Uitgelegd: waarom de lokale verkiezingen in Turkije ertoe doen

Terwijl lokale verkiezingen in elk land naar verwachting weinig aandacht zullen trekken in het buitenland, werd deze specifieke stemming gehouden negen maanden na de nationale verkiezingen die Erdogan een ijzeren greep op zijn land gaven, en op een moment dat Turkije officieel in een recessie verkeert.

Een vrouw loopt langs posters met daarop Binali Yildirim, rechts, de burgemeesterskandidaat voor Istanbul van de regerende Partij voor Rechtvaardigheid en Ontwikkeling van de Turkse president Recep Tayyip Erdogan, een dag na de lokale verkiezingen in Istanbul op maandag. (AP)

De partij van de Turkse president Recep Tayyip Erdogan is verslagen bij de lokale verkiezingen in de hoofdstad Ankara, en liep achter in een spannende strijd om het burgemeesterschap in Istanbul, de grootste stad van het land, zo bleek maandag uit onofficiële cijfers. De verkiezingsresultaten hebben geen invloed op de Turkse nationale regering, maar werden algemeen besproken als de eerste grote klap voor Erdogan in zijn ruim 15 jaar aan de macht. Tegen de avond had de partij van Erdogan verloren in zeven van de 12 belangrijkste steden van Turkije.

Achtergrond van de verkiezingen

Erdogan, die van 1994 tot 1998 burgemeester van Istanbul was, richtte in 2001 de Islamitische Partij voor Rechtvaardigheid en Ontwikkeling op en werd in 2003 premier. Hij bleef in die functie tot 2014, toen hij de 12e president van Turkije werd. Na het overleven van een poging tot staatsgreep in 2016, lanceerde Erdogan een ingrijpende aanpak van dissidenten, waaronder leiders van het maatschappelijk middenveld, advocaten, rechters, academici en vooral journalisten – het ontslaan of schorsen van ongeveer 130.000 mensen en arrestatie van ongeveer 45.000.

In 2017 won hij nipt een referendum dat Turkije een nieuw politiek systeem gaf, waarbij hij de functie van premier afschafte en de president een ongekende uitvoerende macht gaf, waaronder het recht om rechters en ambtenaren te benoemen die zijn beslissingen zouden onderzoeken, en om onderzoeken te gelasten tegen de 3,5 miljoen ambtenaren van Turkije. Het referendum gaf de president onoverkomelijke persoonlijke macht; echter, de nabijheid van het resultaat, met 'ja' en 'nee' gescheiden door slechts een paar procentpunten, legde de wereld een diep verdeelde natie bloot.

Afgelopen juni behaalde Erdogan de overwinning bij de nationale verkiezingen in Turkije – hij won de presidentsverkiezingen zonder dat een tweede ronde nodig was, en zijn Adalet ve Kalkinma Partisi (of AKP) kreeg het grootste deel van de stemmen in het parlement en een meerderheid met zijn bondgenoot, de Nationalistische Bewegingspartij.

Waarom deze resultaten ertoe doen?

Hoewel lokale verkiezingen in geen enkel land naar verwachting veel aandacht zullen trekken in het buitenland, werd deze specifieke stemming gehouden negen maanden na de nationale verkiezingen die Erdogan een ijzeren greep op zijn land gaven, en in een moeilijke tijd voor de economie. Hoewel Erdogan verreweg de populairste leider van Turkije blijft, geven de resultaten van de gemeenteraadsverkiezingen de meest recente beoordeling van waar hij staat met de kiezers.

De lokale stemmen voor burgemeesters, gemeenteraden en buurtbestuurders worden gezien als cruciaal voor Erdogan's greep op de macht, zei The New York Times in een analyse die zondag werd gepubliceerd. De gemeenten vormen de kern van zijn arbeidersklasse, conservatieve machtsbasis en een bron van inkomsten voor zijn partij, zo citeerde het rapport Aykan Erdemir, een voormalig parlementslid en een senior fellow bij een in de VS gevestigd onderzoeksinstituut.

hoeveel is Danny Devito waard

Het belang dat Erdogan aan de verkiezingen hechtte was duidelijk gebleken tijdens zijn koortsachtige campagne, waarbij hij elke dag tot acht campagnebijeenkomsten in heel Turkije toesprak, waarbij hij de stemming als cruciaal voor het nationale voortbestaan ​​noemde en de kiezers om een ​​eeuwigdurend mandaat vroeg.

Hij koos senior assistenten uit om te strijden voor het burgemeesterschap in Ankara en Istanbul, en hoewel de algemene resultaten aantoonden dat de AKP ongeveer 15 procentpunten voorsprong had op de Republikeinse Volkspartij van de oppositie, de nederlaag in de hoofdstad, die de politieke macht en regering vertegenwoordigde, en waarschijnlijke vernedering in zijn thuisstad, het zakencentrum, werden beschreven als een nucleaire tegenslag voor de president, en een ontwikkeling die potentieel even ingrijpend was als zijn eigen komst in de Turkse politiek.

Deze verkiezing is even historisch als de lokale verkiezingen in 1994, schreef de ervaren commentator Rusen Cakir op Twitter. Het is de aankondiging van een pagina die 25 jaar geleden werd geopend en nu wordt gesloten, zei hij, volgens een vertaling van de tweet gerapporteerd door The NYT.

Turkije bevindt zich nu officieel in een recessie na bijna twee decennia van groei. Uit cijfers die vorige maand werden vrijgegeven, bleek dat het bbp in het vierde kwartaal van 2018 met 2,4% kromp, na een daling van 1,6% in het derde kwartaal. De werkloosheid bedraagt ​​meer dan 10% en tot 30% onder jongeren. De Turkse lira verloor in 2018 28% van zijn waarde en daalt nog steeds, en de inflatie heeft 20% bereikt. Kandidaten van de oppositie boden verandering en beloofden banen te creëren.

Wat gebeurt er vanaf hier?

Analisten voorspelden maandag een krachtige reactie van Erdogan op wat volgens hen een persoonlijke berisping was van kiezers bij verkiezingen die hij had gepresenteerd als een referendum over zijn leiderschap en een strijd tegen terroristen die, door hem uit te dagen, Turkije zelf bedreigden. Er werden juridische bezwaren tegen verschillende resultaten verwacht, waarbij de regering leunde op soepele rechters.

Persoonlijk staat Erdogan pas in 2023 voor nationale verkiezingen, en volgens het nieuwe systeem dat door het referendum van 2017 is ingevoerd, kan hij tot 2032 in functie blijven. Hij zal dan 78 zijn.

(Met de NYT)

Deel Het Met Je Vrienden: