanse minister van Buitenlandse Zaken Hina Rabbani Khar ontmoette delegaties onder leiding van Hurriyat-leiders Syed Ali Shah Geelani en Mirwaiz Umar Farooq bij de Pakistaanse Hoge Commissie. Khar was op bezoek in New Delhi om haar Indiase tegenhanger SM Krishna te ontmoeten
NOVEMBER 2013: Sartaj Aziz, adviseur voor veiligheid en buitenlandse zaken van premier Nawaz Sharif, had een ontmoeting met separatistische leiders uit Kasjmir bij de Hoge Commissie van Pakistan
De Hurriyat Top Drie
Syed Ali Shah Geelani
Veteraan hardliner staat voor uitdaging vanuit een hardere lijn
De tachtigjarige Geelani is het meest prominente publieke gezicht van de separatistische strijd in Kasjmir. Geelani was een basisschoolleraar in dienst van de J&K onderwijsafdeling toen hij in 1959 lid werd van Jamat-e-Islami. Dertien jaar later deed hij vanuit zijn eigen kiesdistrict Sopore mee aan de parlementsverkiezingen van 1972 en won. Hij werd in 1977 herkozen als kandidaat voor de Jamat-e-Islami.
In 1987 speelde Geelani een belangrijke rol bij het samenbrengen van de Jamat-e-Islami en verschillende andere sociale en religieuze groepen in het Muslim United Front, dat tegen de verkiezingen vocht. Er wordt algemeen aangenomen dat de verkiezingen op grote schaal zijn gemanipuleerd en hebben geleid tot gewapende militanten in Kasjmir, die Geelani voor de derde keer wist te winnen.
Nadat het gewapende verzet in 1989 begon, nam Geelani ontslag uit de Assemblee en nam een leidende rol in de separatistische politiek. Toen de Hurriyat werd gevormd, werd hij lid en later voorzitter.
In 2002, toen Mufti Mohammad Sayeed Chief Minister werd, zat Geelani in de gevangenis. Bij zijn vrijlating beschuldigde hij de leider van de Volksconferentie, Sajjad Lone, van het afhandelen van volmachtkandidaten bij de Assemblee-verkiezingen, en riep hij op tot zijn uitzetting uit de Hurriyat. Toen de Hurriyat zijn eis niet accepteerde, maakte Geelani zich los en vormde zijn eigen factie. Een paar maanden later scheidde hij van de Jamaat-e-Islami, zijn organisatie gedurende 45 jaar, om de Tehreek-e-Hurriyat te vormen.
Hoewel Geelani een fervent aanhanger van Pakistan was, was hij fel gekant tegen de vierpuntenformule van president Musharraf voor een oplossing van de kwestie Kasjmir en noemde hij het overgave. In die tijd werd de Mirwaiz-factie begunstigd door zowel India als Pakistan, die haar de centrale rol gaven in Kasjmir. In 2008 werden de Hurriyat-gematigden echter gemarginaliseerd, omdat ze er niet in slaagden om op het terrein iets te bereiken.
Geelani, een hartpatiënt die leeft van een pacemaker en een kwaadaardige nier, begon in 2008 opnieuw naar voren te komen als een belangrijke leider, toen hij een agitatie lanceerde tegen de overdracht van overheidsgrond aan de raad van bestuur van het Amarnath-heiligdom. De agitatie werd herhaald in 2010.
Geelani's kracht komt tot uiting in zijn succesvolle mix van een consistent en compromisloos politiek standpunt over Kasjmir en georganiseerd straatverzet. Met zijn Jamaat-achtergrond is religie een belangrijk onderdeel van Geelani's wereldbeeld en politiek. Hij heeft ook aanzienlijke invloed op de militante beweging.
Voor het eerst in decennia lijkt het erop dat Geelani's autoriteit in twijfel is getrokken door het nieuwe ras van militanten met meer harde opvattingen. Geelani heeft publiekelijk kritiek geuit op ISIS en zijn methoden, en heeft de wijsheid in twijfel getrokken achter een groep Kashmiri-jongeren die Daesh-vlaggen opsteken tijdens protesten in Srinagar. Geelani had zich eerder verzet tegen de intocht van al-Qaeda in Kasjmir.
Mirwaiz Umar Farooq
Chief geestelijke van Kasjmir geeft de voorkeur aan onderhandelingen
De hoofdpriester van Kasjmir draagt veel gewicht op zijn jonge schouders. De hoofdprediker van Jamia Masjid, Srinagar, Umar werd op 17-jarige leeftijd gezalfd tot hoofd van het Awami Action Committee (AAC), een kiezer van de Hurriyat, na de moord op zijn vader, Mirwaiz Mohammad Farooq, in mei 1991. Beschouwd als een gematigd, is Umar voorstander van een oplossing van de kwestie Kasjmir door middel van vreedzame onderhandelingen. Hoewel hij de gewapende strijd nooit aan de kaak heeft gesteld, blijft hij op veilige afstand van militante groeperingen. Hoewel de AAC ooit als pro-Pakistan werd beschouwd, heeft Umar er de voorkeur aan gegeven vrijblijvend te blijven over de vraag of hij toetreding tot Pakistan of onafhankelijkheid steunt.
Yasin Malik
Militante commandant werd geweldloze activist
Van een topcommandant en pionier van de militante beweging in Kasjmir heeft Yasin Malik een lange weg afgelegd. Hij gaf de wapens op en besloot het pad van geweldloosheid te volgen als het enige middel tot strijd.
Yasin Malik was een van de vele Kashmiri-jongeren die eind jaren 80 naar Pakistan overstaken voor wapentraining. In feite was hij een van de vier gebiedscommandanten, de andere waren Hamid Sheikh, Ashfaq Ajid en Javid Mir. De 'HAJY'-groep, zoals ze bekend stond, zou tijdens de verkiezingen van 1987 in politiehechtenis zijn gemarteld vanwege haar steun aan de kandidaat van het Muslim United Front (MUF) Mohammad Yousuf Shah. Mohammad Yousuf Shah is natuurlijk nu beter bekend als Syed Salahuddin, hoofd van de Hizbul Mujahideen. Maliks periode als militant was van korte duur: in 1991 werd hij gearresteerd en kreeg hij een gevangenisstraf van drieënhalf jaar.
Na zijn vrijlating op 17 mei 1994 veranderde Malik zijn wegen en werd een fervent voorstander van geweldloosheid. Hij is nu voorstander van een onderhandelde regeling van de kwestie Kasjmir, maar niet voordat Kasjmiri's een plaats krijgen op de bilaterale tafel van de Indo-Pak.
Deel Het Met Je Vrienden:
