Uitgelegd: hoe Pakistan staatsburgerschap toekent en welke voorzieningen zijn minderheden dekken?

Wijkgrondwetten: wat zijn de grondwettelijke en wettelijke bepalingen voor burgerschap en rechten van religieuze minderheden in buurlanden van India? Een blik op Pakistan.

Hoewel het een islamitische staat is, heeft Pakistan geen enkele religieuze test voor burgerschap. (Bestandsfoto)

De pas geslaagd Wijzigingswet burgerschap maakt het voor religieuze minderheden uit drie buurlanden gemakkelijker om het Indiase staatsburgerschap te krijgen. Wat zijn de grondwettelijke en wettelijke bepalingen voor burgerschap en rechten van religieuze minderheden in de buurlanden van India? Een blik op Pakistan:

Hoe doet de preambule van de Pakistaanse grondwet te vergelijken met de preambule van die van India?

De preambule van de Indiase grondwet verklaart het land tot een soevereine, socialistische, seculiere, democratische republiek, waarbij de termen socialistisch en seculier zijn toegevoegd door het 42e amendement van 1976. Aan de andere kant verwijzen maar liefst 60 grondwetten in de wereld naar tot God, inclusief die in Duitsland, Brazilië, Griekenland en Ierland. De Pakistaanse grondwet begint met In de naam van Allah, de meest weldadige, de barmhartige, erkent de soevereiniteit van God met betrekking tot het universum en bevat verwijzingen naar moslims en de islam. Toen deze bepaling in de Objectieve Resolutie op 12 maart 1949 door Liaquat Ali Khan werd verplaatst, werd deze tegengewerkt door niet-islamitische leden van de Grondwetgevende Vergadering. Sris Chandra Chattopadhya zei: Er is geen plaats voor religie in de staat... De staatsgodsdienst is een gevaarlijk principe.

Lees | Uitgelegd: Bangladesh bepalingen voor burgerschap en vrijheid van godsdienst lezen

Geeft Pakistan staatsburgerschap op basis van religie?

Hoewel het een islamitische staat is, heeft Pakistan geen enkele religieuze test voor burgerschap. De staatsburgerschapswet van 1951 is vergelijkbaar met de Indiase staatsburgerschapswet, in bepaalde opzichten kan deze als liberaler worden beschouwd. Sectie 6 bepaalt dat elke persoon die vóór 1 januari 1952 naar Pakistan is gemigreerd, een staatsburger is. Sectie 3 geeft het staatsburgerschap bij de inwerkingtreding van de wet (13 april 1951) aan iedereen die, of wiens ouders of grootouders, op 31 maart 1973 zijn geboren in de gebieden die deel uitmaken van Pakistan. Pakistan verleent het staatsburgerschap aan iedereen die migreerde daar vóór 13 april 1951 (de grens van India is 19 juli 1948, behalve in Assam, waar het 25 maart 1971 is) vanuit elk gebied op het subcontinent met de bedoeling daar permanent te verblijven. Net als de Indiase wet, zegt sectie 7 in Pakistan dat een persoon die na 1 maart 1947 naar India is gemigreerd, geen staatsburger van Pakistan mag zijn, behalve als hij of zij terugkeert in het kader van hervestiging of permanente terugkeer.

Terwijl sectie 4 van de Pakistaanse wet bepaalt dat elke persoon die na de inwerkingtreding van de wet in Pakistan is geboren, door geboorte een Pakistaans staatsburger moet zijn, heeft India beperkende kwalificaties toegevoegd door middel van wijzigingen in 1986 (één ouder moet een Indiaas staatsburger zijn) en 2003 ( beide ouders moeten Indiase staatsburgers zijn, of de een een staatsburger en de ander geen illegale migrant). Sectie 5 van de Pakistaanse wet spreekt van staatsburgerschap van afkomst als een van de ouders een Pakistaans staatsburger was op het moment van geboorte.

J&K-migranten naar Pakistan worden beschouwd als Pakistaanse staatsburgers totdat de relatie van Kasjmir met Pakistan definitief is vastgesteld. Britse ingezetenen werden op dezelfde manier als burgers beschouwd. Het staatsburgerschap kan ook door de overheid aan burgers van het Gemenebest worden gegeven.

uitgelegd: Afghaans burgerschap, gedefinieerd en geherdefinieerd gedurende tientallen jaren van verandering

nettowaarde van Freddie Mercury

Wat is het verschil in de manier waarop Pakistan en India vrijheid van godsdienst definiëren?

In tegenstelling tot de preambule van de Indiase grondwet, bepaalt de Pakistaanse grondwet expliciet in de preambule zelf dat er voldoende voorzieningen moeten worden getroffen voor de minderheden om vrij te belijden, vrijheid van godsdienst te beoefenen en hun cultuur te ontwikkelen, en dat er passende voorzieningen worden getroffen om legitieme belangen te beschermen van minderheden en achterlijke klassen. Natuurlijk is de uitdrukking legitieme belangen ten aanzien van minderheden restrictief.

In tegenstelling tot India geeft Pakistan het recht op vrijheid van godsdienst alleen aan burgers. In India heeft iedereen, ook buitenlanders, vrijheid van godsdienst en daarom hebben buitenlandse missionarissen het recht het christendom te propageren.

Anders dan in India, omvat de vrijheid van meningsuiting in Pakistan specifiek de persvrijheid – maar dit is onderworpen aan de glorie van de islam. Door deze beperking heeft Pakistan een regressieve wet op godslastering met een verplichte doodstraf, die zelfs in strijd is met fundamentele principes van het islamitische strafrecht. Het wijdverbreide misbruik roept vragen op over de inzet van Pakistan voor de vrijheid van meningsuiting.

Lees ook | Staatsburgerschapswet kan leiden tot conflict tussen India en Pakistan: Imran Khan

Welke stappen heeft Pakistan ondernomen om de ‘legitieme belangen’ van minderheden, zoals voorzien, te beschermen?

Artikel 36 zegt dat de staat de legitieme rechten en belangen van minderheden moet beschermen, inclusief hun vertegenwoordiging in de federale en provinciale diensten. Religieuze minderheden worden weliswaar gediscrimineerd, maar de Grondwet voorziet in een voorbehoud voor hen. In de Nationale Assemblee zijn voor hen 10 zetels gereserveerd. In Balochistan, hoewel religieuze minderheden slechts 1,25% van de bevolking uitmaken, is de reservering voor hen 4,62 %; in Punjab zijn ze 2,79% en hebben ze een reservering van 2,16%; in Sindh zijn ze 8,69% en reservering is 5,36%; in de provincie NW zijn ze 2,46%, maar de reservering is slechts 0,56%.

Hindoes in West-Pakistan (het huidige Pakistan) waren in 1951, na de migratie naar India van ongeveer 5 miljoen na de partitie, slechts 3,44 procent. Bij de volkstelling van 1961 werd de niet-moslimbevolking in het huidige Pakistan teruggebracht tot 2,83 procent. Dit steeg tot 3,25 procent in 1972, 3,30 procent in 1981 en 3,70 procent in 1998.

Zijn er persoonlijke wetten voor religieuze minderheden in Pakistan?

roman atwood waard

Ja. Hoewel er een bepaling is dat wetten die in strijd zijn met de staatsgodsdienst als ongrondwettelijk moeten worden geschrapt, stelt artikel 227, lid 3, van de Pakistaanse grondwet het persoonlijk recht van minderheden vrij van deze bepaling. In India is elke bepaling van het persoonlijk recht die in strijd is met de grondwet nietig. Zo werd Triple talaq in 2017 ongeldig verklaard.

In 2016 heeft de provincie Sindh, met het hoogste aantal hindoes in Pakistan, wetgeving aangenomen die gedwongen bekeringen verbiedt. De Punjab-vergadering heeft in 2018 de Sikh Anand Marriage Act aangenomen.

De auteur is een expert in constitutioneel recht en vice-kanselier, NALSAR University of Law, Hyderabad.

Deel Het Met Je Vrienden: