Gautam Mukhopadhaya: 'De VS hebben niet geïnvesteerd in instellingen van Afghaanse democratie, in handel of zelfs niet in hun leger'

Wat leidde tot de nederlaag van Amerika in Afghanistan en de terugkeer van de Taliban na 20 jaar, dominanter dan ooit tevoren? Wat heeft India gewonnen of verloren met zijn financiële, strategische en politieke investeringen daar?

Gautam Mukhopadhaya, ambassadeur van India in Afghanistan van 2010-13.

Wat leidde tot de nederlaag van Amerika in Afghanistan en de terugkeer van de Taliban na 20 jaar, dominanter dan ooit tevoren? Wat heeft India gewonnen of verloren met zijn financiële, strategische en politieke investeringen daar? Gautam Mukhopadhaya, voormalig ambassadeur in Kabul, legt uit. Bewerkte fragmenten en volledige video van een gesprek vorige maand, voordat de Amerikanen eindelijk vertrokken.

Over waar de VS faalden tegen de Taliban:

De mislukking was gelijk in het begin. De Amerikanen waren duidelijk dat ze hadden ingegrepen om Al-Qaeda en het internationale terrorisme uit te schakelen. Om eerlijk te zijn, zeiden ze niet dat ze er waren om Afghanen te bevrijden van de Taliban. Maar het kostte hen 10 jaar om zelfs Osama bin Laden te vinden en daadwerkelijk een stadium te bereiken waarin je theoretisch zou kunnen zeggen dat Al-Qaeda was uitgeschakeld.

Maar ze kwamen ook oog in oog te staan ​​met de realiteit dat de aanwezigheid van Al-Qaeda voortkwam uit het radicalisme dat was gepromoot en geëxporteerd vanuit Pakistan. In de tweede fase [na de oorlog in Irak] verschoof de Amerikaanse militaire aanwezigheid in Afghanistan van terrorismebestrijding naar opstand. Aangezien de oorsprong van de oorlog in Pakistan lag, bedacht Obama het 'Af-Pak'-mandaat voor Richard Holbrooke. Voor Obama had Bush zich gerealiseerd dat Pakistan de oorzaak van het probleem was, en Trump kwam in zijn Zuid-Aziatische strategie van augustus 2017 tot dezelfde conclusie. Hij noemde Pakistan specifiek en zeer krachtig, maar om de een of andere reden was geen enkele Amerikaanse regering in staat om de logica van die ontdekking tot een goed einde te brengen door het gebruik van dwangdiplomatie. Jarenlang smeekte president (Hamid) Karzai de Amerikanen: Waarom vechten jullie in Afghanistan, de oorlog begint eigenlijk vanuit Pakistan.

Ook, terwijl de VS geld besteedden aan de oorlogsinspanning en aan media, het maatschappelijk middenveld, vrouwen en vele andere dingen, investeerden ze niet in Afghanistan. Ze wisten dat Afghanistan op $ 3 biljoen aan minerale rijkdom zat, maar er was geen enkele investering in. De Amerikanen investeerden niet eens in democratie, in de instellingen van democratie; ze investeerden niet in de handel. Als ze in de handel hadden willen investeren, hadden ze Pakistan kunnen dwingen om tweerichtingsverkeer te openen tussen India en Afghanistan via Pakistan. Ze gaven wel veel geld uit, maar dat geld ging in de jus van een groot aantal Amerikaanse en Afghaanse aannemers, opportunisten, machthebbers.

Het probleem werd verergerd door vele andere dingen; Ik noem een ​​belangrijk punt. Rond 2018, toen de regering-Trump voor het eerst rechtstreekse onderhandelingen met de Taliban trachtte te bereiken, denk ik dat ze tot het besef kwamen dat ze na 20 jaar oorlog tegen het terrorisme in feite voor nettobeveiliging hadden gezorgd voor hun belangrijkste strategische rivalen - China, Rusland en Iran - in die regio. De reden was dat ze nooit aan Afghanistan dachten in termen van strategisch belang; ze lieten kansen liggen die ze zowel voor de ontwikkeling van Afghanistan als voor een grotere stabilisatie van de regio hadden kunnen gebruiken. En dus zeiden ze: we trekken ons terug, deze regering is corrupt, enz.; of er nu een burgeroorlog is of wat dan ook, het is jouw hoofdpijn. Ze reduceerden iedereen - Centraal-Aziatische republieken, India, de Afghanen zelf - alleen maar tot nevenschade.

Er kan een andere interpretatie zijn: dat de Amerikanen opzettelijk de terugkeer van de Taliban hebben gefaciliteerd om de regio te destabiliseren voor hun strategische rivalen. Op het eerste gezicht lijkt het verbijsterend dat de VS zouden moeten proberen China overal elders in bedwang te houden, maar ze een virtuele strategische pas in Centraal-Azië te geven ... Ik veronderstel hier slechts een hypothese, maar het is mogelijk dat ze hen geen strategische pas gaven , in feite probeerden ze hen te lokken, net zoals ze de Sovjets naar Afghanistan lokten. Een nieuwe berenval, dit keer voor de Chinezen.

dillon francis hoogte

Talibanstrijders poseren voor een groepsfoto op hun positie buiten de internationale luchthaven in Kabul, Afghanistan, op maandag 30 augustus 2021. (The New York Times)

Over de vraag of de Taliban en democratie onverenigbaar zijn:

De Taliban waren een 100 procent Pakistaans project dat in 1994 begon en nu 27 jaar oud is. Ze ondergingen een mutatie nadat ze in 2001 waren verslagen en naar Pakistan waren verhuisd. Ze werden opgehaald en verzorgd in de madrasa's die verband houden met de vluchtelingenkampen van Pakistan die werden gerund door extreme Deobandi of Wahhabi mullahs. Er zijn honderden madrasa's in die regio, dus iemand van bijvoorbeeld 5, 6 of 10 [toen] zou nog steeds de vechtleeftijd hebben [nu]. Deze studenten zorgden ook voor het zwembad voor zelfmoordterroristen, en voor elke bommenwerper die zichzelf mogelijk heeft opgeblazen, was er een grote steungroep, van rekrutering tot training tot hersenspoeling tot de logistiek ...

De Pakistaanse agenda was om een ​​kiesdistrict van Afghanen te creëren dat effectief de Afghaanse en Pashtun-identiteit zou wissen van de mensen die in de vluchtelingenkampen waren opgegroeid, en het zou onderdompelen in de grotere pan-islamitische identiteit onder een emiraat of een kalifaat. Als het zou gaan om een ​​keuze tussen Afghanistan en het emiraat, zouden de Taliban voor het emiraat kiezen. Als ze Afghanistan echt in hun hart hadden gehad, hadden ze vrede kunnen sluiten met de Afghanen - maar in feite was hun oorlog tegen andere Afghanen die niet dachten zoals zij, die geen emiraat accepteerden en die nog steeds dachten in termen van een Afghaanse nationale identiteit.

Als je het woord democratie veel gebruikt, zien mensen het als een westerse oplegging. In feite is democratie de code voor coëxistentie en vrijheid en rechten. Het is niet de vorm van democratie die ertoe doet; wat doet is de geest van vrijheid en rechten die in het democratische project is verankerd. Afghanen hebben in de afgelopen 20 jaar laten zien dat ze ongeëvenaard zijn in het willen van die vrijheid en die rechten. Van de laatste 40 jaar [oorlog in Afghanistan] vormen de meest recente 20 de enige periode waarin er geen netto-export van vluchtelingen uit Afghanistan is geweest. In feite kwamen Afghaanse expats terug, en er groeide een nieuwe generatie op, die eigenlijk geen gevechten en oorlog zag.

Gautam Mukhopadhaya was in gesprek via Zoom met deze website 's Nirupama Subramanian.

Over de keuze van India om niet met de Taliban te praten, en of het dat nu zou moeten doen – en misschien ook proberen om contact te zoeken met Pakistan:

zo snel mogelijk rotsachtige netto waarde 2017

India heeft er goed aan gedaan misschien discreet contact te maken achter de schermen met de Taliban, misschien met enkele elementen, individuen of een factie. Het Afghaanse volk en de regering waren beslist niet erg enthousiast, dus als u (India) met de Taliban had gesproken, dan had het in de context van het vredesproces moeten zijn, toen we vertegenwoordigd waren bij de Doha-gesprekken en vooral toen de intra -Afghaanse gesprekken begonnen. Maar praten om een ​​deal te sluiten achter de rug van de Afghanen, zoals elk ander land had gedaan, zou het Afghaanse volk verraden hebben dat tegen de Taliban was en dat feitelijk de meerderheid in het land vormde, voor jouw egoïstische belangen. Je kunt de generatie die je de afgelopen 25 jaar hebt helpen opvoeden, voeden en ondersteunen niet zomaar vervangen door de Taliban.

En als u denkt dat u door de Taliban de hand te reiken een strategische vriend tegen Pakistan zou winnen, dan houden we onszelf voor de gek. Dit is een oude relatie , en zelfs als veel Taliban er een hekel aan hebben, kunnen ze niet veel doen; ze zitten erg stevig in de klauw van de Pakistanen. Belangrijker nog, India, misschien wel de belangrijkste historische partner van Afghanistan, zou de Taliban legitimiteit hebben verleend en daarbij de generatie verraden die vrijheden wilde.

Er bestaan ​​back-channel verbindingen, en ik denk dat ze tijdens de evacuatie werden uitgeoefend, zodat we [van de ambassade] naar de luchthaven konden komen. Ik denk ook dat het moment komt om die kaart te gebruiken. We moeten zien wat voor soort regering ze zullen maken, of het een overgangsregering is, of het inclusief is; we zullen zien of de facties hun wrijvingen hebben; die ons kan of wil bereiken; wie kan ons bereiken; of de controle van de ISI kan worden verwaterd - de tijd om dat spel te spelen is nu.

Of we met Pakistan kunnen samenwerken bij het aanpakken van de Taliban - ik denk dat het vanaf nu erg moeilijk lijkt, gezien de algemene staat van onze betrekkingen. Zelfs toen de zaken veel beter waren, bijvoorbeeld toen ik van 2010-13 ambassadeur in Kabul was, zeiden de Pakistanen vaak dat je met ons over Afghanistan moest praten, en we zouden zeggen dat we er klaar voor waren, maar ze zouden het nooit echt ter hand nemen... Ze waren alleen geïnteresseerd in het scoren van punten.

Taliban-troepen patrouilleren op een startbaan een dag nadat de Amerikaanse troepen zich op 31 augustus 2021 hebben teruggetrokken van de internationale luchthaven Hamid Karzai in Kabul, Afghanistan. (Reuters)

Over het interne verzet tegen de Taliban:

De spontane weerstand die we hebben gezien [is] buitengewoon ontroerend; opstandige spandoeken door vrouwen die de Taliban-heerschappij afwijzen... 19 augustus was de verjaardag van de Afghaanse onafhankelijkheid, en er waren lange processies in Kabul met de Afghaanse vlag. In plaatsen als Kunar, Asadabad, Khost en Jalalabad, en ook in niet-Pashtun-gebieden, hebben deze vlagprotesten aangeslagen.

Ik denk dat het verzet niet alleen onder de Panjshiri's, de Tadzjieken en mogelijk andere etnische groepen zal zijn, maar er is een afkeer van het Taliban-heerschappij, zelfs onder de Pashtuns, die de meerderheid vormen onder de Taliban. Er was een soort verzetspoging in Herat door Ismail Khan en in het Mazar-gebied door (de Oezbeekse) generaal Dostum en (Tadzjiekse) Atta Noor. Deze werden, denk ik, afgebroken, deels vanwege de snelheid van de overgave van de (Ashraf Ghani-regering) en deels omdat gefluisterde instructies naar de legereenheden leken te zijn gegaan om niet te vechten omdat er een deal in de maak was.

Een van de redenen waarom Afghanen over het algemeen bezweken was vermoeidheid door oorlog en terrorisme, een soort berusting; volledige ontkoppeling met de overheid, een gevoel van machteloosheid. En daarom, toen ze de Taliban gedurende een bepaalde periode zagen... was er een massale propagandaoorlog, een soort psychologische oorlogvoering die een beeld van onoverwinnelijkheid en onvermijdelijkheid uitstraalde, en dus als reactie, en toen ze zagen dat de Afghaanse strijdkrachten niet echt de strijd aan, de grote meerderheid (van de mensen) heeft de ommekeer geaccepteerd…

We moeten kijken of de Taliban daadwerkelijk handelen zoals ze berichten sturen en een gevoel van amnestie en verantwoordelijkheid overbrengen. Op de grond is dit niet zichtbaar, Taliban-strijders lopen met lijsten rond, mensen zijn geïdentificeerd als pro- of anti- hen; Ik denk dat er ook angst is voor mensen die nauw verbonden zijn geweest met India. Ondertussen is er ook een geldtekort, is er behoefte aan voorzieningen voor het dagelijks leven en is er een mogelijke humanitaire ramp die moet worden aangepakt. Toen de Taliban de douaneposten en grensposten overnamen, dwongen ze landen aan de andere kant om praktische redenen in zekere zin ermee om te gaan. Door de weg naar het vliegveld te blokkeren, dwongen ze iedereen die in Kabul was met hen te onderhandelen. Ze maakten gebruik van hun aanwezigheid ter plaatse om de internationale gemeenschap te dwingen met hen om te gaan, en dat zal ook gelden voor de humanitaire kwestie.

Vragen van het publiek

Waarom stortten 300.000 Afghaanse troepen, die twintig jaar lang door de Amerikanen waren opgeleid, in?

Er wordt veel gesproken over het 300.000-350.000 man sterke Afghaanse leger, maar de Amerikanen hebben alleen geïnvesteerd in capaciteiten voor terrorismebestrijding; ze hebben nooit een leger gecreëerd dat in staat was grenzen te verdedigen of territorium te bewaken, en ze hebben hen niet voorzien van artillerie, bepantsering, logistiek, mobiliteit, techniek en communicatieve vaardigheden. Het is de vraag of dat leger zelfs 300.000 man sterk was. Er waren ook andere problemen - kwesties van militaire benoemingen en oude etnische rivaliteit, enz.

India wedden verkeerd; moet zij haar beleid ten aanzien van Afghanistan volledig herzien?

We zetten in op een vooruitstrevend Afghanistan en we hebben de afgelopen 25 jaar de dividenden ontvangen. Door plotseling van paard te wisselen, ben je hier noch daar, en ruil je een vogel in de hand voor twee in de bush van de vijand. We hoopten dat democratie een tegengif zou zijn tegen extremisme. De manier waarop democratie in Afghanistan in praktijk werd gebracht, heeft daar niet toe geleid, maar we hebben ons best gedaan om de relatie tussen mensen nieuw leven in te blazen. Karzai zei altijd dat één dollar uit India honderd waard was uit de VS.

Getranscribeerd door Mehr Gill

Cat Dennings salaris

Nieuwsbrief| Klik om de beste uitleg van de dag in je inbox te krijgen

Deel Het Met Je Vrienden: